Jestem zawiedziona. W sumie to już kolejna książka tej autorki, która nie przypadła mi do gustu. Przynajmniej nie do końca.

"Brzydka Księżniczka" jest książką podzieloną na dwie części. I tak jak pierwsza była lekka, zabawna, troche melodramatyczna to ta druga część... Miałam ochotę tę książkę wyrzucić przez okno. Przeczytałam tę książkę tylko ze względu na dobrze napisaną postać Teodory. I tylko dzięki niej i jej wiarygodnemu rozwojowi oceniłam tę książkę 4/10.

Na okładce znalazłam cytat z Romantic Times. "Baśń o brzydkim kaczątku w nowym, rozkosznie dowcipnym i cudownie namiętnym wydaniu". Te właśnie słowa skusiły mnie do sięgnięcia po tę książkę w bibliotece. Ta baśń może i była zabawna i namiętna. Jednak ja tego nie widziałam. Jeżeli mam być szczera to chętnie przeczytałabym książkę o Teodorze. Książkę, która albo nie byłaby romansem albo w której po nieudanym małżeństwie miałaby drugą szansę na miłość.

Mogłabym polecić tylko tym którzy wierzą w szczęścliwe zakończenia. Tyle, że zmojego punktu widzenia to zakończene tak naprawde nie było szczęśliwe.

Jestem zawiedziona. W sumie to już kolejna książka tej autorki, która nie przypadła mi do gustu. Przynajmniej nie do końca.

"Brzydka Księżniczka" jest książką podzieloną na dwie części. I tak jak pierwsza była lekka, zabawna, troche melodramatyczna to ta druga część... Miałam ochotę tę książkę wyrzucić przez okno. Przeczytałam tę książkę tylko ze względu na dobrze...

Niby fajna, ale jak koleś ją zdradzał z 3 innymi, a ona była mu wierna 7 lat to coś tu nie halo. Jakoś nie mogłam poczuć, aż tak, tego romantyzmu bo cały czas w myślach miałam, że ją zdradził...

Niby fajna, ale jak koleś ją zdradzał z 3 innymi, a ona była mu wierna 7 lat to coś tu nie halo. Jakoś nie mogłam poczuć, aż tak, tego romantyzmu bo cały czas w myślach miałam, że ją zdradził...

Może nie jest to najbardziej porywający romans jaki czytałam, ale jest inny, świeży i nie wszyscy są piękni, bo bogaci już tak;)

Może nie jest to najbardziej porywający romans jaki czytałam, ale jest inny, świeży i nie wszyscy są piękni, bo bogaci już tak;)

Typowa opowieść o brzydkim kaczątku, które nieoczekiwanie decyduje samo stać się panią swojego losu. Pospieszne małżeństwo Jamesa i Daisy kończy się szybciej niż się zaczęło. Jaki los ich spotka? Czy uda im się pojednać po latach?

Typowa opowieść o brzydkim kaczątku, które nieoczekiwanie decyduje samo stać się panią swojego losu. Pospieszne małżeństwo Jamesa i Daisy kończy się szybciej niż się zaczęło. Jaki los ich spotka? Czy uda im się pojednać po latach?

Mocno średni. A końcówka przeciągnięta w nieskończoność i mega banalna....

Mocno średni. A końcówka przeciągnięta w nieskończoność i mega banalna....

To się czyta jak marzenie... Serio, nie żartuję. Książka wciąga niesamowicie. Od pierwszego zdania kibicuje się Daisy (czy jak kto woli Teo) i Jamesowi, i chce się żeby im wyszło, pomimo kłamstwa od którego zaczyna się ten związek. To uczucie, które ich połączyło to spełnienie pragnień każdej dziewczynki, która chce zakochać się w kimś będą dzieckiem i pozostać z tym kimś do końca życia. Gdyby nie to, że autorka postanawia rozdzielić głównych bohaterów na jakiś czas (co bardziej zaszkodziło niż pomogło) to powieść byłaby idealna. Książka bardzo bajkowa i baśniowa, pewnie dlatego taka dobra. Bo skoro w życiu rzadko zdarzają się takie rzeczy to przynajmniej można sobie o nich poczytać i się rozmarzyć. Mi się podobała, więc mogę polecić z czystym sumieniem.

To się czyta jak marzenie... Serio, nie żartuję. Książka wciąga niesamowicie. Od pierwszego zdania kibicuje się Daisy (czy jak kto woli Teo) i Jamesowi, i chce się żeby im wyszło, pomimo kłamstwa od którego zaczyna się ten związek. To uczucie, które ich połączyło to spełnienie pragnień każdej dziewczynki, która chce zakochać się w kimś będą dzieckiem i pozostać z tym kimś...

Ten ślub zaszokował salony…

Teodora Saxby nie słynie z olśniewającej urody, jest więc ostatnią kobietą, w której londyńska socjeta widziałaby wybrankę oszałamiającego Jamesa Ryburna, dziedzica książęcego tytułu. Lecz po romantycznych oświadczynach w obecności samego następcy tronu nawet trzeźwo myśląca Teodora ufa w szczerość uczuć przyszłego męża...
Plotkarska prasa wróży, że małżeństwo nie przetrwa pół roku.
Teodora wierzy, że będzie trwało całe życie.
Kto będzie miał rację? Dziennikarz, który okrzyknął Teodorę „Brzydką Księżniczką”? Teodora? A może… oboje?
Gdy w grę wchodzi miłość, przewidzieć nie można niczego…

Jak sama autorka twierdzi jej powieści czerpią inspirację z połączenia fikcji literackiej, faktów historycznych i elementów jej własnego życia. Ta powieść nie odbiega od tego wzorca o tyle, że zawdzięcza wiele historii Brzydkiego kaczątka opisanej przez wielkiego duńskiego pisarza Hansa Christiana Andersena. Baśń Andersena została opublikowana w 1843 roku, zatem jej użycie tutaj jest anachronizmem, za co autorka przeprasza wszystkich czytelników. Zależało jej na umieszczeniu tej historii w czasach regencji, a mówiąc dokładniej, chciała żeby Teo trafiła do Paryża po podpisaniu Traktatu z Fontainebleau w 1814 roku.

Ten ślub zaszokował salony…

Teodora Saxby nie słynie z olśniewającej urody, jest więc ostatnią kobietą, w której londyńska socjeta widziałaby wybrankę oszałamiającego Jamesa Ryburna, dziedzica książęcego tytułu. Lecz po romantycznych oświadczynach w obecności samego następcy tronu nawet trzeźwo myśląca Teodora ufa w szczerość uczuć przyszłego męża...
Plotkarska prasa...

Trochę bajkowa, czasami zabawna i symboliczna w wymowie, ale tak mi się podobało, że pewne fragmenty czytałam dwukrotnie :)
Z wszystkiego najlepsze były sceny "okołołóżkowe", czyli wzajemne oswajanie się z małżeńskim pożyciem - infantylne, śmieszne ale na swój wyjątkowe.
Teo to bystra dziewczyna, która zdaje sobie sprawę z własnych niedociągnięć i opinii na swój temat, ale jest na tyle zdystansowana, że opowiada o tym księciu Asbrooke, Jamesowi, którego traktuje jak brata.
Tyle, że książę nie podziela jej krytycyzmu i nagle odkrywa, że nisforna "siostrzyczka" to kobieta z krwi i kości, przy której jest sobą.
Pod presją długów ojca i zazdrości o nią, doprowadza do ślubu.
Gdy prasa nazywa ją "Brzydką księżniczką" to mąż sprawia , że czuje się piękna i pożądana.
I gdyby nie teść, Teo dalej żyłaby w kłamstwie, ale wyszło na jaw, że została poślubiona dla posagu.
Tyle, że James na prawdę ją kochał.
Najpiękniejsze było to, że Teo znała swoją prawdziwą wartość, wykorzystała swoją siłę i spryt gdy dowiedziała się prawdy. Nie bała się wyrzucić na bruk księcia i swojego męża :)
James pełen poczucia winy wziął sobie radę do serca i został piratem, a Teo przetransformowała się w łabędzia.
Dziwnie groteskowa, nawet lekko żenująca ale kiedyś do niej wrócę ponownie

Trochę bajkowa, czasami zabawna i symboliczna w wymowie, ale tak mi się podobało, że pewne fragmenty czytałam dwukrotnie :)
Z wszystkiego najlepsze były sceny "okołołóżkowe", czyli wzajemne oswajanie się z małżeńskim pożyciem - infantylne, śmieszne ale na swój wyjątkowe.
Teo to bystra dziewczyna, która zdaje sobie sprawę z własnych niedociągnięć i opinii na swój temat, ale...

Początek książki i środek świetny, a im dalej tym nudniej... szkoda, świetnie się zapowiadało.

Początek książki i środek świetny, a im dalej tym nudniej... szkoda, świetnie się zapowiadało.

Nazwisko tej Pani znalazłam przypadkiem, kiedy to na stronie jednego z dyskontów książkowych zaproponowano mi inny tytuł tej autorki, który został określony romansem historycznym roku. O ile tamta książka została odebrana przeze mnie z przymrużeniem oka, to temu tytułowi niestety nie odpuszczę. Główne zarzuty, które stawiam temu utworowi, to przede wszystkim nieadekwatność do epoki - języka, zachowań, obyczajowości. Nieznośne przeciąganie akcji, niezdecydowana główna bohaterka. Odnotowałam także fakt, iż w powieściach tej pani, bohaterka musi mieć kompleksy i to czasami całkiem irracjonalne i non stop wałkowane na kolejnych stronach! Pomijałam sporo takich wywodów podczas czytania. Gdyby skupić się na innych aspektach, wątkach (matka Daisy, ojciec Jamesa itd.) książka ta byłaby całkiem interesująca.

Nazwisko tej Pani znalazłam przypadkiem, kiedy to na stronie jednego z dyskontów książkowych zaproponowano mi inny tytuł tej autorki, który został określony romansem historycznym roku. O ile tamta książka została odebrana przeze mnie z przymrużeniem oka, to temu tytułowi niestety nie odpuszczę. Główne zarzuty, które stawiam temu utworowi, to przede wszystkim nieadekwatność...