To książka warta zarwania nocy i wszelkich nie do końca przyjemnych skutków ubocznych, jakie wystąpią następnego dnia. Chociaż na pewno większość widziała fenomenalną ekranizację z Hopkinsem i Foster w rolach głównych, to nie można zapomnieć, skąd ta zapierająca dech w piersiach fabuła została zaczerpnięta.

Jak się okazało, adaptacja pozostaje wierna oryginałowi praktycznie w 100%, nawet kwestie dialogowe nie uległy daleko idącej modyfikacji – jednak nie ujęło mi to satysfakcji, jaką czerpałam z tej lektury. Bo to naprawdę kawałek świetnej powieści psychologicznej z doskonałymi kreacjami bohaterów – widać, że autor przyłożył się co do rysu charakterologicznego, bo ostatnią rzeczą, o jaką można posądzić sylwetki postaci, jest ich bylejakość i płaskość. Dowodem na to może być fakt, że zwłaszcza osoba Hannibala Lectera urosła już do rangi kultowej i pozostaje wdzięcznym obiektem także dla innych twórców. Co do fabuły także nie mam zastrzeżeń – akcja rozwija się w przyzwoitym tempie, brak przestojów pozwala na utrzymanie dynamiki i napięcia, które nie odpuszcza ani na moment. Nie poskąpiono także zaskakujących pomysłów oraz przełomowych wydarzeń, zupełnie zmieniających perspektywę tej historii. W efekcie czytelnik pozostaje w niepewności co do zakończenia – a to zawsze stanowi duży atut w tej odmianie gatunkowej powieści.

Harris znalazł receptę na sukces – ciekawa jestem, czy poziom został utrzymany także w pozostałych częściach cyklu o Lecterze. Przekonam się o tym już niebawem.

To książka warta zarwania nocy i wszelkich nie do końca przyjemnych skutków ubocznych, jakie wystąpią następnego dnia. Chociaż na pewno większość widziała fenomenalną ekranizację z Hopkinsem i Foster w rolach głównych, to nie można zapomnieć, skąd ta zapierająca dech w piersiach fabuła została zaczerpnięta.

Jak się okazało, adaptacja pozostaje wierna oryginałowi...