Bjørnstjerne Bjørnson (1832-1910)to norweski pisarz, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie literatury z 1903 roku. Jego krótkie opowiadanie "Pył" to utwór o charakterze filozoficznym, wręcz metafizycznym, choć jego początek raczej na to nie wskazuje. Tematyka wiary, życia pozagrobowego oraz konsekwencji dokonywanych wyborów - to wokół tych zagadnień toczą się rozmowy, dzieją zdarzenia. Wybory każdego z nas, niezależnie od intencji, jakie im przyświecają, mają niebagatelne znaczenie w życiu, często zupełnie niespodziewanie kreując rzeczywistość. Niekiedy wpajane w nas wartości, poglądy, czy wizje świata, widziane oczami innych, okrywają nas niczym pył, spod którego coraz trudniej się wydostać, który przytłacza, osacza.

Opowiadanie nie w moim klimacie, pewnie dlatego, że nie za bardzo lubię takie filozoficzne utwory, a może dlatego, że powstało końcem XIX wieku?

Bjørnstjerne Bjørnson (1832-1910)to norweski pisarz, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie literatury z 1903 roku. Jego krótkie opowiadanie "Pył" to utwór o charakterze filozoficznym, wręcz metafizycznym, choć jego początek raczej na to nie wskazuje. Tematyka wiary, życia pozagrobowego oraz konsekwencji dokonywanych wyborów - to wokół tych zagadnień toczą się rozmowy, dzieją...

„I widziałem w wyobraźni mojej pokolenia zanikłe, śród mgły i pyłu, nie poznające się nawzajem, walczące przeciw sobie, zabijające się minami nawzajem; ale tumany pyłu, zawsze wznosiły się ponad niemi. I ja widziałem wśród nich wszystkich tych, co rany mieli, co umrzeć musieli. Dostrzegłem wśród nich, tkliwe, delikatne dusze, które dokonywały rzeczy najszczytniejszych i najpiękniejszych, jak owi duchowni lekarze egipscy, którzy chorych i umierających ratowali od śmierci a na rany kładli lekarstwa mistycznych symboli.”

Odwiedziny głównego bohatera dawno niewidzianych znajomych mieszkających wśród norweskich fiordów i rozmowa z ich kilkuletnimi synami, stały się pretekstem do prowadzonych przez dorosłych rozmów i rozważań dotyczących wychowania, wiary, życia wiecznego. Przez cały czas przewija się myśl o konsekwencji wyborów oraz odpowiedzialności za wybory dokonane przez innych pod wpływem naszych działań, słów, uczuć.

Piękno i spokój zimowego krajobrazu kontrastuje z niepokojem oczekiwania na nieuchronne. A kiedy następuje koniec tego króciutkiego opowiadania otwierają się drzwi do naszych myśli i emocji…

„I widziałem w wyobraźni mojej pokolenia zanikłe, śród mgły i pyłu, nie poznające się nawzajem, walczące przeciw sobie, zabijające się minami nawzajem; ale tumany pyłu, zawsze wznosiły się ponad niemi. I ja widziałem wśród nich wszystkich tych, co rany mieli, co umrzeć musieli. Dostrzegłem wśród nich, tkliwe, delikatne dusze, które dokonywały rzeczy najszczytniejszych i...

Bjornson /1832-1910/, Nobel w 1903, poeta i prozaik, jeden z czterech norweskich "największych" /Pozostali to: Henrik Ibsen, Jonas Lie i Alexandr Kielland/ napisał opowiadanie "Pył" w 1882 roku.
Z Polakami w konflikcie, gdyż jak podaje Wikipedia:

"...w roku 1906, kiedy napisał do paryskiego „Courrier Européen” artykuł o galicyjskich Ukraińcach prześladowanych przez Polaków. Z ostrą ripostą wystąpili wtedy Ignacy Paderewski, a zwłaszcza Henryk Sienkiewicz, który odpowiadając na zarzuty (nieskrępowany indwidualizm Polaków, skłonności do tyranii, okrucieństwo w stosunku do ludów przyłączonych i podbitych, przesadne uwielbienie niezależności i monstrualny egoizm) wypomniał Norwegowi brak rozeznania w faktach, naiwne zawierzenie niepewnym źródłom i nieznajomość historii.."

Pojęcie tytułowego pyłu poznajemy z rozmowy narratora z panią Atlung:

" - Jeżeli pani uczy dzieci, że życie doczesne nie jest niczem wobec przyszłego, że istnienie niczem, wobec szczęścia nieistnienia, że człowiekiem być, jest o wiele mniej, niż aniołem, że życie o wiele mniej warte od śmierci — w takim razie nie jest to właściwa droga objaśnienia dzieciom, jak mają pojmować życie, kochać je, jak pojmować swoje obowiązki obywatelskie, pracy, miłości ojczyzny.
Ach, tak pan to rozumie, to już później się zrobi
Później, jak już cały ten pył pokryje ich duszę?"

Po takim wstępie spodziewałem się ciekawej dysputy o sprawach najważniejszych, a tymczasem było gadu-gadu o wychowaniu według podręcznika Spencera potem o nieśmiertelności i nim cokolwiek ciekawego powiedziano, to opowiadanię sie skończyło . Czyli zostałem zrobiony w bambuko, a że Państwu tego nie życzę to lektury tej nie podejmujcie.

Bjornson /1832-1910/, Nobel w 1903, poeta i prozaik, jeden z czterech norweskich "największych" /Pozostali to: Henrik Ibsen, Jonas Lie i Alexandr Kielland/ napisał opowiadanie "Pył" w 1882 roku.
Z Polakami w konflikcie, gdyż jak podaje Wikipedia:

"...w roku 1906, kiedy napisał do paryskiego „Courrier Européen” artykuł o galicyjskich...

Nigdy wcześniej nie czytałem książek Björnstjerne'a Björnsona a autorze wiedziałem tyle, że był noblistą. Książka ma ciekawy klimat, czuje się wręcz, że jest to gdzieś daleko w spokojnej krainie. Jednakże losy bohaterów już tak spokojne nie są. Rozmowy prowadzone na tematy filozoficzne, chociażby tytułowy "pył" dawnych decyzji osiadający na duszy. To jest właśnie kwintesencja tego krótkiego opowiadania. Możemy zobaczyć, jak różne decyzje mogą wpływać na nasze losy. A we wszystko wplątany jest Bóg. Czy to, jak uczymy dzieci pojmować Boga, ma znaczenie? Czy jeśli to, o co się modliliśmy spełni się, to będziemy szczęśliwi?
Książka zastanawia i pozostaje gdzieś w duszy, jak "pył". Za minus uznaję miejscami specyficzny styl - czytając fragment o tragedii, miałem wrażenie, że autor sobie z tego w duchu żartuje. Albo to może ja jestem spaczony i widzę ironię tam, gdzie jej nie ma.

Nigdy wcześniej nie czytałem książek Björnstjerne'a Björnsona a autorze wiedziałem tyle, że był noblistą. Książka ma ciekawy klimat, czuje się wręcz, że jest to gdzieś daleko w spokojnej krainie. Jednakże losy bohaterów już tak spokojne nie są. Rozmowy prowadzone na tematy filozoficzne, chociażby tytułowy "pył" dawnych decyzji osiadający na duszy. To jest właśnie...

Króciutka opowiastka dydaktyczna o wychowywaniu dzieci. Czy warto mamić ich religijnymi bzdurami czy jednak warto uczyć w zgodzie z racjonalnym Spencerem. W ówczesnych czasach książka ważna. Dziś, jako tło historyczne.. Wolne Lektury.

Króciutka opowiastka dydaktyczna o wychowywaniu dzieci. Czy warto mamić ich religijnymi bzdurami czy jednak warto uczyć w zgodzie z racjonalnym Spencerem. W ówczesnych czasach książka ważna. Dziś, jako tło historyczne.. Wolne Lektury.

Klimatyczne, ale zbyt krótkie.

Klimatyczne, ale zbyt krótkie.