Żywe Trupy to marka, którą zna każdy fan klimatów postapo i zombie. Telewizja emituje kolejny już sezon serialu, będące pierwowzorem serii komiksy wciąż cieszą się ogromną popularnością, powstają audiobooki, w sklepach i internecie znaleźć można całą masę tematycznych gadżetów, a Jay Bonansinga, wraz z twórcą marki - Robertem Kirkmanem - płodzi coraz to nowe książkowe epizody The Walking Dead. Niestety kiedyś musi nastąpić moment przesycenia i w przypadku literackiej wersji Żywych Trupów, najwidoczniej to właśnie następuje. Najnowsza bowiem wydana część serii - Upadek Gubernatora, część druga - nie zachwyca, a wręcz razi swą wtórnością. I zwyczajnie irytuje.

O fabule drugiego tomu Upadku Gubernatora pozwolę za wiele nie wspomnieć - kto oglądał serial lub czytał komiks, ten wie jak się to potoczy. Ogólne zarysy są wspólne dla wszystkich form, różnią się tylko detalami. Historia książkowa ponownie toczy się głównie wokół dwóch postaci - Philipa Blake'a, czyli tytułowego Gubernatora, oraz znanej już z poprzednich tomów marudnej, zagubionej, wiecznie niezadowolonej Lilly Caul. I to właśnie Lilly jest najsłabszym elementem całej historii. Już w pierwszym tomie tej opowieści biła po oczach kompletnie nienaturalna, wymuszona przemiana, jaką przechodziła bohaterka. Z roztrzęsionej panny stała się nagle twardą, zdecydowaną kobietą. W omawianym właśnie tomie autorzy poszli o krok dalej i z kompletnie niezrozumiałych przyczyn postawili Lilly na czele Woodbury, w czasie chwilowej niedyspozycji Gubernatora. Panna Caul stała się więc nagle rządzącą twardą ręką przywódczynią, ale też obdarzoną zmysłem długofalowego planowania, sprawiedliwą i podziwianą przez swoich „poddanych”. Krótko mówiąc, ostatnia osoba, która powinna znaleźć się na takim stanowisku, nagle wykazuje cechy doskonale do niego pasujące, chociaż wcześniej nie miała ich za grosz. Bardzo przekonujące, prawda? Podobnych sprzeczności jest w tej części Upadku znacznie więcej. Nadludzka wytrzymałość rannego Gubernatora, niezrozumiały wątek z Martinezem, bezładne miotanie się bohaterów przy wszelakich potyczkach z żywymi trupami, aż po niezrozumiały w swej formie atak na więzienie, podważający „misternie tworzone” przez Bonansingę profile psychologiczne zarówno Gubernatora jak i Lilly Caul - którzy nagle tracą swoje wspaniałe cechy przywódcze i umiejętności strategiczne. Za dużo tego.

Szczęście w nieszczęściu, że nic nie zapowiada, aby historia Lilly Caul miała być kontynuowana. Kolejne tomy Żywych Trupów spod pióra Jaya Bonansingi - a nie ma wątpliwości, że takowe się ukażą - opowiadać być może będą historie zupełnie innych bohaterów. Takich, którzy nie zirytują czytelnika, nie zanudzą ciągłym odtwarzaniem tego samego i tchną trochę świeżości w tę serię, która ma przecież praktycznie niewyczerpany potencjał. Może warto zapomnieć o komiksowej oraz serialowej wersji i przenieść czytelnika w inne rejony ogarniętego epidemią zombie świata?

W ramach podsumowania pozwolę sobie powiedzieć jedno: "Upadek Gubernatora, część druga" trzyma bieżący poziom serialu. Dla jednych będzie to plus, dla innych wręcz przeciwnie. Sam zdecydowanie zaliczam się do tej drugiej grupy, a i tak z pewnością sięgnę po kolejny twór Kirkmana i Bonansingi, tak jak nie mogę przestać oglądać coraz słabszych sezonów telewizyjnego tasiemca...

Paweł Kukliński