"Królestwo dziewczynki" to piękna książka o dojrzewaniu. Książka mimo podjęcia tematu pierwszej miesiączki, która traktowana jest symbolicznie jako moment przekroczenia pewnej granicy między dzieciństwem a dorosłością i dyskomfortu, jaki powoduje, jest niezwykle czuła i subtelna. Autorka posługuje się metaforami, które odczytywać można zarówno jako trafne nawiązanie do bólu z powodu krwawienia i wszystkich innych fizycznych uciążliwości doświadczanych przez wiele kobiet w trakcie tych kilku nieprzyjemnych dni w miesiącu, jak i jako wskazanie na wewnętrzne przemiany niełatwego okresu dojrzewania i przeistaczania się w kobietę. To opowieść, w której na pewno odnajdzie się wiele dorastających dziewcząt, ale też już dorosłe kobiety, które nadal noszą w sobie małą dziewczynkę próbującą oswoić smoka. Bardzo mi się to porównanie pani Chmielewskiej podoba. Bo ani związana z pewnymi niewygodami fizyczność, ani dorosłość w ogóle nie są wcale takie proste...

"Królestwo dziewczynki" polecam jednak wszystkim. Sądzę, że pokolenie moich rodziców, a nawet moje, niewiele uwagi poświęcało na poruszanie kwestii dojrzewania młodych kobiet, zazwyczaj kwitując wszystko znamiennym: "taka natura, taka kolej rzeczy". Być może ta publikacja stanie się wstępem do zrozumienia, z czym mierzą się siostry, córki, żony, partnerki, przyjaciółki. Być może przyniesie ulgę samym czytelniczkom, czego im z całego serca życzę.

https://www.instagram.com/justynaczytuje/?hl=pl
https://www.facebook.com/JustynaCzytuje

"Królestwo dziewczynki" to piękna książka o dojrzewaniu. Książka mimo podjęcia tematu pierwszej miesiączki, która traktowana jest symbolicznie jako moment przekroczenia pewnej granicy między dzieciństwem a dorosłością i dyskomfortu, jaki powoduje, jest niezwykle czuła i subtelna. Autorka posługuje się metaforami, które odczytywać można zarówno jako trafne nawiązanie do bólu...

Wspaniałe ilustracje, a historia dojrzewania każdej kobiety została opisana w szczególny, ujmujący dla mnie sposób.

Wspaniałe ilustracje, a historia dojrzewania każdej kobiety została opisana w szczególny, ujmujący dla mnie sposób.

Ambitna, poetycka metafora dojrzewania, czy może zupełnie niepotrzebny pseudoartystyczny bełkot? Pozycja w sumie dla nikogo, bo za poważne to dla dzieci, a z drugiej strony za infantylne dla dorosłych. Choć niewykluczone, że to moja wina; może jestem bucem bez krztyny wrażliwości i tylko ja nie potrafię docenić walorów tej pozycji? Więcej do picturebooków pani Chmielewskiej nie wracam, szkoda moich nerwów.

Więcej o komiksach piszę na fb.com/polishpopkulture

Ambitna, poetycka metafora dojrzewania, czy może zupełnie niepotrzebny pseudoartystyczny bełkot? Pozycja w sumie dla nikogo, bo za poważne to dla dzieci, a z drugiej strony za infantylne dla dorosłych. Choć niewykluczone, że to moja wina; może jestem bucem bez krztyny wrażliwości i tylko ja nie potrafię docenić walorów tej pozycji? Więcej do picturebooków pani Chmielewskiej...

(...) Literacki styl Chmielewskiej oparty jest na metaforycznym obrazowaniu. I nie inaczej jest w tym wypadku. Książka dotyka ważkiego tematu w życiu każdej kobiety: pierwszej i kolejnych menstruacji. Symbolicznego czasu przemiany dziewczynki w kobietę. Zdaję sobie sprawę z tego, że jako męski czytelnik jestem oddzielony od przeżyć tego okresu. Autorce jednak udało się zbudować narrację w taki sposób, że udało mi się wczuć i (współ)odczuć niewygodę, rozdrażnienie, niepewność, wymięcie, zagubienie tytułowej dziewczynki.

Pewne metafory i symbole (literackie i graficzne) przywoływane przez autorkę były przeze mnie rozpoznawalne, a inne niestety nie. Długo zastanawiałem się, dlaczego na stronie 17 pokazane zostały ryby, dlaczego pisze się o oswojeniu smoka i wspinaniu na szklaną górę. Być może kobietom łatwej jest zdekodować niektóre z elementów graficznej scenografii czy poetyckie, skądinąd, metafory.

Zaraz po premierze omawianego picturebooka przez internety przetoczyła się żywa dyskusja dotycząca ilustracji na okładce. Wypowiadały się w niej głównie kobiety. W wielkim skrócie i uproszczeniu zarzut, jaki był stawiany, dotyczył propagowania „wizji kobiecości” widocznej na ilustracji: rozwarte kobieca uda, a intymne części ledwo zasłonięte majtkami z plamką krwi. Długo i wielokrotnie przyglądałem się okładce. Ani razu nie udało mi się zobaczyć rozwartych, kobiecych ud. Wiedzę koronkowe majtki z plamką krwi menstruacyjnej, które za chwile będą prane w misce z wodą – co sugeruje błękitny odcień dolnej połowy okładki. Potwierdzenie swego odczytania, interpretacji znajduję na 16 stronie, gdzie w lewym górnym rogu, na czerwonym sznurku, wiszą koronkowe majtki i ociekają wodą (...).

Książkę wydano niezwykle starannie, dopięto każdy guzik: jest szyta, a nie klejona, twarda okładka, grzbiet oprawiono w srebrny materiał, wkleja imituje tapetę, użyto szlachetnego papieru Sora Matt (o jednokrotnym, dwustronnym powleczeniu i eleganckim, matowym wykończeniu powierzchni),a brzegi stron są złocone.

- - -
cały tekst można przeczytać tu:
http://dybuk.wordpress.com/2014/11/06/krolestwo-dziewczynki/

(...) Literacki styl Chmielewskiej oparty jest na metaforycznym obrazowaniu. I nie inaczej jest w tym wypadku. Książka dotyka ważkiego tematu w życiu każdej kobiety: pierwszej i kolejnych menstruacji. Symbolicznego czasu przemiany dziewczynki w kobietę. Zdaję sobie sprawę z tego, że jako męski czytelnik jestem oddzielony od przeżyć tego okresu. Autorce jednak udało się...

Kiedy po raz pierwszy, kilka lat temu zobaczyłam "Królestwo dziewczynki" w wersji koreańskiej, podczas wykładu Iwony Chmielewskiej, gdzie autorka pokazywała na slajdach kolejne rozkładówki książki i czytała z kartki polskie tłumaczenie (a właściwie polską wersję, bo przecież pisze po polsku, a dopiero później jest tłumaczona na koreański) to zamarłam, zachwyciłam się i marzyłam o tym żebym mogła kiedyś tę książkę pokazać, przeczytać mojej córce. Zachwyciła mnie i forma i treść, jak zwykle u Iwony Chmielewskiej doskonałe, zharmonizowane, mądre, głębokie i lekkie zarazem. Arcydzieło. Dla każdej kobiety, dla każdej dziewczyny, która wchodzi w świat dojrzewania. Wzruszająca, mądra, wartościowa książka. Coś zupełnie wyjątkowego w zalewie tandety, którą oferuje się dzieciom. Iwona Chmielewska porusza tematy ważne, głębokie, dotykające istoty kondycji, psychiki, natury człowieka. To jedna z tych książek, które po prostu trzeba mieć, żeby się wzruszyć, uśmiechnąć, przypomnieć sobie to, co ważne, poczuć się wyjątkowo. I to jedna z tych książek, które pozwalają mi się czuć świadomym i dobrym rodzicem, kiedy czytam (lub jak w tym przypadku będę czytać w przyszłości) mojej córce.

Kiedy po raz pierwszy, kilka lat temu zobaczyłam "Królestwo dziewczynki" w wersji koreańskiej, podczas wykładu Iwony Chmielewskiej, gdzie autorka pokazywała na slajdach kolejne rozkładówki książki i czytała z kartki polskie tłumaczenie (a właściwie polską wersję, bo przecież pisze po polsku, a dopiero później jest tłumaczona na koreański) to zamarłam, zachwyciłam się i...

Jedna z najważniejszych dla dziewczynek chwil nareszcie została opowiedziana w sposób magiczny i subtelny... Językiem znanych nam już baśni... Delikatne ilustracje zdają się płynąć na horyzoncie, jak muzyka - od czasu do czasu podbarwione niepokojącą czerwienią. Królestwo Dziewczynki to książka magiczna... opowieść po której kobiecy świat zmienia się nie do poznania.
Do Królestwa Dziewczynki weszłam już jakiś czas temu... Zapomniałam już jaką musiałam przejść drogę. Książka obudziła we mnie odczucie wzruszenia, poczucie dumy z przebytej już drogi i bycia tą magiczną istotą. Myślę, iż ta opowieść ważna jest zarówno dla dziewcząt, jak i chłopców...

Jedna z najważniejszych dla dziewczynek chwil nareszcie została opowiedziana w sposób magiczny i subtelny... Językiem znanych nam już baśni... Delikatne ilustracje zdają się płynąć na horyzoncie, jak muzyka - od czasu do czasu podbarwione niepokojącą czerwienią. Królestwo Dziewczynki to książka magiczna... opowieść po której kobiecy świat zmienia się nie do poznania.
Do...

Nie mam pojęcie, jak odbierają tę książkę dziewczynki. Ile z niej mogą nie tyle zrozumieć co raczej przeczuć. Może więcej niż by mi się wydawało.
Ale na pewno jest to doskonała rzecz dla dużych już dziewczynek, kobiet, ze skłonnością do spokojnego namysłu.
Piękna rzecz.

Nie mam pojęcie, jak odbierają tę książkę dziewczynki. Ile z niej mogą nie tyle zrozumieć co raczej przeczuć. Może więcej niż by mi się wydawało.
Ale na pewno jest to doskonała rzecz dla dużych już dziewczynek, kobiet, ze skłonnością do spokojnego namysłu.
Piękna rzecz.

Najsłabsza książka Chmielewskiej mimo, że wizualnie dopracowana i zachwycająca jak zawsze. Temat o potencjale rewolucyjnym przynosi królewnę w wieży, którą ostatecznie staje się dziewczynka. Bo nie ma wyjścia? Wizja rodzącej się kobiecości do bólu stereotypowa i smutna. Jak kobieta z ostatnich stron, malująca szminką usta. Skąpana we złocie.

Najsłabsza książka Chmielewskiej mimo, że wizualnie dopracowana i zachwycająca jak zawsze. Temat o potencjale rewolucyjnym przynosi królewnę w wieży, którą ostatecznie staje się dziewczynka. Bo nie ma wyjścia? Wizja rodzącej się kobiecości do bólu stereotypowa i smutna. Jak kobieta z ostatnich stron, malująca szminką usta. Skąpana we złocie.