Książka raczej sprofilowana, czyli nie dla wszystkich.
Wskazana raczej dla tych, którym współczesny świat i jego formalne propozycje wydają się być banalne, a odrobina niekoniecznie zawoalowanego snobizmu, czymś zupełnie normalnym. Tym bardziej, że można być przedstawionym z należnym ceremoniałem rodzinie Radziwiłłów, czy posiedzieć za stołem na proszonym obiedzie z Agenorem hr. Gołuchowskim.

Książka raczej sprofilowana, czyli nie dla wszystkich.
Wskazana raczej dla tych, którym współczesny świat i jego formalne propozycje wydają się być banalne, a odrobina niekoniecznie zawoalowanego snobizmu, czymś zupełnie normalnym. Tym bardziej, że można być przedstawionym z należnym ceremoniałem rodzinie Radziwiłłów, czy posiedzieć za stołem na proszonym obiedzie z...

Książka całkiem interesująca, ale styl pisania autora do mnie nie przemówił. Szkoda.

Książka całkiem interesująca, ale styl pisania autora do mnie nie przemówił. Szkoda.

Pomimo pewnych mankamentów językowych (autor pisze np. "członkowstwo") i - moim zdaniem - zbyt jednostronnego podejścia autora do opisywanej warstwy społecznej książka jest ciekawa i przyjemnie się ją czyta. Zdecydowanym plusem są dość liczne zdjęcia.

Pomimo pewnych mankamentów językowych (autor pisze np. "członkowstwo") i - moim zdaniem - zbyt jednostronnego podejścia autora do opisywanej warstwy społecznej książka jest ciekawa i przyjemnie się ją czyta. Zdecydowanym plusem są dość liczne zdjęcia.

Na rynku wydawniczym pojawia się coraz więcej pozycji odwołujących się do polskiej historii i tradycji. Wśród nich „Ziemiański savoir-vivre” to prawdziwa perełka.
Tytuł może być nieco mylący, bo autor nie ogranicza się tu do reguł dobrego wychowania. Wręcz przeciwnie, pokazuje bardzo szerokie spektrum zasad, na których w rodzinach ziemiańskich od stuleci w kolejnych pokoleniach budowano polską tożsamość i wpajano wartości pozwalające przetrwać wszystkie zawirowania historii.
Mamy tu wszystko - od wyglądu ziemiańskich dworów po rozmieszczenie naczyń podczas posiłków. Na mnie największe wrażenie zrobił rozdział opisujący sposób wychowania dzieci, który dziś postawiłby na baczność Rzecznika Praw Dziecka i podobne instytucje.
Całość poparta jest ogromną bibliografią oraz wzbogacona mnóstwem świetnych fotografii z rodzinnego archiwum autora.
Na deser znalazłem jeszcze link do świetnego portalu genealogicznego.
Naprawdę warto przeczytać.

Na rynku wydawniczym pojawia się coraz więcej pozycji odwołujących się do polskiej historii i tradycji. Wśród nich „Ziemiański savoir-vivre” to prawdziwa perełka.
Tytuł może być nieco mylący, bo autor nie ogranicza się tu do reguł dobrego wychowania. Wręcz przeciwnie, pokazuje bardzo szerokie spektrum zasad, na których w rodzinach ziemiańskich od stuleci w kolejnych...

O arystokracji polskiej wiemy już całkiem sporo. To zasługa mody na wszystko co stare, jaka obecnie panuje na świecie. Powraca dawna moda, słownictwo, imiona, obyczaje, dawne zapomniane już książki i muzyka. Jednym słowem- wszystko co było modne kiedyś, jest teraz na topie. To samo dotyczy historii. "Ziemiański savoir-vivre" to zbiór dawnych obyczajów, tradycji i zasad, często niepisanych, a jednak rygorystycznie przestrzeganych przez arystokrację i nie tylko.
Autorem książki i albumu w jednym jest Tomasz Pruszak, doktor nauk humanistycznych, historyk sztuki i kustosz. Jednym słowem osoba znająca się na temacie. Jego główną dziedziną zainteresowania są sztuka i kultura ziemiaństwa i arystokracji polskiej. Na swoim koncie ma już kilka pozycji cieszących się uznaniem czytelników. Tym razem wziął pod lupę nasz kraj i przyjrzał się uważnie pewnej grupie społecznej, którą do dzisiaj interesują się pisarze, a także producenci telewizyjni- arystokracji.
Nie tylko ubiór, styl życia, rozrywki, ale i przyjęcia, wszystko to w przedwojennej Polsce wyglądało niczym z klasycznych filmów amerykańskich lat 20. Drogie suknie, prawdziwe futra, kilkudaniowe obiady, niezwykle przestrzegana kultura i piękny język, wszystko to było niegdyś normą. Można nawet powiedzieć, że z dawnego savoir-vivre nie pozostało do dzisiaj prawie nic.
Pruszak przyjrzał się nie tylko życiu towarzyskiemu arystokratów, ale i ich codzienności. Dowiedziałam się jaki był ich harmonogram na cały rok, jak to było naprawdę z edukacją bogatych dzieci, co jedli, czym jeździli i co nosili zamożni obywatele, a także poznałam zasady jakimi kierowali się na co dzień. Wszystko to bardzo logicznie i prosto opisane. Oczywiście nie sposób w tego typu książkach całkowicie pozbyć się nieco trudniejszego języka, ale dla mnie główną zaletą tej publikacji jest przejrzystość i sposób w jaki autor dobrał i rozpisał tematy. Myślę, żę dla osób interesujących się dawną Polską będzie to bardzo dobry tytuł na kilka długich wieczorów. Dlatego zdecydowanie polecam książkę pasjonatom, bo to do nich przede wszystkim skierowany jest "Ziemiański savoir-vivre".

O arystokracji polskiej wiemy już całkiem sporo. To zasługa mody na wszystko co stare, jaka obecnie panuje na świecie. Powraca dawna moda, słownictwo, imiona, obyczaje, dawne zapomniane już książki i muzyka. Jednym słowem- wszystko co było modne kiedyś, jest teraz na topie. To samo dotyczy historii. "Ziemiański savoir-vivre" to zbiór dawnych obyczajów, tradycji i zasad,...

http://slowemmalowane.blogspot.com/2014/06/tomasz-adam-pruszak-ziemianski-savoir.html

http://slowemmalowane.blogspot.com/2014/06/tomasz-adam-pruszak-ziemianski-savoir.html

Mam wrażenie, że ostatnie lata przyniosły nowy trend w literaturze naukowej i popularnonaukowej – zwrot ku tradycjom ziemiańskim i życiu codziennemu w dawnych wiekach. Niewątpliwie to jeden z najciekawszych działów historii, który jest w stanie zainteresować nie tylko pasjonatów tej dziedziny, ale i tych, którym nigdy nie było pod drodze z podopieczną Klio. W tę swoistą „modę” literacką wpisuje się seria wydawnictwa PWN. Mogliśmy już przeczytać o minionych zwyczajach kulinarnych („Smaki dwudziestolecia”, „Historia polskiego smaku”),manierach i dobrym wychowaniu („Dobre maniery w przedwojennej Polsce”) czy strojach naszych prababek i ich przodków ("Moda w przedwojennej Polsce"). Wszystkie te pozycje dotyczyły jednak ogółu ziemiaństwa. Nie różnicowano tej warstwy pod względem majątkowym i społecznym. Najnowsza publikacja Tomasza Pruszaka bierze pod lupę „śmietankę śmietanki”, czyli arystokrację. „Ziemiański savoir-vivre” to książka szeroko ukazująca życie codzienne najbogatszej i najznamienitszej warstwy społeczeństwa.

Wbrew tytułowi autor nie skupia się jedynie na dobrych manierach (choć jest to temat wiodący). Historyk przedstawia także wygląd ówczesnych dworów i pałaców, wychowanie i edukację dzieci, los służby czy znajomość języków obcych. Tomasz Pruszak zagląda do arystokratycznych salonów i pokoi reprezentacyjnych. Oprowadza nas po wystawnych holach i nieco mniej wyszukanych zakamarkach ziemiańskich siedzib. Przypatrujemy się razem z nim codziennej pracy w kuchni i przebiegowi wystawnych obiadów. Szczególną uwagę zwróciłem na fragmenty dotyczące domowych bibliotek. Który mól książkowy nie dostaje palpitacji serca, gdy czyta te słowa: Bardzo ważne wnętrze każdego ziemiańskiego domu stanowiła biblioteka, zawierająca tysiące tomów książek i czasopism, w tym starodruki. Książki stały gęsto na wysokich, na ogół ciemnobrązowych regałach lub w oszklonych szafach, do których wyższych półek dostawano się z pomocą drewnianej rozkładanej drabinki?


Czytałem już dwie książki Tomasza Pruszaka: „Ziemiańskie święta i zabawy” oraz „O ziemiańskim świętowaniu”. „Ziemiański savoir-vivre” nie odstaje od poziomu tamtych. Wszystkie razem tworzą wspaniałe opracowanie ziemiańskich manier, obyczajów i tradycji. Najnowsza publikacja wyróżnia się nie tylko dokładną analizą źródeł (bibliografia jest imponująca),starannym opracowaniem przypisów, ale także żywym i barwnym językiem. Według mnie ostatni punkt to najmocniejsza strona Tomasza Pruszaka. Domyślam się, że autor jako przedstawiciel środowiska ziemiańskiego za swój cel przyjął popularyzowanie obiektywnego wizerunku warstwy, z której pochodzi. Moim skromnym zdaniem wychodzi mu to znakomicie. Podobno nic nie ożywia narracji tak jak trup. Myślę, że to jedna z opinii najbardziej zniekształcających wizerunek publikacji historycznych. Nic bardziej mylnego! „Ziemiański savoir-vivre” jest dla mnie niemal magicznym teleportem, dzięki któremu mogę przenieść się w świat, który już nigdy nie powróci.

Ogromną pracę wykonaną przez autora doskonale uzupełnia bardzo estetyczne wydanie książki. Reprodukcje fotografii z epoki nadają poszczególnych rozdziałom specyficzny klimat. Szkoda tylko, że większość z nich pochodzi z Narodowego Archiwum Cyfrowego. Każdy użytkownik internetu ma przecież do niego dostęp. Liczyłem na dokumentację fotograficzną pochodzącą z prywatnych zbiorów, niedostępnych szerszemu gronu.

Tomasz Pruszak dużą wagę przywiązuje do spuścizny tradycji ziemiańskich i działań najmłodszego pokolenia arystokratów. Pod koniec każdego rozdziału odwołuje się do obecnych czasów. Prognozy może nie są zbyt optymistyczne, ale coraz więcej potomków dawnej magnaterii interesuje się swoimi korzeniami i próbuje kultywować tradycje przodków (oczywiście z uwzględnieniem zdobyczy XX i XXI wieku). Całej reszcie pozostaje zaś poszukiwanie prawdy o demonizowanej w czasach PRL warstwie społecznej. "Ziemiański savoir-vivre" może być świetnym przyczółkiem do rozpoczęcia wędrówek po świecie ziemiaństwa.

[Opinia pochodzi z bloga: librimagistri.blogspot.com]

Mam wrażenie, że ostatnie lata przyniosły nowy trend w literaturze naukowej i popularnonaukowej – zwrot ku tradycjom ziemiańskim i życiu codziennemu w dawnych wiekach. Niewątpliwie to jeden z najciekawszych działów historii, który jest w stanie zainteresować nie tylko pasjonatów tej dziedziny, ale i tych, którym nigdy nie było pod drodze z podopieczną Klio. W tę swoistą...