Byłby zdecydowanie lepszy gdyby nie ten gimbusiarski humor, który przez pierwszą połowę był strasznie irytujący. Na szczęście później już trochę opadł, ale nadal nie był jakoś szczególnie dobry.
Postaci i fabuła są źle zarysowane i słabo się ze sobą kleją. Rysunki amatorskie - czasami wyglądają w porządku, ale przez większość komiksu są koślawe.
Jest kilka postaci, które mnie zaciekawiły swoją osobą, a tomik ma tendencje wzrostową i staje się coraz lepszy. Mam nadzieję, że ta tendencja zostanie zachowana i kolejne tomy będą coraz fajniejsze.
Najciekawsze postaci dla mnie do tej pory to: David/Ciuciuś (to na serio jego imię?),oraz Gabriell - chociaż przez większość czasu byli irytujący to są to postacie, których mam nieco jaśniejszy obraz.

Byłby zdecydowanie lepszy gdyby nie ten gimbusiarski humor, który przez pierwszą połowę był strasznie irytujący. Na szczęście później już trochę opadł, ale nadal nie był jakoś szczególnie dobry.
Postaci i fabuła są źle zarysowane i słabo się ze sobą kleją. Rysunki amatorskie - czasami wyglądają w porządku, ale przez większość komiksu są koślawe.
Jest kilka postaci, które...

Dla mnie masakra. Kreska nieprzyjemna dla oka, bohaterowie gdyby nie fryzury wyglądają identycznie, często zauważyć można problemy z anatomią. Fabuła idzie tutaj na drugi plan i zamiast tego dostajemy głupkowaty harem, z humorem który niestety już bardzo się zestarzał

Dla mnie masakra. Kreska nieprzyjemna dla oka, bohaterowie gdyby nie fryzury wyglądają identycznie, często zauważyć można problemy z anatomią. Fabuła idzie tutaj na drugi plan i zamiast tego dostajemy głupkowaty harem, z humorem który niestety już bardzo się zestarzał

Exitus Letalis - Psycholog i banda.. Psychopatów?

Inaczej tego ująć się nie da. Młoda, Eva Monroe, chorująca na narkolepsję kończy studia psychologiczne i wyjeżdża do Norwegii - Do domu, a bardziej rezydencji, gdzie mają okazję pomieszkiwać 6 mężczyzn którzy przeżyli II wojnę światową. Nasza młodziutka bohaterka spodziewała się spotkania starszych dziadków, a widok jaki zastała był dosyć.. Zaskakujący.

Dla mnie, manga jest perfekcyjnym odzwierciedleniem mojego znaczenia "idealnej" mangi. Nietypowa tematyka, chore sytuacje i przede wszystkim - Trafienie w moje poczucie humoru. Mimo strzelania przez chłopaków żartami na poziomie gimnazjum, zawsze się przy nich uśmieję do łez. Jednak muszę ostrzec - Krew, przemoc to jest tradycja dla tej mangi. Katt Lett definitywnie nie boi się kontrowersyjnych tematów jak i tych, co niektórych mogłoby urazić lub zniesmaczyć. Religie, kultury, psychologia, medycyna itd..

Zdecydowanie polecam tą mangę, jednakże chciałabym podkreślić że dla osób o mocniejszych nerwach.

Exitus Letalis - Psycholog i banda.. Psychopatów?

Inaczej tego ująć się nie da. Młoda, Eva Monroe, chorująca na narkolepsję kończy studia psychologiczne i wyjeżdża do Norwegii - Do domu, a bardziej rezydencji, gdzie mają okazję pomieszkiwać 6 mężczyzn którzy przeżyli II wojnę światową. Nasza młodziutka bohaterka spodziewała się spotkania starszych dziadków, a widok jaki...

Niepamiętam w którym tomie, bohaterka upiła się łykiem wina. Ta scena to dla mnie kwintesencja tych komiksów.

Niepamiętam w którym tomie, bohaterka upiła się łykiem wina. Ta scena to dla mnie kwintesencja tych komiksów.

Bardzo słabe, infantylne, głupiutkie. Bohaterowie mocno średni. Nie czuć klimatu ani wagi sytuacji. Wszystko takie mdłe i na dodatek ten denny humor... Nie mój styl.
Niestety mam wszystkie tomy, więc spróbuję czytać dalej...

Bardzo słabe, infantylne, głupiutkie. Bohaterowie mocno średni. Nie czuć klimatu ani wagi sytuacji. Wszystko takie mdłe i na dodatek ten denny humor... Nie mój styl.
Niestety mam wszystkie tomy, więc spróbuję czytać dalej...

'Exitusa' zaczęłam czytać z nastawieniem na poważną analizę i kreację postaci z wszelakimi ciekawymi (a co za tym idzie - okropnymi) zaburzeniami psychicznymi; może więc tak dziwnie było mi przejść przez pierwsze strony. Długo zajęło mi ogarnięcie żartu i początkowo próbowałam szukać tej poważnej analizy, ale to było jakbym miała pretensje do Monty Pythona, że przecież w Biblii nie było Księgi Uzbrojenia. I kiedy już zrozumiałam, kiedy spojrzałam na to wszystko z innej perspektywy - o bogowie, jakie to było zajebiste.

Eva, młoda i bardzo uzdolniona pani psycholog, za sprawą tajemniczo tajnej organizacji trafia do domu pełnego dziwnych osobników - chorych psychicznie, prawie stuletnich i do tego nieśmiertelnych facetów. Warto wspomnieć, że są oni niezwykle przystojni (oprócz tego z fryzurą na K*ję G*dek ofc) i wyglądają na lat dwadzieścia, czyli nieco mniej niż sto. Uznajmy to za atut, ale z wyglądem adekwatnym do wieku też mogłoby być ciekawie. Eva przybywa do owych jegomościów w celu postawienia diagnozy i odkrycia, dlaczego panowie są nieśmiertelni. Przeszkadza jej jednak trochę narkolepsja i fanatyczny ksiądz porywacz.

Jeśli ktoś powie mi, że nie jest to okrutnie wybuchowa mieszanka, to boję się, co według was jest.

Bardzo podobają mi się jaskrawe postacie, kontrasty między nimi i tajemnice, jakimi są splątane. Uwielbiam humor, czasem polegający na 'haha, cycki', a czasem będący czarny jak smoła.

Z całego serduszka polecam do poczytania podczas jakiegoś okienka na uczelni albo durnej lekcji, kiedy najchętniej z nudów wyszlibyście przez okno, ale jest listopad i piździ jak za cara, więc lepiej coś sobie poczytać niż narazić się na odmrożenia i zatrucie smogiem, bo ten sąsiad znów pali oponami


po więcej opinii zapraszam na instagrama pani_johannes

'Exitusa' zaczęłam czytać z nastawieniem na poważną analizę i kreację postaci z wszelakimi ciekawymi (a co za tym idzie - okropnymi) zaburzeniami psychicznymi; może więc tak dziwnie było mi przejść przez pierwsze strony. Długo zajęło mi ogarnięcie żartu i początkowo próbowałam szukać tej poważnej analizy, ale to było jakbym miała pretensje do Monty Pythona, że przecież w...

Mam z tą serią pewien problem, a aktualny reread jedynie utwierdza mnie w trwającym już kilka lat niezdecydowaniu - fajne czy nie? Ciekawe zagadnienia ze sfery medyczno/psychologicznej autorka (Polka, warto nadmienić!) przeplata ciętymi odzywkami i luźniejszymi wstawkami Z GATUNKU - w pojedynczych przypadkach wychodzi zgodnie z zamysłem (w sensie zabawnie),innym razem... Do historii obowiązkowo należy podejść z dystansem. W dodatku co kilkanaście stron - a tyczy się to chyba wszystkich wydanych tomów - napotykam na wątki, będące odzwierciedleniem jakże pojemnego skrótu "WTF". Wiecie, tak jakby w czasie korekty ktoś zapomniał o ich odrzuceniu.
Jeśli dopiero co rozpoczynacie swoją przygodę z mangą, to raczej nie bierzcie pod uwagę tej pozycji. Kompozycja może być zachęcająca (koniec z lekturą "od końca"),kreska również, lecz wszystko inne - tylko dla odważnych wyjadaczy.

Mam z tą serią pewien problem, a aktualny reread jedynie utwierdza mnie w trwającym już kilka lat niezdecydowaniu - fajne czy nie? Ciekawe zagadnienia ze sfery medyczno/psychologicznej autorka (Polka, warto nadmienić!) przeplata ciętymi odzywkami i luźniejszymi wstawkami Z GATUNKU - w pojedynczych przypadkach wychodzi zgodnie z zamysłem (w sensie zabawnie),innym razem......

Moja opinię pisze po przeczytaniu 4 tomów "Exitus letalis"

Mamy tutaj do czynienia z komiksem wzorowanym na znane na całym świecie mangi japońskie.

Jako fanką anime i mang mogę z czystym sercem powiedzieć, że to nie jest manga. Nie czyta się jej od lewej do prawej i od przysłowiowego końca do początku.
Komiks jest czarno-biały, nie licząc okładki i jednej strony która nas wprowadza w narysowany świat.

Co do rysunków. Są one miłe dla oka. Ładne estetyczne, zróżnicowane. Rysunki są namalowane z różnych perspektyw, co sprawa że ich wygląd jest niepowtarzalny, a tym samym nie jest nudny. Widać, że autorka bardzo lubi rysowanie i sprawia jej to ogromna przyjemność, przykłada tym samym dużo uwagi dla rysunków.

Fabularne komiks jest ciekawy. Jeżeli chodzi o ogólny odbiór to cóż... Mam wrażenie, że pierwszy tom jest mocno seksistowski. W tomie 1 historia się ciągnie . Według mnie akcja się dłuży, ponieważ autorka wprowadza nas w narysowany przez nią świat. Tom 2 i 3 wciąga o wiele bardziej, niż jego poprzednik. Tom 4 to jest kosmos. Co tam się dzieje. Jeszcze nie czytałam tomu 5. Ale przy najbliższych książkowych zakupach mam zamiar nabyć ostatni tom. I nie powiem mam wielkie oczekiwania co do finałowej części
Ogólnie cała historia jest naprawdę rozbudowana. Występuje tu pozytywnie poplątanie z wymieszaniem.

Moja opinię pisze po przeczytaniu 4 tomów "Exitus letalis"

Mamy tutaj do czynienia z komiksem wzorowanym na znane na całym świecie mangi japońskie.

Jako fanką anime i mang mogę z czystym sercem powiedzieć, że to nie jest manga. Nie czyta się jej od lewej do prawej i od przysłowiowego końca do początku.
Komiks jest czarno-biały, nie licząc okładki i jednej strony która...

No co mogę powiedzieć. Meh, po prostu meh. Ten komiks się niczym nie wyróżnia. Fabularnie jest ok, chociaż dla mnie zbyt wolno i miewałem wrażenie że historia stoi w miejscu. Humor jest mocno specyficzny i nie wiem kogo miał bawić. Połowa dialogów brzmi jak hey fellow kids napisane przez osobę po 40 która na siłę chce trafić do młodzieży. Grafika jest nieciekawa, postacie cierpią na same face syndrome i momentami gubiłem się kto jest kim. Mocna średniawka.

No co mogę powiedzieć. Meh, po prostu meh. Ten komiks się niczym nie wyróżnia. Fabularnie jest ok, chociaż dla mnie zbyt wolno i miewałem wrażenie że historia stoi w miejscu. Humor jest mocno specyficzny i nie wiem kogo miał bawić. Połowa dialogów brzmi jak hey fellow kids napisane przez osobę po 40 która na siłę chce trafić do młodzieży. Grafika jest nieciekawa, postacie...

Nie wiem czy mogę porównywać to do mangi... Czy może do polskiego komiksu? Ale zaraz przed tą książką czytałam mangę i pierwsze co rzuciło mi się w oczy bardzo duże ilości tekstu (za malutka interlinia przez co tekst się zlewa i źle czyta) do czytania bez oddechu... Za dużo informacji na raz, żeby wszystko na już wytłumaczyć. Czasem źle skonstruowane zdania. Myślę, że tak wyglądałaby manga gdyby Japończycy nie mieli swoich edytorów, którzy pomagają im, podpowiadają, czy sceny są dobrze przedstawione, w dobrej kolejności i czy mają odpowiedni nastrój.

Ale jak na amatorkę i debiutantkę to i tak dobrze bo choć trochę zaciekawiła mnie i trochę zszokowała pewnymi scenami.

Daje tak +3/6

Nie wiem czy mogę porównywać to do mangi... Czy może do polskiego komiksu? Ale zaraz przed tą książką czytałam mangę i pierwsze co rzuciło mi się w oczy bardzo duże ilości tekstu (za malutka interlinia przez co tekst się zlewa i źle czyta) do czytania bez oddechu... Za dużo informacji na raz, żeby wszystko na już wytłumaczyć. Czasem źle skonstruowane zdania. Myślę, że tak...