Centuria. Cento piccoli romanzi fiume
- Kategoria:
- literatura piękna
- Wydawnictwo:
- Adelphi
- Data wydania:
- 1995-01-01
- Data 1. wydania:
- 1995-01-01
- Liczba stron:
- 316
- Czas czytania
- 5 godz. 16 min.
- Język:
- włoski
- ISBN:
- 8845911527
- Tagi:
- Magnanelli Centuria Adelphi
Il presente volumetto racchiude in breve spazio una vasta ed amena biblioteca; esso infatti raccoglie cento romanzi fiume, ma così lavorati in modi anamorfici, da apparire al lettore frettoloso testi di poche e scarne righe. Dunque, ambisce ad essere un prodigio della scienza contemporanea alleata alla retorica, recente ritrovamento delle locali Università. Libriccino sterminato, insomma; a leggere il quale il lettore dovrà porre in opera le astuzie che già conosce, e forse altre apprenderne: giochi di luce che consentono di leggere tra le righe, sotto le righe, tra le due facce di un foglio, nei luoghi ove si appartano capitoli elegantemente scabrosi, pagine di nobile efferatezza, e dignitoso esibizionismo, lì depositate per vereconda pietà di infanti e canuti. A ben vedere, il buon lettore vi troverà tutto ciò che gli serve per una vita di letture rilegate: minute descrizioni di case della Georgia dove sorelle destinate a diventare rivali hanno trascorso una adolescenza prima ignara poi torbida; ambagi sessuali, passionali e carnali, minutamente dialogate; memorabili conversioni di anime travagliate; virili addii, femminesca costanza, inflazioni, tumulti plebei, balenanti apparizioni di eroi dal sorriso mite e terribile; persecuzioni, evasioni, e dietro ad una vocale che non nomino, in tralice si potrà scorgere una tavola rotonda sui diritti dell’Uomo.
Se mi si consente un suggerimento, il modo ottimo per leggere questo libercolo, ma costoso, sarebbe: acquistare diritto d’uso d’un grattacielo che abbia il medesimo numero di piani delle righe del testo da leggere; a ciascun piano collocare un lettore con il libro in mano; a ciascun lettore si dia una riga; ad un segnale, il Lettore Supremo comincerà a precipitare dal sommo dell’edificio, e man mano che transiterà di fronte alle finestre, il lettore di ciascun piano leggerà la riga destinatagli, a voce forte e chiara. È necessario che il numero dei piani corrisponda a quello delle righe, e non vi siano equivoci tra ammezzato e primo piano, che potrebbero causare un imbarazzante silenzio prima dello schianto. Bene anche leggerlo nelle tenebre esteriori, meglio se allo zero assoluto, in smarrito abitacolo spaziale»
Porównaj ceny
W naszej porównywarce znajdziesz książki, audiobooki i e-booki, ze wszystkich najpopularniejszych księgarni internetowych i stacjonarnych, zawsze w najlepszej cenie. Wszystkie pozycje zawierają aktualne ceny sprzedaży. Nasze księgarnie partnerskie oferują wygodne formy dostawy takie jak: dostawę do paczkomatu, przesyłkę kurierską lub odebranie przesyłki w wybranym punkcie odbioru. Darmowa dostawa jest możliwa po przekroczeniu odpowiedniej kwoty za zamówienie lub dla stałych klientów i beneficjentów usług premium zgodnie z regulaminem wybranej księgarni.
Za zamówienie u naszych partnerów zapłacisz w najwygodniejszej dla Ciebie formie:
• online
• przelewem
• kartą płatniczą
• Blikiem
• podczas odbioru
W zależności od wybranej księgarni możliwa jest także wysyłka za granicę. Ceny widoczne na liście uwzględniają rabaty i promocje dotyczące danego tytułu, dzięki czemu zawsze możesz szybko porównać najkorzystniejszą ofertę.
Mogą Cię zainteresować
Książka na półkach
- 295
- 123
- 47
- 6
- 6
- 4
- 4
- 3
- 3
- 3
Cytaty
...człowiek żywy jest maleńką przerwą w nicości, która jest wieczna i nieśmiertelna i jest wszędzie. Dalej, człowiek żywy musi żyć w czasie,...
RozwińProblem był następujący: czy jest, a jeśli tak, to jaka, różnica między kimś, kto nie żyje od pięciu minut, a kimś, kto nie żyje od pięciu l...
Rozwiń
Opinia
Dość już było w literaturze egzystencjalnych rozterek. Oczywiście, zawsze to lepiej, gdy są one podane tak jak tu – bez jęków, schludnie i z pewną dozą humoru. Ale cóż po nim, gdy spod spodu wyziera rozpacz?
Manganelli uważa, że czasu między nicością a nicością nie da się wypełnić treścią. Jest tu więc dużo metafizycznego niepokoju przy jednoczesnym braku metafizycznych złudzeń. Dominują wyobcowanie i bezimienność, a szczęście i spełnienie występują jako czcze wymysły, mrzonki. Filozof kazał poznać samego siebie; stąd introspekcja okazuje się dla bohaterów (a właściwie bohatera) „Centurii” jedyną metodą poznawczą, gdyż nie zdążą wypełnić zalecenia sympatycznego brodacza, nim nadejdzie koniec. Dlatego świat pozostanie dla nich fenomenem niepojętym. Uporczywie szukają więc ratunku przed nicością w rutynie, w rytuałach, które dla nich samych są niezrozumiałe. Manganelli demaskuje w ten sposób te absurdy życia społecznego, do których przywykliśmy już na tyle, że nazywamy je porządkiem.
Ale to wszystko za mało. Nie będę się też zachwycał nowatorską formą ani precyzyjnym stylem. W literaturze szukam życia, a „Centuria” zdaje mi się raczej efektem ćwiczeń z techniki pisarskiej.
Dość już było w literaturze egzystencjalnych rozterek. Oczywiście, zawsze to lepiej, gdy są one podane tak jak tu – bez jęków, schludnie i z pewną dozą humoru. Ale cóż po nim, gdy spod spodu wyziera rozpacz?
więcej Pokaż mimo toManganelli uważa, że czasu między nicością a nicością nie da się wypełnić treścią. Jest tu więc dużo metafizycznego niepokoju przy jednoczesnym braku metafizycznych...