Intryga, na której opiera się akcja "Skąpca", nie jest oryginalna i wyrafinowana, na podobnych historiach zbudowano wiele komedii, nie tylko w epoce Moliera.
To, co stanowi o wartości utworu, to kreacja tytułowego bohatera. Harpagon należy do moich ulubionych postaci literackich. Oczywiście, nie ze względu na swój charakter, lecz na sposób, w jaki został stworzony - przerysowany, karykaturalny kutwa potrafi rozbawić do łez swoimi krótkimi monologami, rzucanymi na boku uwagami i perorami wygłaszanymi do syna, swatki czy sług. Chorobliwa podejrzliwość czyni z Harpagona osobnika szalonego, który w pewnym momencie zaczyna samego siebie podejrzewać o kradzież (dla mnie to jeden z najzabawniejszych fragmentów, obok kwestii o złodziejskich hajdawerach sługi).

W rolę molierowskiego bohatera wcielali się różni aktorzy - z różnym powodzeniem. Moim zdaniem, mistrzowską kreację stworzył nieodżałowany Louis de Funes - jego filmowa rola prześciga teatralnych aktorów i najbardziej przypomina furiata z komedii Moliera.

Dziś "Skąpiec" może razić przewidywalnością, ale - tak jak inne klasyczne dzieła - powinno się czytać go w kontekście literackich konwencji danej epoki. Tylko wtedy może być lekturą udaną i ponadczasową.

Intryga, na której opiera się akcja "Skąpca", nie jest oryginalna i wyrafinowana, na podobnych historiach zbudowano wiele komedii, nie tylko w epoce Moliera.
To, co stanowi o wartości utworu, to kreacja tytułowego bohatera. Harpagon należy do moich ulubionych postaci literackich. Oczywiście, nie ze względu na swój charakter, lecz na sposób, w jaki został stworzony -...