„A.B.C.” to moim zdaniem jeden z najlepszych kryminałów Agathy Christie. Książkę przeczytałem teraz bodaj trzeci raz – i znów z niekłamaną przyjemnością.

Herkules Poirot zostaje skonfrontowany z wyjątkowo wyrafinowanym mordercą. Zwyrodnialec realizuje szalony plan morderstw w porządku alfabetycznym: miejscowość na literę „A” – ofiara na literę „A”, później „B”, „C” i tak dalej. Mało tego: swoje morderstwa zapowiada w listach adresowanych bezpośrednio do belgijskiego detektywa.
Zabójca nie zostawia żadnych śladów, Poirot nie ma żadnych tropów, w piętkę goni policja. Mały Belg będzie musiał wyjątkowo wytężać swoje szare komórki, by dojść do prawdy. Rozwiązanie jest naprawdę przewrotne i potrafi zaskoczyć.

Ja z kolei w trakcie lektury znanej mi już przecież książki, nie mogłem się nadziwić ile motywów Christie stało się w późniejszych latach inspiracją dla kolejnych pokoleń pisarzy, scenarzystów, reżyserów. Począwszy od „seryjnego zabójcy”, przez jego „profil psychologiczny”, prowadzenie „gry z policją/detektywem”, mylenie tropów.

Nie tylko dla wielbicieli Christie, ale kryminałów w ogóle – lektura obowiązkowa!

„A.B.C.” to moim zdaniem jeden z najlepszych kryminałów Agathy Christie. Książkę przeczytałem teraz bodaj trzeci raz – i znów z niekłamaną przyjemnością.

Herkules Poirot zostaje skonfrontowany z wyjątkowo wyrafinowanym mordercą. Zwyrodnialec realizuje szalony plan morderstw w porządku alfabetycznym: miejscowość na literę „A” – ofiara na literę „A”, później „B”, „C” i tak...