Narracja pierwszoosobowa jest w przypadku tej tematyki dosyć wygodna: o okresie przedrewolucyjnym i samym przewrocie we Francji napisano już tyle, że chcąc się wyróżnić na tle innych pozycji, pozostaje nam tylko wcielić się w Marię Antoninę. Nie jestem pewna, czy używanie wyjątkowo zinfantylizowanego języka królowej, co w połączeniu z wiecznie stosowanym czasem teraźniejszym, było zamierzonym działaniem autorki, czy jednak wypadkiem przy pracy. Myśli Marii Antoniny w wieku wczesnonastoletnim, od którego powieść się zaczyna, czyta się szczególnie trudno. Sama się dziwię, dlaczego przez to przebrnęłam. Z czasem, gdy w grę wchodzą dworskie relacje, polityka i macierzyństwo, książka staje się nieco bardziej znośna.

Sam opis rewolucji jest już kalką z wielu innych opracowań, śmiem twierdzić, że śmierć księżnej de Lamballe została z większym pietyzmem przedstawiona chociażby w Wikipedii, niż w "Bogini obfitości". Nie znajdziemy tu żadnych nowych faktów (w końcu to powieść), ale także ani grama kunsztu literackiego.

Pozycja dla tych, którzy stronią od książek historycznych, ale jednak chcieliby się czegokolwiek na temat danego okresu dowiedzieć.

Narracja pierwszoosobowa jest w przypadku tej tematyki dosyć wygodna: o okresie przedrewolucyjnym i samym przewrocie we Francji napisano już tyle, że chcąc się wyróżnić na tle innych pozycji, pozostaje nam tylko wcielić się w Marię Antoninę. Nie jestem pewna, czy używanie wyjątkowo zinfantylizowanego języka królowej, co w połączeniu z wiecznie stosowanym czasem...