The Bell Jar
- Kategoria:
- literatura piękna
- Wydawnictwo:
- Faber and Faber
- Data wydania:
- 2005-01-01
- Data 1. wydania:
- 2005-01-01
- Liczba stron:
- 234
- Czas czytania
- 3 godz. 54 min.
- Język:
- angielski
- ISBN:
- 9780571268863
When Esther Greenwood wins an internship on a New York fashion magazine in 1953, she is elated, believing she will finally realise her dream to become a writer. But in between the cocktail parties and piles of manuscripts, Esther's life begins to slide out of control. She finds herself spiralling into depression and eventually a suicide attempt, as she grapples with difficult relationships and a society which refuses to take women's aspirations seriously.
The Bell Jar, Sylvia Plath's only novel, was originally published in 1963 under the pseudonym Victoria Lucas. The novel is partially based on Plath's own life and has become a modern classic. The Bell Jar has been celebrated for its darkly funny and razor sharp portrait of 1950s society and has sold millions of copies worldwide.
Porównaj ceny
W naszej porównywarce znajdziesz książki, audiobooki i e-booki, ze wszystkich najpopularniejszych księgarni internetowych i stacjonarnych, zawsze w najlepszej cenie. Wszystkie pozycje zawierają aktualne ceny sprzedaży. Nasze księgarnie partnerskie oferują wygodne formy dostawy takie jak: dostawę do paczkomatu, przesyłkę kurierską lub odebranie przesyłki w wybranym punkcie odbioru. Darmowa dostawa jest możliwa po przekroczeniu odpowiedniej kwoty za zamówienie lub dla stałych klientów i beneficjentów usług premium zgodnie z regulaminem wybranej księgarni.
Za zamówienie u naszych partnerów zapłacisz w najwygodniejszej dla Ciebie formie:
• online
• przelewem
• kartą płatniczą
• Blikiem
• podczas odbioru
W zależności od wybranej księgarni możliwa jest także wysyłka za granicę. Ceny widoczne na liście uwzględniają rabaty i promocje dotyczące danego tytułu, dzięki czemu zawsze możesz szybko porównać najkorzystniejszą ofertę.
Mogą Cię zainteresować
Książka na półkach
- 12 390
- 9 978
- 1 934
- 928
- 330
- 208
- 133
- 119
- 101
- 90
OPINIE i DYSKUSJE
chyba cały czas będe rozmyślać co dalej z Esther...
chyba cały czas będe rozmyślać co dalej z Esther...
Pokaż mimo toSylvia Plath miała przeogromny talent, bo była w stanie tak pięknie, jednocześnie prosto, a poetycko przedstawić zmagania Esther i oprócz tego, że możemy czytać tę książkę biograficznie czy też autobiograficznie w stosunku do samej Sylvii, to moim zdaniem należy patrzeć na Esther jako całościową bohaterkę, która tak naprawdę nie wie, w jakim kierunku ma podążać, bo jednocześnie chce zrobić tyle rzeczy i widzi tyle potencjału, ale w tej samej chwili rozmawia ze swoją koleżanką przez telefon mówiąc "ja i tak nie przyjadę, wynajmijcie komuś moje łóżko" (parafraza nie cytat, Sylvia opisała to o wiele lepiej) i po zakończeniu rozmowy wie, że to był błąd, ale nie może tego cofnąć. już nawet nie wspomnę o jej doświadczeniach w szpitalach psychiatrycznych i jej monologach wewnętrznych, bo były one jednocześnie niesamowicie napisane i bardzo smutne, ta książka naprawdę zasługuje na to, aby każdy ją przeczytał
Sylvia Plath miała przeogromny talent, bo była w stanie tak pięknie, jednocześnie prosto, a poetycko przedstawić zmagania Esther i oprócz tego, że możemy czytać tę książkę biograficznie czy też autobiograficznie w stosunku do samej Sylvii, to moim zdaniem należy patrzeć na Esther jako całościową bohaterkę, która tak naprawdę nie wie, w jakim kierunku ma podążać, bo...
więcej Pokaż mimo toDoskonale rozumiem metaforę szklanego klosza, jednak ciężko jest mi wyciągnąć konkluzję z tej książki. Główna bohaterka to po prostu zagubiona dziewczyna. Nie ma znaczenia tak naprawdę jaka jest fabuła - powieść to wszechobecny chaos, niemożność określenia się, zdecydowanego pokierowania własnym losem. Wiele osób to przeżywa w młodym wieku, gdy nie są gotowi wziąć życia we własne ręce.
Znam lepsze powieści o podobnej tematyce.
Doskonale rozumiem metaforę szklanego klosza, jednak ciężko jest mi wyciągnąć konkluzję z tej książki. Główna bohaterka to po prostu zagubiona dziewczyna. Nie ma znaczenia tak naprawdę jaka jest fabuła - powieść to wszechobecny chaos, niemożność określenia się, zdecydowanego pokierowania własnym losem. Wiele osób to przeżywa w młodym wieku, gdy nie są gotowi wziąć życia we...
więcej Pokaż mimo toRecenzując tę książkę można byłoby ograniczyć się do stwierdzeń, które zostały już nakreślone przez czytelników niniejszego forum, a mianowicie, że jej „tematyka i styl są jak ze słabych czytadeł dla nastolatek – rzygi, seks, psychiatryk i samobójstwa”, jak również, że "nie znajdziemy tu głębi w problemach psychicznych głównej bohaterki, co najwyżej popływamy trochę w brodziku".
I choć niedojrzałość emocjonalna bohaterki towarzyszy nam już od pierwszych kart powieści, aby osiągnąć apogeum w drugiej jej części, poprzez ukazanie podejścia Esther chociażby do związków (relacja z Buddy'm oraz sposób w jaki traci ona dziewictwo) - brak tu satysfakcjonującego zakończenia, zmiany, autorefleksji na którą czytelnik liczy i na którą czeka. Być może był to zabieg celowy, mający ukazać epizod depresyjny jako chaotyczny, przypadkowy zbieg różnych sytuacji nad którymi cierpiący nie ma żadnej kontroli, a o tym autorka zdecydowanie ma wiedzę, czemu daje wyraz w opisach rozwoju choroby Esther - jej braku motywacji do czynności dnia codziennego (niemycie się, nie pranie ubrań),braku zadowolenia z czynności, które wcześniej stanowiły przyjemność (pisanie, czytanie),apatii, nieumiejętności lub niechęci do zawiązywania znajomości czy wreszcie szukaniu wymyślnych sposób na popełnienie samobójstwa. Nie mogę się jednak zgodzić z określeniem tej, na poły autobiograficznej, powieści jako "wstrząsającej wiwisekcji choroby psychicznej", ponieważ jej lektura nie jest nawet wciągająca, a co dopiero mówić tu o jakimś studium psychologicznym.
Ponadto na uwagę zasługuje taki mały fakt, że książka, wypełniona po brzegi feministycznymi przemyśleniami typowymi dla nurtów tamtego czasu, jednocześnie zawiera opisy umniejszające mężczyznom, a które dzisiaj nazywane są przez feministki (i nie tylko) body shamingiem (jak chociażby scena w której Buddy rozbiera się przed Esther).
Recenzując tę książkę można byłoby ograniczyć się do stwierdzeń, które zostały już nakreślone przez czytelników niniejszego forum, a mianowicie, że jej „tematyka i styl są jak ze słabych czytadeł dla nastolatek – rzygi, seks, psychiatryk i samobójstwa”, jak również, że "nie znajdziemy tu głębi w problemach psychicznych głównej bohaterki, co najwyżej popływamy trochę w...
więcej Pokaż mimo toPiękna, ale depresyjna książka. Tylko Esther taka niesympatyczna.
Piękna, ale depresyjna książka. Tylko Esther taka niesympatyczna.
Pokaż mimo toAutobiograficzna powieść Sylvii Plath. O życiu, śmierci, problemach natury psychicznej i nieudolnych próbach zrozumienia sedna istnienia. Klasyk, którego problematyka ciągle jest aktualna.
Książkę czyta się bardzo szybko, choć z ciężarem na duszy. Ci, którzy przeżyli swój gorszy czas, prawdopodobnie doskonale zrozumieją główną bohaterkę. Warto przeczytać, mimo że to niełatwa lektura.
Autobiograficzna powieść Sylvii Plath. O życiu, śmierci, problemach natury psychicznej i nieudolnych próbach zrozumienia sedna istnienia. Klasyk, którego problematyka ciągle jest aktualna.
więcej Pokaż mimo toKsiążkę czyta się bardzo szybko, choć z ciężarem na duszy. Ci, którzy przeżyli swój gorszy czas, prawdopodobnie doskonale zrozumieją główną bohaterkę. Warto przeczytać, mimo że to...
Przykra książka, biorąc pod uwagę, że jest częściowo autobiograficzna. Na pewno bohaterka przeszła piekło, liczne ośrodki psychiatryczne i ciągła presja społeczeństwa, które narzucało akurat taką a nie inną rolę kobietom. Odczuwałam dużą empatię, ale raczej jest to książka na jedno przeczytanie. Być może spodziewałam się czegoś więcej, tyle się o niej nasłuchałam i miałam większe oczekiwania.
Przykra książka, biorąc pod uwagę, że jest częściowo autobiograficzna. Na pewno bohaterka przeszła piekło, liczne ośrodki psychiatryczne i ciągła presja społeczeństwa, które narzucało akurat taką a nie inną rolę kobietom. Odczuwałam dużą empatię, ale raczej jest to książka na jedno przeczytanie. Być może spodziewałam się czegoś więcej, tyle się o niej nasłuchałam i miałam...
więcej Pokaż mimo toRozumiem, że wiele ludzi może bardzo utożsamiać się z główną bohaterką tej książki, sam nawet miałem kilka takich chwil. Nie zmienia to jednak faktu, że "Szklany klosz" w dużej mierze to straszne grafomaństwo, spisane chaotycznie w czymś na kształt epizodu maniakalnego.
Nie znajdziemy tu głębi w problemach psychicznych głównej bohaterki, co najwyżej popływamy trochę w brodziku. Nic z resztą dziwnego, gdyż sama główna bohaterka podchodzi do wszystkiego w sposób miałki i irytujący zarazem.
Ciężko się to czyta. Dużo w tym wszystkim pogardy do świata, ludzi i samego siebie.
Rozumiem, że wiele ludzi może bardzo utożsamiać się z główną bohaterką tej książki, sam nawet miałem kilka takich chwil. Nie zmienia to jednak faktu, że "Szklany klosz" w dużej mierze to straszne grafomaństwo, spisane chaotycznie w czymś na kształt epizodu maniakalnego.
więcej Pokaż mimo toNie znajdziemy tu głębi w problemach psychicznych głównej bohaterki, co najwyżej popływamy trochę w...
Ciężka lektura, jednak nie będę ukrywać że to właśnie tragiczna historia autorki mnie tak zaciekawiła że postanowiłam przeczytać książkę z lat 60 XIXw. Sięgając po lekturę zastanawiałam się czy znajdę tam jakieś znaki zapowiadające najbliższy los autorki i przyznam, że cała książka jest wypełniona po brzegi tymi znakami. Dopiero później doczytałam, że Sylvia Plath cierpiała na depresję/chorobę dwubiegunową i doskonale znała doświadczenia które zafundowała swojej bohaterce.
Ciężka lektura, jednak nie będę ukrywać że to właśnie tragiczna historia autorki mnie tak zaciekawiła że postanowiłam przeczytać książkę z lat 60 XIXw. Sięgając po lekturę zastanawiałam się czy znajdę tam jakieś znaki zapowiadające najbliższy los autorki i przyznam, że cała książka jest wypełniona po brzegi tymi znakami. Dopiero później doczytałam, że Sylvia Plath cierpiała...
więcej Pokaż mimo toCzytałem tę książkę bardzo długo i niestety fakt ten nie miał zbyt dobrego wpływu na moje wrażenia. Średnią ocenę spotęgowało też to, że powieść napisana jest w dość chaotyczny sposób.
Pierwsza połowa historii (Nowy Jork) była na tyle nieangażująca, że mam wrażenie, że nie pamiętam z niej nic. Druga połowa - mimo swej powtarzalności - jest o wiele lepsza, co nie znaczy, że trzyma jakikolwiek wyższy poziom. Zakończenie dobre, spodziewałem się banału, a udało się zaskoczyć mnie na plus. Język, jakim posługuje się autorka, momentami jest nad wyraz poetycki, niepasujący do reszty.
Wiem, że nie zawsze trzeba się utożsamiać czy sympatyzować z główną postacią danego dzieła, ale szczerze powiedziawszy Esther jest po prostu bohaterką, której nie mogłem zdzierżyć. Arogancka, oceniająca, narzekająca, niepotrafiąca docenić to, co ma, niewiedząca czego chce. Domyślam się, że taki był zamysł, natomiast jeżeli towarzyszymy takiej osobie przez ponad 300 stron, to potrafi być to męczące.
Po opisie z tyłu książki spodziewałem się rzeczywiście „podróży do najmroczniejszych i najbardziej przerażających zakamarków ludzkiej psychiki”, a dostałem obraz osoby pogubionej, niezdecydowanej, ale i takiej, której nie jestem w stanie współczuć.
Mam wrażenie, że dobry odbiór tej książki jest bardziej spowodowany biografią autorki, niż samą powieścią.
Czytałem tę książkę bardzo długo i niestety fakt ten nie miał zbyt dobrego wpływu na moje wrażenia. Średnią ocenę spotęgowało też to, że powieść napisana jest w dość chaotyczny sposób.
więcej Pokaż mimo toPierwsza połowa historii (Nowy Jork) była na tyle nieangażująca, że mam wrażenie, że nie pamiętam z niej nic. Druga połowa - mimo swej powtarzalności - jest o wiele lepsza, co nie znaczy, że...