A GDYBY TAK PRZESTAĆ ODCZUWAĆ EMOCJE?

Pierwszy raz złamałam moją główną zasadę Mola Książkowego.
Największa zbrodnia.
Poszłam do kina na ekranizację przed przeczytaniem książki .
No, i dostałam nauczkę.
Nigdy, PRZENIGDY nie złamcie tej rzetelnej zasady.
Film zmiażdżył moje uczucia. Oglądałam i błagam reżysera, żeby to się nie skończyło w takim momencie. Tak dla waszej uciechy. Skończył się w tym momencie. Na szczęście kino jest koło galerii co oznacza, że od razu zakupiłam Dawcę. Na tym momencie mogę powiedzieć, że skończyła się moja radość. Film nie jest nawet w małym drobiażdżku podobny do powieści.
W ekranizacji była miłość między Fioną a Jonaszem. Po pierwsze w książce mieliśmy dwunastolatków a nie młodzież. Czyli co tu mówić o uczuciach dzieci? Przyjaciel Jonasza, Aszer w filmie został pilotem a oryginalnie był zastępcą kierownika do spraw rekreacji. Fionie tak samo zmienili pracę. Szkoda słów. Gdy czytałam książkę przeżywałam tak wielkie rozczarowanie. Myślałam, że jeśli ekranizacja jest tak dobra, to powieść będzie o wiele lepsza. CHyab się myliłam.
Przyszłość.
Bez uczuć.
Bez wyboru.
Bez odmienności.
W świecie Jonasza wszystkie negatywne cechy człowieka tępiono. Za każdą najmniejszą zniewagę otrzymywano surową karę. Każdy względem siebie był uprzejmy, miły, nigdy wścibski, nigdy ciekawski. Uczucia to tylko słowa powierzane całej rodzinie przy posiłkach.
Bólu… cierpienia po prostu nie było.


„ Mamo? Tato? Chciałbym wam zadać jedno pytanie. (...) Czy wy mnie kochacie? Przez chwilę zapanowało niezręczne milczenie. Wreszcie ojciec zaśmiał się lekko. - J o n a s z u, jak słowo daję. Odrobinę precyzji językowej! (...) Użyłeś szalenie ogólnikowego słowa, tak pozbawionego treści, że już niemal całkowicie wyszło z użycia.”


Wszystko „to” zostało zaplanowane wiele lat wstecz. Właśnie tak powstały codzienne dawki lekarstwa. To one stwarzały zamiast człowieka robota robiącego, wszystko, co każe Rada Starszych. Rada mówi, że masz być rodzicielką? Na pewno ma rację. Ona nigdy się nie myli.
Niestety człowiek nigdy nie jest i nie będzie doskonały.
Co roku odbywa się ceremonia dwunastolatków. To właśnie na tej uroczystości dla dzieci otwierają się drzwi do przyszłości. Wszyscy od początku wyczuwają, co otrzymają. W przypadku Jonasza, nie jest to takie łatwe. Czuje, że nie pasuje do żadnej grupy. Dlatego gdy okazuje się, że nawet Rada Starszych wie o jego odmienności otrzymuje on bardzo rzadkie zadanie. Stanie się on w przyszłości Dawcą.
Zadanie, które przysporzy Jonaszowi wiele bólu.


„Nie mamy odwagi, żeby pozwolić ludziom dokonywać własnych wyborów”


Nie chciałabym nigdy żyć bez uczuć, miłość, kolorów czy muzyki. A co najgorsze bez książek. To jest dopiero przerażająca przyszłość. Powieść Lois Lowry jest chyba najgorszą dystopią, którą czytałam.

A GDYBY TAK PRZESTAĆ ODCZUWAĆ EMOCJE?

Pierwszy raz złamałam moją główną zasadę Mola Książkowego.
Największa zbrodnia.
Poszłam do kina na ekranizację przed przeczytaniem książki .
No, i dostałam nauczkę.
Nigdy, PRZENIGDY nie złamcie tej rzetelnej zasady.
Film zmiażdżył moje uczucia. Oglądałam i błagam reżysera, żeby to się nie skończyło w takim momencie. Tak dla waszej...