Bardzo oczekiwana przeze mnie kontynuacja cyklu, który pomimo iż miałam z nim lepsze i gorsze chwile, bardzo lubię i z chęcią wciągam się w świat demonów. I na jaja Everama, podobało mi się :)

Początek był dla mnie dość ciężki, po zaginięciu Jardira, kiedy jeszcze sprawa nawet nie ostygła, jego synowie rozpoczynają przepychankę o miejsce na tronie z czaszek. Dodatkowo poznajemy historię kolejnego bohatera, tym razem jest to Ashia, żona Asome, syna Jardira. Było to fajne, ale generalnie nie specjalnie mnie interesowało, podobnie jak wszelkie wątki dotyczące Abbana i jego synów. Dla mnie były to tylko zapychacze w oczekiwaniu na to, co naprawdę ważne.

Ale później pojawia się to, na co czekałam, nadchodzi kolejny Nów, pojawiają się książęta otchłani, jest sporo interakcji pomiędzy bohaterami, Krasjanie i ludzie z Zielonych Krain muszą w końcu znaleźć jakąś nić porozumienia i zacząć wspólnie działać przeciwko demonom, czego jeden z synów Jardira i jego poczynania z całą pewnością nie ułatwiają (przy okazji wspomnę, że bardzo podobała mi się akcja w Dokowisku). Jest dużo o Leeshy, której ciąża zaczyna być coraz bardziej widoczna, o jej dylematach i obawach. Nie specjalnie lubię tę bohaterkę, ale tutaj wątki o niej i Rojerze były dość wciągające. Rojer natomiast zaskoczył mnie całkowicie, nie wiem nawet, co o tym sądzić.

Myślę, że jak to zwykle bywa u tego autora, ta część jest wstępem do jeszcze ciekawszych wydarzeń w kolejnej księdze Tronu z Czaszek, na co liczę i na co niecierpliwie czekam.

Bardzo oczekiwana przeze mnie kontynuacja cyklu, który pomimo iż miałam z nim lepsze i gorsze chwile, bardzo lubię i z chęcią wciągam się w świat demonów. I na jaja Everama, podobało mi się :)

Początek był dla mnie dość ciężki, po zaginięciu Jardira, kiedy jeszcze sprawa nawet nie ostygła, jego synowie rozpoczynają przepychankę o miejsce na tronie z czaszek. Dodatkowo...