Przyjemna książka, pomaga wczuć się i zrozumieć klimat Prowansji. Zawiera dużo nieoczywistych ciekawostek i opisanych miejsc, które odwiedziłam podczas kolejnej podróży.

Przyjemna książka, pomaga wczuć się i zrozumieć klimat Prowansji. Zawiera dużo nieoczywistych ciekawostek i opisanych miejsc, które odwiedziłam podczas kolejnej podróży.

Wzorcowy przykład „pójścia za ciosem i odcinania kuponów”. Mayle stworzył... leksykon, przewodnik? Trudno odgadnąć. Przypomina trochę płytę „The best...” Oczywiście w swoim stylu, znanym czytelnikowi językiem, ale po co? poza zarobkiem oczywiście. Jest to zbiór ciekawostek, z którymi mieliśmy się przyjemność zapoznać w cyklu prowansalskim. Nie do czytania od deski do deski, raczej do podczytywania. Znawcy i bywalcy Prowansji nie odkryją niczego nowego, ktoś kto się tam nie wybiera, lub wybiera na raz i tak informacji nie zapamięta, a nie będą przydatne.

Wzorcowy przykład „pójścia za ciosem i odcinania kuponów”. Mayle stworzył... leksykon, przewodnik? Trudno odgadnąć. Przypomina trochę płytę „The best...” Oczywiście w swoim stylu, znanym czytelnikowi językiem, ale po co? poza zarobkiem oczywiście. Jest to zbiór ciekawostek, z którymi mieliśmy się przyjemność zapoznać w cyklu prowansalskim. Nie do czytania od deski do...

Nie jest to już to samo, co rok w Prowansji. Pierwsza książka powstała z potrzeby autora, ta natomiast - wydawcy. Jednakowoż na chłodne zimowe wieczory w sam raz - trochę rozpromienia ciepłem i światłem magicznej krainy.

Nie jest to już to samo, co rok w Prowansji. Pierwsza książka powstała z potrzeby autora, ta natomiast - wydawcy. Jednakowoż na chłodne zimowe wieczory w sam raz - trochę rozpromienia ciepłem i światłem magicznej krainy.

Chyba jednak trochę zbyt encyklopedyczna wyszła. Niektóre hasła mocno zbędne i nudne. Ale poza tym to jednak skarbnica wiedzy o Prowansji.

Chyba jednak trochę zbyt encyklopedyczna wyszła. Niektóre hasła mocno zbędne i nudne. Ale poza tym to jednak skarbnica wiedzy o Prowansji.

Lekkie w odbiorze subiektywne kompendium wiedzy o prowqancsji, od strony tkultury, języka, kuchni i tamtejszych zwyczajów pisane z perspektywy Anglika zakochanego w regionie, zaznajomionego z Francuzami i ich specyficznymi zachowaniami. Szkoda, że hasła są podawane w oryginale bez tłumaczenia bo osoba nieznająca francuskiego ma czasem niezłą zagwozdkę gdy autor namiętnie wplata urywki francuskie, nie zawsze zrozumiale z kontekstu. Najciekawsze wpisy koncentrują się na języku, potrawach jak anchoiade, ważnej obecności aioli w kuchni prowansalskiej, którym to odorem wszyscy są przesiąknięci, o deserze o nazwie trzynastka, pastis, ziołach prowansalskich itp. Pokazuje obrazowoścćjęzyka, idiomy związane z jedzeniem, tyrudny dialekt prowansalski. Autor rozwodzi się nad zdobyczami cywilizacji i kultury które powstały w tym regionie, przedstawia anegdoty z życia prowansalskich artystów ( malarzy, pisarzy i rzeźbiarzy)
Opisuje polowanie na trufle przy udziale psów bo świnie niechętnie oddawały ludziom trudno zdobyte smakołyki, dziwi się prowansalskiemu przywiązaniu do boskiego Markiza de Sade, upodobaniu do fetes votives, wzmiankuje o osławionym więzieniu If, de Chateau, trunku kir provencal, lawendzie, targach w małych uroczych prowasalskich miasteczkach. Doskonałe uzupełnienie tradycyjnych przewodników, pełne humoru i dystansu do opisywanych spraw. Czuje się, że Mayle radykalnie sfrancuział i z przyjemnością czyta się ten tomik ciekawostek.

Lekkie w odbiorze subiektywne kompendium wiedzy o prowqancsji, od strony tkultury, języka, kuchni i tamtejszych zwyczajów pisane z perspektywy Anglika zakochanego w regionie, zaznajomionego z Francuzami i ich specyficznymi zachowaniami. Szkoda, że hasła są podawane w oryginale bez tłumaczenia bo osoba nieznająca francuskiego ma czasem niezłą zagwozdkę gdy autor namiętnie...

Mam problem z oceną tej książki. Z jednej strony to subiektywne prowansalskie abecadło doprawione angielskim humorem i czosnkiem (tam wszystko doprawione jest czosnkiem) jest czymś skrajnie innym od typowych książek o przeprowadzkach Anglików do krajów śródziemnomorskich - i liczę to na plus. Z drugiej jednak strony jest to leksykon Prowansji bez żadnej fabuły, a jak wiadomo słowniki nie są najlepszą lekturą. Taka forma jest dobra, bo do książki można wrócić w dowolnym momencie lub otworzyć na którejkolwiek stronie i przeczytać jakiekolwiek hasło by poprawić sobie humor, jednak przez brak spójności ciężko się wciągnąć w treść… Moje mieszane uczucia przekładają się na uśrednioną ocenę – co nie oznacza, że taka forma nie znajdzie swoich zwolenników.

Mam problem z oceną tej książki. Z jednej strony to subiektywne prowansalskie abecadło doprawione angielskim humorem i czosnkiem (tam wszystko doprawione jest czosnkiem) jest czymś skrajnie innym od typowych książek o przeprowadzkach Anglików do krajów śródziemnomorskich - i liczę to na plus. Z drugiej jednak strony jest to leksykon Prowansji bez żadnej fabuły, a jak...

Baaardzo sympatyczna "encyklopedia" wiedzy o Prowansji. Podana - jak zwykle u P. Mayla - z humorem. Poznawanie prawdziwej Prowansji, rzeczy o których nie napisano w przewodnikach.

Baaardzo sympatyczna "encyklopedia" wiedzy o Prowansji. Podana - jak zwykle u P. Mayla - z humorem. Poznawanie prawdziwej Prowansji, rzeczy o których nie napisano w przewodnikach.

dobry cytat na każdej stronie

dobry cytat na każdej stronie

Książka niezastąpiona w podróży po Prowansji. Dla mnie to coś w rodzaju pamiętnika, z najznakomitszymi radami przeznaczonymi tylko dla wybranych,gdy chce się naprawdę poczuć urok Prowansji. Pozycja obowiązkowa dla wszystkich zakochanych w lawendowych klimatach :)

Książka niezastąpiona w podróży po Prowansji. Dla mnie to coś w rodzaju pamiętnika, z najznakomitszymi radami przeznaczonymi tylko dla wybranych,gdy chce się naprawdę poczuć urok Prowansji. Pozycja obowiązkowa dla wszystkich zakochanych w lawendowych klimatach :)

oczekiwałam czegoś wiecej

oczekiwałam czegoś wiecej