Lubię sięgać po nieznanych mi autorów. To dla mnie takie małe prywatne odkrycia, które pozwalają mi poszerzać horyzonty. Szczególne miejsce wśród nich zajmują debiutujący pisarze, którzy dla mnie są ludźmi o ogromnej pasji, których podziwiam za wytrwałość. Blogowanie dało mi między innymi właśnie możliwość zetknięcia się z nimi. Jestem przekonana, że gdyby nie blog i mój kontakt z wieloma wspaniałymi osobami, poznanymi dzięki niemu, nie przeczytałabym, np. "Szarego Maga" Jarosława Prusińskiego. Czego, teraz z perspektywy czasu, wiem, że żałowałabym.

"Szary Mag" to minipowieść, w której słowa mają moc, a władać nią mogą tylko nieliczni. Są to magowie. Biada tym, którzy posługują się mocą słów nie będąc wśród wybrańców Zakonu, "świętych mężów obdarzonych Darem". Takich czekają tortury i śmierć, a w najlepszym razie niewolnictwo... lub ucieczka na Stepy lub jeszcze dalej na Pustynie Trwogi, choć tam zapuszczają się tylko zdesperowani lub nieostrożni. W Ziemi Świętej na targu niewolnikami poznajemy Vivian, która wraz ze swoim Panem, tajemniczym mężczyzną wyrusza w daleką drogę, która wiedzie ich przez wyschnięte trawy Wschodnich Stepów, przez tereny, na które nadciągają tysiące wojowników i setki zaklinaczy, siejących zniszczenie i trwogę, po których przejściu pozostaje już tylko wszechobecna śmierć. Ich losy przeplatają się z losami Ordena i Mariki, krzyżują się ze ścieżkami sahi, tych, którzy otrzymali swój Dar "przechodząc do świata cieni", bo kto "choć jeden raz (...) napije się z czarnej studni, musi to już robić stale, tak jak narkomani muszą żuć te swoje odurzające rośliny."

"Szary Mag" to pierwsza część trylogii; dwa pozostałe tomy, "Sahi" i "Wielka Księga", będą pełnowymiarowymi powieściami. Mimo, że jest ona wstępem do kolejnych tomów, można ją czytać jako samodzielną opowieść. Minipowieść składa się z dziewięciu kilkustronicowych rozdziałów, w których poznajemy głównych bohaterów tej historii i na chwilę możemy zajrzeć do ich świata. Porównałabym te rozdziały do samodzielnych opowiadań, które zazębiają się, a mimo to można by potraktować jako oddzielną całość. Daje to ciekawy efekt. Przyznam, że mimo iż czytając książkę mogłam poznać jedynie zarys świata Ziemi Świętej, spodobało mi się to, co otrzymałam na tych 54 stronach. Wszystko wskazuje na to, że Jarosław Prusiński stworzył interesujące, niebanalne, wielowarstwowe uniwersum, które nie wydaje się być kalką innych powieści fantasy. To świat, który odkrywa swoje tajemnice stopniowo, a każdy kolejny jego element, wzmaga fascynację. To świat, który ma ogromny potencjał. Historia, której zalążek czytelnik poznaje w "Szarym Magu" to opowieść o sile miłości, o samotności człowieka, o tajemnicach i przepowiedniach, o żądzy władzy i o tym, jak człowiek łatwo daje się omotać ciemnym mocom, by zadowolić własną próżność. Szczególne gratulacje należą się autorowi za zakończenie minipowieści, które zostawiło mnie z mnóstwem pytań w głowie i palącą żądzą poznania na nie odpowiedzi. Język książki jest prosty i zrozumiały, dzięki czemu powieść czyta się łatwo i przyjemnie.

Ta niewielka objętościowo książeczka mocno mnie zaciekawiła i sprawiła, że z niecierpliwością wyczekuję kontynuacji. (A ta już wkrótce! Wydanie drugiego tomu, tym razem pełnowymiarowej powieści, autor planuje na przełom sierpnia i września, a tom trzeci (także pełnowymiarowa powieść) ukaże się na przełomie listopada i grudnia.) Liczę na to, że dwa kolejne tomy cyklu ukażą mi świat wykreowanych przez Prusińskiego w pełnej krasie i, że nie zawiodę się, że odnajdę głębię w postaciach zaludniających książki, że ich losy nie będą mi obojętne, kogoś polubię, kogoś znienawidzę. Minipowieść "Szary Mag" tchnie nadzieją na wspaniałą przygodę czytelniczą.

"Kiedy obudzi śpiących, świat zostanie zmieniony. Królowie klękną przed sahi, a mocarstwa rozsypią się w pył. Wielka Trójca nie stawi im czoła."

Na blogu: http://zapiskispodpoduszki.blogspot.com/2014/06/szary-mag-jarosaw-prusinski.html

Lubię sięgać po nieznanych mi autorów. To dla mnie takie małe prywatne odkrycia, które pozwalają mi poszerzać horyzonty. Szczególne miejsce wśród nich zajmują debiutujący pisarze, którzy dla mnie są ludźmi o ogromnej pasji, których podziwiam za wytrwałość. Blogowanie dało mi między innymi właśnie możliwość zetknięcia się z nimi. Jestem przekonana, że gdyby nie blog i mój...