Druga praca M. Trzcińskiej, w której prezentuje materiały na temat Konzetrationslager Warschau, zebrane w toku jej 30 leteniego śledztwa. Warto poznać tę nieznaną część historii naszego narodu. Wiedzieliście, że w ciągu ulicy Bema najprawdopodobniej gazowano ludzi? Mieliście świadomość tego, że obóz w centrum Warszawy w Niemczech uznany został za jeden z dwudziestu trzech obozów głównych (Hauptlager)? Byli więźniowie pobierali rentę u naszego zachodniego sąsiada, z tytułu uszczerbków na zdrowiu poniesionych w KL Warschau, a w RP nikt nawet o nim nie słyszał. I pewnie długo nie usłyszy, bo Hania Gronkiewicz-Waltz po raz drugi zablokowała budowę pomnika. A z tym obozem jest trochę jak z Titatnikiem. Gdy zatonął słynny transatlantyk powszechnie nie wierzono w teorię ocalałych, iż statek przełamał się na pół. Dopiero odkrycie wraku przez R. Ballarda w 1985 r. dowiodło słuszności wspomnień rozbitków. A jednak 704 osób się nie myliło. Tu jest podobnie. Wspomnienia byłych więźniów są spychane na margines, bowiem ważniejsze jest to, co uważają ci którzy w KL nie byli. Osobiście polecam właśnie tę książkę pani sędziny. Poprzednia ("Obóz zagłady w centrum Warszawy - KL Warschau")była skromniejsza pod względem ilości materiałów i dużo gorzej wydana.

Druga praca M. Trzcińskiej, w której prezentuje materiały na temat Konzetrationslager Warschau, zebrane w toku jej 30 leteniego śledztwa. Warto poznać tę nieznaną część historii naszego narodu. Wiedzieliście, że w ciągu ulicy Bema najprawdopodobniej gazowano ludzi? Mieliście świadomość tego, że obóz w centrum Warszawy w Niemczech uznany został za jeden z dwudziestu trzech...