Na pewno okładka z tajemniczą kobieta przykuwa uwagę. Akcja umiejscowiona jest w malowniczym zakątku Anglii, na pograniczu Devon i Kornwalii. Młoda Aleksandra jest muzą Innesa, który patrzy na nią jak na malarskie dzieło sztuki. Przez matkę jest traktowana jako darmowa opiekunka do młodszego rodzeństwa. Wybiera więc samodzielność i przebicie się w środowisku artystycznej bohemy. Z kolei współcześnie Elina to młoda matka, dochodząca do siebie po trudnym porodzie. Nie potrafi nawiązać z dzieckiem więzi, jest przytłoczona obowiązkami rodzicielskimi. Doświadcza też jakichś przeskoków w pamięci. Pragnie ustalić, jakie było jej dzieciństwo,bo wersja rodziców nie zgadza się z przebłyskami wspomnień . Szuka pomocy psychiatrycznej. Partner Ted nie wie, jak jej ulżyć w cierpieniu i oszołomieniu. Sam mądrze wybiera, spędzając czas z synem, jest autentycznie dumny i szczęśliwy, uosabia nowoczesnego ojca. Elina zaś czuje się wyobcowana w Ameryce, jej fińskie korzenie, wychowanie
Lexie to nowe wyzwolone wcielenie Aleksandry, która odkrywa świat seksu i inne dorosłe zabawy. Mieszka z Innesem, choć żona usiłuje go odzyskać. Gdy wychodzą na jaw jej umiejętności, awansuje na stanowisko redakcyjne. Nawet ląduje w Sajgonie, zostając korespondentem wojennym. Miała dziecko, które szaleńczo kochała, ale niestety utonęła. Jego biologiczny ojciec wziął chłopca i stworzył mu fikcyjną rodzinę, i to właśnie jest Ted, którego całe życie oszukiwano. Subtelna proza.

Na pewno okładka z tajemniczą kobieta przykuwa uwagę. Akcja umiejscowiona jest w malowniczym zakątku Anglii, na pograniczu Devon i Kornwalii. Młoda Aleksandra jest muzą Innesa, który patrzy na nią jak na malarskie dzieło sztuki. Przez matkę jest traktowana jako darmowa opiekunka do młodszego rodzeństwa. Wybiera więc samodzielność i przebicie się w środowisku artystycznej...

Jeszcze jestem wstrząśnięta ostatnimi stronami tej historii. Poruszyła ona moje matczyne serce...
Nie ukrywam, że książkę czytałam długo i musiałam kilkakrotnie odkładać ją na bok, bowiem sączyła ona w mą duszę jakiś nieokreślony smutek i melancholię, i cały czas miałam wrażenie nieuchronnej tragedii.
Jest to powieść, która snuje się leniwie i powoli jak wieczorne opary mgły nad rzeką.
Mamy historie dwóch kobiet, których losy okażą się nierozerwalnie związane.

Jeszcze jestem wstrząśnięta ostatnimi stronami tej historii. Poruszyła ona moje matczyne serce...
Nie ukrywam, że książkę czytałam długo i musiałam kilkakrotnie odkładać ją na bok, bowiem sączyła ona w mą duszę jakiś nieokreślony smutek i melancholię, i cały czas miałam wrażenie nieuchronnej tragedii.
Jest to powieść, która snuje się leniwie i powoli jak wieczorne opary...

Czego oczekuje się od książki? Dobrej rozrywki, odrobinę refleksji, jakieś nauki. Czegoś prawdziwego - czegoś realnego. Jeśli chcesz coś takiego przeczytać to sięgnij po "Ona pierwsza" O' Farrell.

Z twórczoscią autorki spotykam się pierwszy raz. Zarówno fabuła jak i okładka spodobały mi się i postanowiłam kupić książkę. Naprawdę z ręką na sercu mogę powiedzieć, że nie żałuje.

O' Farrell, opisuje dwie historie Alexandry Sinclair i Eliny Valknury. Dodajmy, że autorka posługuje się narracją dwutorową. Na początku, nie mogłam się przyzwyczaić, a potem ciężko się było oderwać od książki.

Alexandra Sinclair, mieszka w wiosce. Pewnego razu spotyka Innesa, który się jej bardzo podoba. Jest inny niż wszyscy przystojny, elgancko ubrany, wysławia się jak człowiek z wyższej sfery. Alexandra zwierza mu się ze swoich marzeń i Innes da jej wizytówkę ze swoim adresem w Londynie.

Alexandra, albo raczej Lexie dostaje mieszkanie i pracę w Londynie. Tam ponownie spotyka Innesa, który zatrudnia ją u siebie i postanawia z nią zamieszkać. Lexie zostaje w opinii innych osób kochanką Innesa. Jej życie rozkwita do czasu śmierci Innesa...

Elina, została matką. Po traumatycznym porodzie usiłuje się odnaleźć w roli matki. Niestety jej partner Ted, ma swoje problemy związane z przeszłością czyli własnym dzieciństwem. Wersja rodziców plączę się z jego własnymi wspomnieniami.

Po jakimś czasie, Elina radzi sobie coraz lepiej z byciem matką. Ale jej mąż ciągle tkwi w zawieszeniu. Pomaga jej z opieką nad dzieckiem, ale wciąż nie może uporać się z przeszłością. Dlatego postanawia zapytać o wszystko swojego ojca...

Książka mnie urzekła. Rzadko zdarza mi się przeczytać, trudną literaturę. Ostatnio była to Jojo Moyes teraz Maggie O ' Farrell. Nie zawiodłam się ani odrobinę kupując książkę i czytając ją. Spędziłam świetnie przy niej czas, a autorka napisała ciekawą historię od której ciężko się oderwać. Polecam.

Czego oczekuje się od książki? Dobrej rozrywki, odrobinę refleksji, jakieś nauki. Czegoś prawdziwego - czegoś realnego. Jeśli chcesz coś takiego przeczytać to sięgnij po "Ona pierwsza" O' Farrell.

Z twórczoscią autorki spotykam się pierwszy raz. Zarówno fabuła jak i okładka spodobały mi się i postanowiłam kupić książkę. Naprawdę z ręką na sercu mogę powiedzieć, że nie...

„Posłuchaj. Drzewa w tej opowieści poruszają się, drżą i wystawiają gałęzie na podmuchy wiatru znad morza. Zupełnie jakby w tym swoim niepokoju, w tej niecierpliwości czuły, że coś się zdarzy.”

A zdarzyło się tak wiele…

I nie mam na myśli tylko intrygujących wydarzeń opisanych w powieści autorstwa Maggie O'Farrell, ale przede wszystkim misternie skomponowany na jej kartach świat emocji i przeżyć wewnętrznych…

„Ona pierwsza” to bowiem powieść, która urzeka, wzrusza i która swą treścią potrafi przeniknąć do samej głębi…

A ponadto zachwyca pięknem języka, ponieważ po mistrzowsku potrafi uchwycić to, co nie do uchwycenia…

Po jej lekturze zakończonej płynącą po policzku łzą niełatwo pozbierać myśli, by podzielić się własnymi refleksjami, których natłok powoduje, iż trudno napisać cokolwiek, bo… brakuje słów, bo nie oddają do końca tego, co się czuje…

„Ona pierwsza” to powieść, z którą nie sposób się rozstać… Zostaje głęboko w pamięci…

Na pewno będę do niej wracać!

„Posłuchaj. Drzewa w tej opowieści poruszają się, drżą i wystawiają gałęzie na podmuchy wiatru znad morza. Zupełnie jakby w tym swoim niepokoju, w tej niecierpliwości czuły, że coś się zdarzy.”

A zdarzyło się tak wiele…

I nie mam na myśli tylko intrygujących wydarzeń opisanych w powieści autorstwa Maggie O'Farrell, ale przede wszystkim misternie skomponowany na jej...

Książka zapomniana...kilka lat kurząca się na półce...Okazała się niezwykle wciągającą,intrygującą, subtelną, napisaną sugestywnym językiem powieścią...o macierzyństwie, pamięci, przeszłości... Z bardzo wzruszającą końcówką oraz świetnie odmalowanym portretem Londynu współczesnego i lat 50.
Bardzo polecam!

Książka zapomniana...kilka lat kurząca się na półce...Okazała się niezwykle wciągającą,intrygującą, subtelną, napisaną sugestywnym językiem powieścią...o macierzyństwie, pamięci, przeszłości... Z bardzo wzruszającą końcówką oraz świetnie odmalowanym portretem Londynu współczesnego i lat 50.
Bardzo polecam!

Historia dwóch kobiet na pozór nie związanych ze sobą, a jednak chociaż losy Lexie toczą się w latach 50-tych, a Ellina żyje we współczesnych czasach to pod koniec powieści dowiemy się jaki jest wspólny mianownik obu historii. Powieść mimo, że nie należy do łatwych lektur to dzięki ciekawej narracji czytelnik nie będzie się nudził aż do samego końca. Książka poruszająca i intrygująca, która na długo zapadnie w pamięci czytelnika.

Historia dwóch kobiet na pozór nie związanych ze sobą, a jednak chociaż losy Lexie toczą się w latach 50-tych, a Ellina żyje we współczesnych czasach to pod koniec powieści dowiemy się jaki jest wspólny mianownik obu historii. Powieść mimo, że nie należy do łatwych lektur to dzięki ciekawej narracji czytelnik nie będzie się nudził aż do samego końca. Książka poruszająca i...

Niedawno czytałam książkę"Zniknięcia Esme Lennox"Maggie OFarrell,która mi się bardzo podobała,więc teraz też miałam duże oczekiwania.Nie zawiodłam się.To znakomita,intrygująca i bardzo poruszająca powieść.
Ciekawa konstrukcja fabuły i oryginalnie prowadzona narracja,tworzą w powieści niepowtarzalny klimat.Akcja toczy się na dwóch płaszczyznach czasowych.Mamy dwie historie pozornie ze sobą nie związane i dwie kobiety,których losy w pewnym momencie niesamowicie się splatają.Wszystko jest bardzo intrygujące i tajemnicze,a czyta się z wielkim zainteresowaniem i oczekiwaniem na to,w jaki sposób połączą się skomplikowane losy bohaterów.
Akcja książki toczy się niespiesznie.Nie ma tutaj dramatycznych zwrotów akcji,a mimo to autorka pobudza naszą wyobraznię i zainteresowanie nie maleje do samego końca.
"Ona pierwsza" to powieść psychologiczna,która porusza wiele ważnych tematów.
Polecam

Niedawno czytałam książkę"Zniknięcia Esme Lennox"Maggie OFarrell,która mi się bardzo podobała,więc teraz też miałam duże oczekiwania.Nie zawiodłam się.To znakomita,intrygująca i bardzo poruszająca powieść.
Ciekawa konstrukcja fabuły i oryginalnie prowadzona narracja,tworzą w powieści niepowtarzalny klimat.Akcja toczy się na dwóch płaszczyznach czasowych.Mamy dwie historie...

Miałam dość wysokie oczekiwania wobec tej książki i zostałam zadowolona tylko częściowo. No i ponownie, moja ocena różni się w zależności od ilości przeczytanych stron. Przez pierwsze 200 stron dostałam poprawną, ale nie urzekającą w niczym obyczajówkę. Potem zaczęłam się angażować, wciągać. Ostatnie 70 stron to mistrzostwo. Ale obgadajmy poszczególne aspekty tej powieści:
- dwutorowa narracja oraz fabuła; zastosowanie dwóch linii, ponadto różniących się w czasie było zabiegiem, który wypadł na plus, bo wprowadzał pewną różnorodność do fabuły, która cóż... miała parę intrygujących elementów, ale tak to nie była specjalnie interesująca
- styl autorki; prosty i schludny, co powinno być zaletą, ale niestety, według mnie wyprał książkę z uczuć, kompletnie
- bohaterowie; sami w sobie są dobrze skonstruowani, ale ponownie... są aż zbyt zwyczajni, a przecież podobno każdy jest w jakiś sposób wyjątkowy...
- psychologiczny aspekt; tutaj jest naprawdę wielki plus, szkoda tylko, że przykryła go nadmierna zwyczajność i poprawność tej książki, bo tylko pojedyncze jego aspekty intrygowały, a w finale nastąpiło dopiero jego wyniesienie na piedestał; tylko dzięki niemu miałam choć trochę zaangażowania w tę książkę
Podsumowując? Nie sądzę, by było warto. Jak się już przeczyta, to nie jest zła, ale jednak są inne, lepsze pozycje na półce "obyczajówka psychologiczna". Dostaje 6/10 tylko ze względu na to, że druga połowa była całkiem okej, a 70 stron ostatnie naprawdę dobre.

Miałam dość wysokie oczekiwania wobec tej książki i zostałam zadowolona tylko częściowo. No i ponownie, moja ocena różni się w zależności od ilości przeczytanych stron. Przez pierwsze 200 stron dostałam poprawną, ale nie urzekającą w niczym obyczajówkę. Potem zaczęłam się angażować, wciągać. Ostatnie 70 stron to mistrzostwo. Ale obgadajmy poszczególne aspekty tej...

Tak mnie wciągnęła,że mogłam się wcielić prawie we wszystkich bohaterów książki bez względu na płeć, jeden minus to to, że tak szybko się skończyła, a chciałabym jeszcze i jeszcze ...

Tak mnie wciągnęła,że mogłam się wcielić prawie we wszystkich bohaterów książki bez względu na płeć, jeden minus to to, że tak szybko się skończyła, a chciałabym jeszcze i jeszcze ...

Od książki oczekuję zaskoczenia. Lubię jak mnie urzeknie. „Ona pierwsza” zaskoczyła mnie i urzekła. Powieść Maggie O’Farrell to połączenie wzruszającego romansu z trzymającym w napięciu thrillerem psychologicznym. Jeszcze nie czytałam takiej książki. Jedyna w swoim rodzaju. Niepowtarzalna. Zadziwia konstrukcją fabuły. Misternie buduje intrygę. Niesamowicie wzrusza i porusza serce i duszę czytelnika . Zaskakuje zbieżnością losów poszczególnych bohaterów. To historia o miłości między dwojgiem ludzi. Jak również cudowna opowieść o macierzyństwie. PRZYJEMNOŚĆ CZYTANIA! LITERACKA UCZTA! GORĄCO POLECAM JUŻ, CHOĆ WCIĄŻ CZYTAM...BO TAK SIĘ TRUDNO ROZSTAĆ!

Od książki oczekuję zaskoczenia. Lubię jak mnie urzeknie. „Ona pierwsza” zaskoczyła mnie i urzekła. Powieść Maggie O’Farrell to połączenie wzruszającego romansu z trzymającym w napięciu thrillerem psychologicznym. Jeszcze nie czytałam takiej książki. Jedyna w swoim rodzaju. Niepowtarzalna. Zadziwia konstrukcją fabuły. Misternie buduje intrygę. Niesamowicie wzrusza i...