Dobrze napisany kawał wspomnień z czasów przedwojennych, wojennych i późniejszych. Autor, polak z pochodzenia, mieszkaniec świata wspomina lata jakie spędził w dzieciństwie i wczesnej młodości na ziemiach ówczesnej Polski. Język autora jest wiarygodny, czujemy się świadkami opisanych wydarzeń a całość brutalnych, wstrząsających i krwawych epizodów aż kipi od barw, zapachów i emocji. Ten kto zarzuca Borowcowi ich brak niech sobie przeczyta wyzutego z ludzkich odruchów "Pianistę".
Książka skierowana jest do zachodniego czytelnika, więc zawiera opis wojennych epizodów (m.in. zamachu na Gibraltarze, Cudu nad Wisłą, zbrodni Katyńskiej), stanowiących dla Polaków wiedzę elementarną, dla mieszkańców innych krajów - niekoniecznie.
Samo Powstanie stanowi około 1/3 całej książki, więc tytuł może zmylić. Wspomnienia Borowca to jego wczesne dzieciństwo, początek wojny, przyjazd do stolicy, zmagania powstańcze i powojenne losy. Niemniej jednak, opis warszawskiej rzezi, wynaturzeń dirlenwagerowców, masakr i wszechobecnej śmierci jest skrupulatny, wiarygodny, może nawet wstrząsnąć co wrażliwszym czytelnikiem.
Borowiec nie rozważa sensu powstania, nie pluje jadem. Podaje za to fakty i snuje doskonałą w odbiorze opowieść o mieście którego już nie ma i swoistym końcu świata spowodowanym wojną, która nikogo nie rozpieszczała.
Reasumując: pozycja idealna zarówno dla miłośników historii, którzy odświeżą kilka faktów jak i laików, którzy odkryją w "Chłopaku z Warszawy" kopalnie wiedzy na temat Wojny. Zdecydowanie godna polecenia!

Dobrze napisany kawał wspomnień z czasów przedwojennych, wojennych i późniejszych. Autor, polak z pochodzenia, mieszkaniec świata wspomina lata jakie spędził w dzieciństwie i wczesnej młodości na ziemiach ówczesnej Polski. Język autora jest wiarygodny, czujemy się świadkami opisanych wydarzeń a całość brutalnych, wstrząsających i krwawych epizodów aż kipi od barw, zapachów...