Nie przemawia do mnie ta książka. O ile pierwszy tom jeszcze jakoś mnie urzekł i zaciekawił tak ta część sprawiła, że czuje, iż wyrzuciłam pieniądze w błoto..
Dłużące się wątki i towarzyszący mi przy tym niepokój - to nie dla mnie. Ani to nie było przyjemne ani fajne, jak w przypadku kryminałów czy thrillerów.
Za męczące książki dziękuję.

Nie przemawia do mnie ta książka. O ile pierwszy tom jeszcze jakoś mnie urzekł i zaciekawił tak ta część sprawiła, że czuje, iż wyrzuciłam pieniądze w błoto..
Dłużące się wątki i towarzyszący mi przy tym niepokój - to nie dla mnie. Ani to nie było przyjemne ani fajne, jak w przypadku kryminałów czy thrillerów.
Za męczące książki dziękuję.

3.5 ✰ // Po czterech latach wracam jak gdyby nigdy nic (pomogło wznowienie i pojawienie się na Legimi, bez tego pewnie długo jeszcze bym się zbierała) i jest zdecydowanie lepiej, niż w pierwszym tomie, ale jednak nie do końca, bo pod koniec strasznie zaczęła mi się dłużyć i nie było widać końca. Jakby na to nie patrzeć jest dość sztampowa i jestem w stanie na 99% przewidzieć, co będzie dalej, ale musze przyznać, że nie czuję, iż to zostało pierwotnie wydane dekadę temu, dobrze się zestarzała. Plus też za postaci - nie są idealne, niezniszczalne, popełniają błędy i się na nich uczą. Cieszę się, że Ruby nie aspiruje na super bohaterkę, tylko nie raz i nie dwa głośno przyznaje się do pomyłek i strachu. Wyszłam trochę znudzona, ale mega ciekawa finału.

3.5 ✰ // Po czterech latach wracam jak gdyby nigdy nic (pomogło wznowienie i pojawienie się na Legimi, bez tego pewnie długo jeszcze bym się zbierała) i jest zdecydowanie lepiej, niż w pierwszym tomie, ale jednak nie do końca, bo pod koniec strasznie zaczęła mi się dłużyć i nie było widać końca. Jakby na to nie patrzeć jest dość sztampowa i jestem w stanie na 99%...

Nigdy nie gasną to kontynuacja Mrocznych umysłów, thrillera youth adult rozgrywającego się w postapokaliptycznej przyszłości. Destrukcyjna okazała się nie wojna, ale dziwna choroba, która doprowadziła do wytworzenia się mocy u młodych ludzi. Rząd podzielił ich na pięć grup: zielonych (podwyższona inteligencja),niebieskich (telekineza),żółtych (manipulowanie przepływem prądu),czerwonych (kontrolowanie ognia) i pomarańczowych (telepatia i wpływanie na myśli innych). A potem postanowił ich spacyfikować.

Powieść kontynuuje losy bohaterów pierwszego tomu. Na pierwszym planie pozostaje Ruby, która musiała rozstać się z przyjaciółmi i nieco wbrew swojej woli dołączyła do Ligi Dzieci. To organizacja paraterrorystyczna walcząca z rządem, który pozamykał chorych w obozach i ich likwiduje bądź w brutalny sposób wykorzystuje do swoich własnych celów. Jednak dowodzona przez dorosłych Liga Dzieci też ma swoje cele, które realizuje bez względu na konsekwencje. Od środka wcale tak pięknie nie wygląda.

Nie będę ukrywał, że Ruby zauważy w końcu wszystkie choroby trawiące tę organizację i będzie chciała coś w niej zmienić. Ruszy też tropem Liama, Pulpeta i Zu, bohaterów pierwszej części, natknie się też na kilku innych dawnych znajomych. A przede wszystkim będzie ciekawie skonstruowaną postacią, targaną wewnętrznymi demonami. Nieco zagubioną, popełniającą błędy, ale potrafiącą wziąć się w garść i stanąć po odpowiedniej stronie. Fakt, to typowe cechy dobrego young adult.

Książka ma wielką zaletę: dobrze się ją czyta. Akcja toczy się wartko, historia wciąga, bohaterów da się lubić. Sama wizja rzeczywistości wydaje się spójna i przemyślana, co widać w drobnych szczegółach. Przekłada się to na zainteresowanie, jaką seria cieszy się wśród młodzieży. Nigdy nie gasną ma swoich czytelników, może nie tylko co Rodzina Monet czy Harry Potter, jednak pomaga młodym ludziom pokochać książki. I za to należy się jej szacunek

Więcej recenzji:
https://zdalaodpolityki.pl/category/ksiazka/
Zapraszam do współpracy autorów i wydawców!

Nigdy nie gasną to kontynuacja Mrocznych umysłów, thrillera youth adult rozgrywającego się w postapokaliptycznej przyszłości. Destrukcyjna okazała się nie wojna, ale dziwna choroba, która doprowadziła do wytworzenia się mocy u młodych ludzi. Rząd podzielił ich na pięć grup: zielonych (podwyższona inteligencja),niebieskich (telekineza),żółtych (manipulowanie przepływem...

"Nigdy nie gasną" to druga część serii Mroczne umysły autorstwa Alexandry Bracken. Ta część jest zupełnie inna niż pierwsza część. Ruby jest bardziej dojrzała, już nie zachowuje się jak przestraszona mała dziewczynka, teraz zna swoje zdolności i nie boi ich się używać. Ruby przystąpiła do Ligi Dzieci organizacji, która ma ochraniać i pomagać dzieciom ze zdolnościami, ale nie do końca im to wychodzi w rzeczywistości. Nie każdemu podoba się życie, praca, ćwiczenia, a nawet misje z nastolatkami władającymi mocami. Nadal znajdą się dorośli, którzy nie mogą się z tym pogodzić, a najłatwiejszy sposób to eliminacji. Nigdzie nie można czuć się bezpiecznym. Ruby będzie zmuszona zawalczyć o to, co ma dla niej największe znaczenie. Jak jej to wyjdzie?

"Nigdy nie gasną" jest to bardzo ciekawa i intensywna kontynuacja. Jest niebezpiecznie, bo gdzie w tym świecie może być bezpiecznie, zwłaszcza dla kogoś takiego jak nasza bohaterka. Jest uczuciowo, Ruby znajduje nowych przyjaciół i odnajduje starych. Pojawia się nadzieja na lepsze jutro, tylko najpierw trzeba o nią zawalczyć. Pojawiają się starzy wrogowie, nowe intrygi, odrywamy tajemnice skrywane od lat. Przez książkę się płynie i chce więcej. Jak to dobrze, że już jest dostępna ostatnia, finałową część. Gwarantuję wam, że ta historia was wciągnie i nie wypuści do końca. Polecam😊

"Nigdy nie gasną" to druga część serii Mroczne umysły autorstwa Alexandry Bracken. Ta część jest zupełnie inna niż pierwsza część. Ruby jest bardziej dojrzała, już nie zachowuje się jak przestraszona mała dziewczynka, teraz zna swoje zdolności i nie boi ich się używać. Ruby przystąpiła do Ligi Dzieci organizacji, która ma ochraniać i pomagać dzieciom ze zdolnościami, ale...

"Nigdy nie gasną" jest dużo bardziej mroczną niż część pierwsza. Z pomarańczowych została już tylko Ruby. Nauczyła się wykorzystywać swoje umiejętności, jednak po tym jak niemal straciła życie, stała się twarda, a uczucia schowała jak najgłębiej. Nie jest jednak sama na placu boju. Są jeszcze inni, których będzie potrzebować, jeśli ma się dowiedzieć prawdy o tajemniczej chorobie, przez którą życie Ruby i jej podobnych zmieniło się w koszmar.
Wyrusza na poszukiwanie Liama, który może mieć potrzebne informacje. Wszystko jednak zaczyna się komplikować, kiedy dawne uczucia znów dają o sobie znać.
Ta część podobała mi się jeszcze bardziej niż Mroczne umysły, może przez to, że bohaterowie są bardziej dojrzali i ukształtowani. Nigdy nie gasną czyta się jak świetny thriller, mroczny, ekscytujacy i niezwykle emocjonujacy. Znajdziecie tu wszystko, co sprawia, że nie odłożycie książki do samego końca. 😊❤️ polecam! ❤️

"Nigdy nie gasną" jest dużo bardziej mroczną niż część pierwsza. Z pomarańczowych została już tylko Ruby. Nauczyła się wykorzystywać swoje umiejętności, jednak po tym jak niemal straciła życie, stała się twarda, a uczucia schowała jak najgłębiej. Nie jest jednak sama na placu boju. Są jeszcze inni, których będzie potrzebować, jeśli ma się dowiedzieć prawdy o tajemniczej...

Napiszę to samo co przy opinii pierwszego tomu. Te książki w ogóle się nie zestarzały. Uwielbiam główną bohaterkę, popełnia błędy, bywa głupia i nieracjonalna ale to właśnie czyni ją ludzką i realistyczną. Dotyczy to również pozostałych bohaterów. Cieszę się że autorka postanowiła, nie robić z Ruby niezniszczalnej, superbohaterki która sama rozwala wszystkich dookoła.

Napiszę to samo co przy opinii pierwszego tomu. Te książki w ogóle się nie zestarzały. Uwielbiam główną bohaterkę, popełnia błędy, bywa głupia i nieracjonalna ale to właśnie czyni ją ludzką i realistyczną. Dotyczy to również pozostałych bohaterów. Cieszę się że autorka postanowiła, nie robić z Ruby niezniszczalnej, superbohaterki która sama rozwala wszystkich dookoła.

„Kiedy stracisz wszystko, nikt się już z tobą nie liczy”.
Alexandra Bracken należy do tych pisarek, które pod kostiumem niezwykłych wydarzeń poruszają wiele ważnych społecznie problemów. I tak jest też w cyklu „Mroczne umysły”, których bohaterzy mają niezwykłe umiejętności, zapadają na zadziwiające choroby. Wszystko, co się dzieje dookoła związane jest z innym funkcjonowaniem mózgu. Mamy tu widoczną fascynację neurologią i kruchością tego kim jesteśmy. Historie są wciągające i zawierają sporą dawkę prawdopodobieństwa wymieszanego z fantastyką. Nadludzkie umiejętności bohaterów mają swoje źródła w filozofii początków XX wieku. Wówczas stworzono też wielu niezwykłych bohaterów, którzy początkowo byli złoczyńcami. Jednak dojście do władzy faszystów i nazistów oraz ich narracje o nadludziach sprawiły, że obrano inną drogę. Do tego z wprawą sięga po motywy z mitologii, wierzeń religijnych i legend odkurzając je i ubierając w nowe akcje. Do tego pojawia się coś, w czym Amerykanie byli prekursorami: samowystarczalne obozy dla odizolowanych, na których stosowano różne formy przemocy. O ile pierwotnie takie miejsca tworzyły „rasy panów” dla „podludzi” to w książkach Alexandry Bracken jest inaczej.
„Najmroczniejsze umysły skrywają się za fasadą najzwyklejszych twarzy”.
Bohaterką całego cyklu jest Ruby. Pierwszym tomie zatytułowany „Mroczne umysły” zobaczymy losy dziewczyny, której rodzice prowadzą zdrowy tryb życia, izolują córkę od mediów. O dziwnej chorobie zabijającej dzieci i nastolatki dowiaduje się dość późno, czyli wtedy, gdy ma z nią po raz pierwszy kontakt. Ruby staje się świadkiem nagłego zgonu koleżanki, która w czasie posiłku w stołówce opowiadając coś umiera. Choroba szybko roznosi się na innych uczniów. Jednak to nie jest największym problemem rządzących. Szybko okazuje się, że osoby, które przeżyły sprawą działania wirusa uległy mutacji i przez to posiadają niezwykłe umiejętności. Inne funkcjonowanie mózgu daje im niezwykłe moce i niespotykaną władzę nad umysłami innych. Młodzi jednak często nie mają zdolności panowania nad swoimi nowymi umiejętnościami. Z tego powodu stają się jednocześnie niebezpieczni i cenni.
„Nie, oni nie lękali się o dzieci, które mogły umrzeć. Nie martwili się pustką, którą miały po sobie pozostawić. Oni bali się nas – tych, którzy przeżyli”.
Działania amerykańskiego rządu są tu pięknie pokazane. Mamy odbieranie praw ludziom, zamykanie ich w obozach, czyli wszystko to, z czego słynie USA. Prewencja staje się pretekstem do odbierania dzieci rodzicom. Wszystko w imię zachowania kontroli nad osobami, które przeżyły i może mają niezwykłe zdolności. Pod naciskiem propagandy rodzice Ruby także oddają córkę pod opiekę państwa. Dziewczyna trafia do Thurmond (stanowego obozu rehabilitacyjnego),gdzie ma się nauczyć panować nad swoimi mocami. Niestety za ogrodzeniem obozu dzieją się straszne rzeczy. Widzimy segregację ludzi, zniewalanie ich, zabijanie pod pretekstem ochrony innych. Żyjące w kiepskich warunkach dzieciaki każdego dnia wykonują mnóstwo bezsensownej pracy i poddawane są wielu torturom. Wszystko w imię całkowitej kontroli i pod pretekstem ratowania ludzkości przed niewielką ilością młodych, którzy przeżyli. Na miejscu okazuje się, że są ich tysiące. Kolejne transporty przyjeżdżają regularnie. Selekcja posiadanych umiejętności działa jak w fabryce.
„To prawda, że często nie można odzyskać tego, co się kiedyś miało, ale można zamknąć ten rozdział i zacząć od nowa”.
W nowym miejscu Ruby musi zmierzyć się z emocjami związanymi z poczuciem porzucenia przez rodziców oraz strachem przed nieznanym. Wykorzystuje swoje moce do zmanipulowania osoby przeprowadzającej testy, aby nie zostać zaklasyfikowaną do zbyt niebezpiecznych. Młodzi ludzie każdego dnia walczą o przetrwanie. Zarządcy obozu robią wszystko, aby zniszczyć jakiekolwiek relacje między więźniami. Kontrolowani w każdej minucie muszą się pilnować, aby nie zostać zakwalifikowanym do odstrzału lub tortur.
„Jeżeli potrafiłam krzywdzić ludzi, czy nie oznaczało to także, że potrafię im pomagać?”.
Drugi tom otwiera opowieść o powracających koszmarach z pobytu w obozie. Później przeskakujemy do akcji uwalniania więźnia. W misji jednak coś idzie nie tak i Ruby musi szybko podjąć samodzielnie decyzję o tym jak postąpić. Ma sporo szczęścia i nie tylko ratuje przyjaciółkę, ale i uwalnia osobę, po którą przyszli. To jednak nie oznacza, że zostanie doceniona. Jej niewykonanie rozkazów sprawi, że będzie miała sporo problemów. Bohaterka uświadamia sobie, że Liga Dzieci nie jest miejscem bezpiecznym. W różnorodnych akcjach giną kolejne dzieciaki z nietypowymi zdolnościami. To przekonuje Ruby do opuszczenia organizacji. W czasie dezercji musi odnaleźć Liama Stewarta posiadającego informacje na temat choroby. Wykradzione z laboratorium dane zawierają informacje o tym, kto stoi za chorobą. Do tego można znaleźć informacje o tym jak uleczyć chore dzieci i pozwolić im wrócić do normalności. Rodzi się szereg pytań o to, dlaczego różnym organizacjom zależy na utajeniu tych informacji i przeciąganiu obdarzonych mocami na swoją stronę. Staniemy się świadkami wielu mistyfikacji, manipulacji. Ruby odkryje, że w swoim otoczeniu nie ma nikogo, komu mogłaby ufać.
W „Po zmierzchu” zobaczymy skutki działań rządu, który wykorzystał manipulację do zniszczenia całego miasta. Dzieciaki muszą się ukrywać w ruinach i często zmieniać miejsce pobytu, zdobywać żywność z nieczynnych sklepów. W czasie jednej z wypraw Ruby odkryje, że nie są bezpieczni w mieście. Do tego pojawi się problem różnic interesów między mającymi różne zdolności dzieciakami, a agentami z tajnej organizacji. Pojawi się tu sporo wędrówek, ważnych misji, wśród których najważniejszą będzie obalenie totalitarnego rzędu.
Alexandra Bracken barwnie opisuje świat pełen okrucieństwa. Akcja wydaje się nieprawdopodobna, ale kiedy przypomnimy sobie wydarzenia z historii i badania nad więziennictwem niestety okazuje się bardzo realna. Mamy tu poruszającą opowieść o nadużyciach władzy, manipulacji oraz dążenia do wolności, pokazanie wielkiego kryzysu, pozbawiania ludzi domów, ciężkie warunki, w których żyją wyjęci spod prawa, pościgi, kontrola ludzi. Wielkim plusem jest tu szybka akcja oraz poruszanie wielu ważnych problemów społecznych. Mimo, że temat potencjalnej zagłady, działania władz są nieco oklepane to tu mamy historię opowiedzianą z punktu widzenia zagubionej i przerażonej chorej próbującej odnaleźć się w brutalnym świecie, jaki zaserwowali dzieciom dorośli. Zobaczymy, że im dłużej skrywają oni sekret swoich niezwykłych mocy tym dłużej udaje im się przeżyć. Ruby kilka razy ociera się o śmierć. Przekona się też, że jedyną osobą, na którą może liczyć jest wyłącznie ona sama, ale to nie wyklucza pomocy ze strony różnych osób, którzy mają jakiś interes w ocaleniu jej. Dzięki temu, że w pierwszym tomie pojawia się ktoś, kto pomoże jej w ucieczce i w dołączeniu do innych ukrywających się dzieciaków z niezwykłymi mocami może wziąć udział w ratowaniu innych chorych.
„Jesteśmy wyjątkowi nie ze względu na to, kim jesteśmy, ale ze względu na to, kogo mogą z nas zrobić”.
W cyklu obok przyziemnych problemów nastolatków pojawia się wiele trudnych tematów. Pisarka uwrażliwia na propagandę rządzących, wykorzystanie pretekstu pandemii do sterowania ludźmi i znęcania się nad nimi, wykorzystywania strachu do zabijania, tworzenia sieci łowców nagród, nagradzania dużymi kwotami zasłużonych dla rządu i kryzys sprawiający, że ludziom brakuje podstawowych rzeczy. A wszystko obok pierwszych przyjaźni i uczuć, które tu są umieszczone w nietypowych realiach i poddane wielu próbom.
„To, ze chcesz żyć własnym życiem, wcale nie oznacza, iż jesteś złym człowiekiem”.
Szybka i wciągająca akcja, w której nie do końca wiadomo, kto jest dobry, a kto zły. Każdy z bohaterów ma tu swoje tajemnice. Do tego ich reakcje na skrajne sytuacje są bardzo różnorodne. Każda z postaci ma swoją niepowtarzalną osobowość oraz zdolność. Każdy musi sam odkryć, na czym polega jego niezwykłość, jaki dar jest mu dany. Poza tym bohaterzy nie są herosami tylko zagubionymi w nowej sytuacji nastolatkami.
„Byłam rozdarta pomiędzy tym, czego zawsze chciałam, a tym, kim miałam się odtąd stać”.

„Kiedy stracisz wszystko, nikt się już z tobą nie liczy”.
Alexandra Bracken należy do tych pisarek, które pod kostiumem niezwykłych wydarzeń poruszają wiele ważnych społecznie problemów. I tak jest też w cyklu „Mroczne umysły”, których bohaterzy mają niezwykłe umiejętności, zapadają na zadziwiające choroby. Wszystko, co się dzieje dookoła związane jest z innym...

Bardzo dobra kontynuacja 1 tomu.

Bardzo dobra kontynuacja 1 tomu.

Nie wiem czy pamiętacie moją recenzję poprzedniego tomu, ale tak w skrócie... nie czułam tej historii. W tej części początek wydawał się lepszy, bardziej interesujący, ale niestety, coś poszło nie tak. Nie w tę stronę, w którą bym oczekiwała i książka zaczęła mi się dłużyć coraz bardziej. Z rozdziału na rozdział niestety miałam ochotę coraz bardziej odłożyć tę książkę :(

Ta powieść napisana jest w sposób, który niestety, ale do mnie nie trafia. Nie wzbudza kompletnie żadnych emocji, no może poza znudzeniem... Liczyłam na naprawdę dobrą fantastykę, bo lubię od czasu do czasu sięgnąć po taką lekturę, ale tym razem niestety tego nie dostałam ;( Ale się nie zrażam i szukam dalej. Wierzę, że w końcu trafię na fantastykę, która mnie pochłonie całkowicie :)

Niemniej zachęcam do sięgnięcia po książkę i wyrobienia sobie własnego zdania ;)

Nie wiem czy pamiętacie moją recenzję poprzedniego tomu, ale tak w skrócie... nie czułam tej historii. W tej części początek wydawał się lepszy, bardziej interesujący, ale niestety, coś poszło nie tak. Nie w tę stronę, w którą bym oczekiwała i książka zaczęła mi się dłużyć coraz bardziej. Z rozdziału na rozdział niestety miałam ochotę coraz bardziej odłożyć tę książkę...

7.5
"Nigdy nie gasną" to drugi tom dystopijnej serii "Mroczne umysły" autorstwa amerykańskiej pisarki. Ta część podobała mi się odrobinę bardziej niż pierwsza i nadal podtrzymuję moją opinię, że najlepszym elementem w tych książkach jest oryginalny pomysł na kreację przedstawionego świata. Tajemnicza choroba, śmierć większości amerykańskich dzieci oraz nabycie nadnaturalnych umiejętności przez pozostałych przy życiu małoletnich. Sami przyznajcie, że to wszystko brzmi niezwykle ciekawie i intrygująco. Ponadto bardzo podoba mi się podział tych nadludzkich zdolności, każda z nich jest różna i dodatkowo są oznaczane kolorami, z których każdy ma inną moc działania. W pierwszym tomie spora część fabuły skupiała się na podróży bohaterów co trochę mi  przeszkadzało, ponieważ momentami było nużąco. Tym razem ponownie mamy do czynienia z motywem drogi, jednak równocześnie otrzymujemy więcej dynamicznych akcji zaskoczeń i angażujących misji. Kreacja bohaterów oraz ich relacje również są plusem w całej powieści. Nie mogę nie wspomnieć o spektakularnym zakończeniu, które sprawiło, że będę z niecierpliwością wyczekiwała kolejnego tomu.

7.5
"Nigdy nie gasną" to drugi tom dystopijnej serii "Mroczne umysły" autorstwa amerykańskiej pisarki. Ta część podobała mi się odrobinę bardziej niż pierwsza i nadal podtrzymuję moją opinię, że najlepszym elementem w tych książkach jest oryginalny pomysł na kreację przedstawionego świata. Tajemnicza choroba, śmierć większości amerykańskich dzieci oraz nabycie...