"(...)
Językowo w tej książce zgrzyta wszystko. Występuje w niej chyba każdy rodzaj błędów, jakie można sobie wyobrazić. Od logicznych po ortograficzne. Tego tekstu nie widział ani redaktor, ani korektor. O ile jednak ten drugi mógłby poprawić takie kwiatki jak nie realne*, królestwo rządzy czy szlak mnie tu trafia to redaktorowi pozostałoby przepisanie tekstu na nowo. Język jest niezwykle prosty, na siłę stylizowany na potoczny, przez co wszystko - od opisów po dialogi - razi sztucznością. Utwór nie należy do długich, aż dziw więc, że tyle w nim zbędnych słów.
(...)
Wielu marzy o tym, by napisać książkę i dumnie nosić miano pisarza. Okazuje się, że nie jest to tak proste, jakby mogło się wydawać. Każdy może śpiewać, malować obrazy, czy pisać powieści. Warto jednak spojrzeć krytycznie na swoje umiejętności i możliwości. Można kupić pięć minut na scenie, ścianę w galerii, miejsce na półce w księgarni. Talentu kupić nie można".

Całość na:
http://soy-como-el-viento.blogspot.com/2014/09/pisac-kazdy-moze-marcin-legawiec-dream.html

"(...)
Językowo w tej książce zgrzyta wszystko. Występuje w niej chyba każdy rodzaj błędów, jakie można sobie wyobrazić. Od logicznych po ortograficzne. Tego tekstu nie widział ani redaktor, ani korektor. O ile jednak ten drugi mógłby poprawić takie kwiatki jak nie realne*, królestwo rządzy czy szlak mnie tu trafia to redaktorowi pozostałoby przepisanie tekstu na nowo....

http://recenzjemystic.blogspot.com/

Propozycja przeczytania tej książki spadła na mnie całkowicie niespodziewanie. Jedna bardzo się cieszę, że tak wyszło i książka weszła w moje posiadanie. Lubię poznawać twórczość naszych rodzimych autorów, nie raz byłam przez nich pozytywnie zaskakiwana, a w tym przypadku już nie długo dowiecie się jak było.

Kuba budzi się w swoim mieszkaniu, ma potężnego kaca i nic nie pamięta w szczególności tego, co robił poprzedniego wieczora. Na swojej twarzy i plecach odkrywa zadrapania. Po oględzinach swojego ciała rusza w poszukiwaniu komórki, która choć trochę mogłaby wyjaśnić powstałe ślady. Podczas przeszukiwania bałaganu, który panuje w mieszkaniu, zjawia się jego kumpel, wraz z zagubionym telefonem. Pokazuje mu dwa filmiki, które zostały nagrane i oznajmia mu, że dziewczyna z filmiku została zamordowana i to właśnie Kuba jest mordercą. Pamięć zaczyna wracać, jedna ich wspomnienia są bardzo sprzeczne. Tomek wyrusza do klubu w którym wczoraj się znajdowali, ale to co odkrywa jest przerażające… Jak dojść do prawdy i co się tak faktycznie zdarzyło? Dlaczego mają tak różne wspomnienia i kto za tym wszystkim stoi, i jakie są tego powody?

Już od pierwszej strony zostałam wciągnięta w opisaną historię. Bardzo prosty język, bez zbędnych opisów i sposób narracji, tylko i wyłącznie przyciąga czytelnika. Genialny pomysł, dobrze przeniesiony na papier, ubarwiony opisanym światem, ukazuje prostotę pomysłu, który został bardzo dobrze wykonany. Jest to kryminał, dobry kryminał, a niestety o taki jest bardzo ciężko. Zadziwiające jest to, że każdy z nas mógł wpaść na tak prosty pomysł i przelać to na kartki papieru. To jest fenomen w tym wszystkim. Jednak na najłatwiejsze sposoby bardzo ciężko się wpada, proste rozwiązania są zawsze najtrudniejsze. Mam tylko nadzieję, że nikt nie wpadnie na pomysł, aby wykorzystać to, co przedstawił nam autor. Nie wiem czy jest to możliwe, ale gdyby było, to czarno to widzę…

„Dream” ukazuje nam podłość i bezwzględność ludzi. Pokazuje słabe ludzkie cechy i co można zrobić z człowiekiem, aby wykorzystać go do własnych celów. Tu mamy przedstawiony okrutny plan, bezwzględną sieć, tak szczelnie utkaną, w której nie ma miejsca na pomyłkę. Jednym słowem zbrodnia doskonała, jednak czy jest to możliwe, aby tak owa zbrodnia istniała? Chyba jednak nie jest to możliwe, zawsze się znajdzie jakiś punkt zaczepienia, który pozwoli na dojście do prawdy i do wyjaśnienia.

Lektura ma duży podtekst psychologiczny. Zarys osobowości głównych bohaterów, pokazuje do czego mogą być zdolni ludzie, robiąc coś świadomie lub też nie. Trudne sytuacje różnie wpływają na człowieka, ale co zrobić aby nie zwariować od nadmiaru ciężkich przeżyć? Głównych bohaterów nie da się nie lubić, są szczerzy do bólu, wielokrotnie im współczułam, bo sama nigdy bym nie chciała być na ich miejscu. Można zauważyć również, że błędy innych ludzi mogą wpłynąć na nasze życie, nie zawsze słusznie i nie zawsze są to błędy, choć według innych osób, stojących po drugiej stronie barykady, są to błędy nie do wybaczenia. Spostrzegamy korupcję, która nie powinna mieć miejsca, wpływy tak silne, że aż dziwne aby mogło tak być, jednak patrząc na to co się dzieje wokół nas, wszystko staje się możliwe.

Podsumowując mamy kolejną świetną książkę, którą trzeba przeczytać. Czytelnik nie będzie mógł się nudzić, bo ciągle się coś dzieje. Pozna przerażający świat, tak prawdziwy, że aż niewiarygodny. Trzeba przyznać, że autor wiedział jak wykorzystać swój pomysł, a co najlepsze, samo zakończenie daje nam szansę na kolejną część, tej cudownej historii, ale czy tak będzie?

Marcin Legawiec, pochodzi z Połańca, jest to mała miejscowość leżąca w województwie świętokrzyskim. Od dziecka kocha czytać i pisać. Pierwszą opowieść napisał w wieku siedmiu lat. Na tym nie poprzestał i w wieku dziewiętnastu lat zaczął traktować pisanie poważnie. Prowadzi własną stronę WWW.mlvesku.pl, a także FanPage - https://www.facebook.com/mlvesku. Specjalizuję się w dramatach.

Moja ocena: 10/10

http://recenzjemystic.blogspot.com/

Propozycja przeczytania tej książki spadła na mnie całkowicie niespodziewanie. Jedna bardzo się cieszę, że tak wyszło i książka weszła w moje posiadanie. Lubię poznawać twórczość naszych rodzimych autorów, nie raz byłam przez nich pozytywnie zaskakiwana, a w tym przypadku już nie długo dowiecie się jak było.

Kuba budzi się w swoim...

„Dream” to trochę czarny kryminał, trochę powieść psychodeliczna z odrobiną dantejskiej wędrówki przez piekło. Ale przede wszystkim jest to refleksja nad tym, do czego jesteśmy zdolni my sami, i do jakiego stopnia mogą wykorzystać nas inni.

„Dream” to trochę czarny kryminał, trochę powieść psychodeliczna z odrobiną dantejskiej wędrówki przez piekło. Ale przede wszystkim jest to refleksja nad tym, do czego jesteśmy zdolni my sami, i do jakiego stopnia mogą wykorzystać nas inni.