„Zmowa milczenia” Katarzyny Pisarzewskiej to kryminał z wątkiem obyczajowym i psychologicznym.
Po przeczytaniu powiem szczerze , że spodziewałam się większych emocji. Te trzysta sześćdziesiąt stron strasznie się wlecze .Zdaję sobie sprawę ,że taka rozwlekła akcja jest typowa dla kryminałów.
Dlatego też nie przepadam za tym gatunkiem literackim.
Jednak czytając tego typu powieść chciałabym od czasu do czasu poczuć choćby drżenie…
Wątek kryminalny słabiutki, naiwny i nie do końca rozwiązany. Wątek psychologiczny owszem jest, ale też jakby okryty tajemnicą. Możliwe, że dlatego, iż jest to druga część.
Wydawnictwo niestety nie informuje o tym czytelnika. Na okładce brak wiadomości, że jest to kontynuacja.
Jeśli chodzi o wątek obyczajowy to jest najlepiej przedstawiony w tej powieści.
Uczucie, które rodzi się pomiędzy sierżant Marią Gajda, a dochodzeniowcem Petrem Szewczenko to najmocniejszy atut tej książki.
„To jest właśnie ten moment(w pamięci można przeciągać go w nieskończoność) , kiedy widzi ją dokładnie w ostrym słonecznym świetle. Widzi miedziane punkciki piegów na ramionach. Widzi gładką, napiętą skórę, która mieni się w słońcu. Widzi kroplę, która spływa z włosów i zatrzymuje się we wgłębieniu u nasady szyi. Gdyby miał ją pocałować, zacząłby od tej kropli…”
„Ona nie zdaje sobie sprawy, jakie robi na nim wrażenie. Myśli może, że teraz, kiedy ścięła włosy, całkiem przypomina chłopaka….Nie ma w niej kokieterii. Jest skacowana, jest zmęczona i naprawdę ma go gdzieś”
Katarzyna Pisarzewska umie posługiwać się językiem, który pobudza wyobraźnię.
Chętnie przeczytałabym powieść psychologiczno-obyczajową tej autorki bez wątku kryminalnego.
Jeśli kryminał to musi u mnie wywołać dreszczyk emocji. Tego zabrakło mi w „Zmowie milczenia”.
Ale tytuł jak najbardziej trafiony. Przeczytałam książkę i w zasadzie nie wiem…chyba i ja powinnam zamilknąć.
Zwolennikom kryminałów oczywiście POLECAM!Tylko najpierw przeczytajcie"Zbieg okoliczności" czyli część I-szą.

„Zmowa milczenia” Katarzyny Pisarzewskiej to kryminał z wątkiem obyczajowym i psychologicznym.
Po przeczytaniu powiem szczerze , że spodziewałam się większych emocji. Te trzysta sześćdziesiąt stron strasznie się wlecze .Zdaję sobie sprawę ,że taka rozwlekła akcja jest typowa dla kryminałów.
Dlatego też nie przepadam za tym gatunkiem literackim.
Jednak czytając...