„Niewiedza” Milana Kundery to moje pierwsze spotkanie z tym autorem. Po przeczytaniu tej krótkiej historii mam mieszane uczucia, ale jednocześnie zaciekawiona jak wypadają inne jego książki. 

Jest melancholijnie, jest tu dużo tęsknoty, smutku i niezrozumienia, ponieważ Milan Kundera traktuje w „Niewiedzy” o ogólnie pojętej emigracji, w najprostszy z możliwych sposobów. Jakie uczucia towarzyszą emigrantom? Jak czas wpływa na relacje z niegdyś przyjaciółmi? Jak zmienia się człowiek po opuszczeniu swojego kraju? Na te pytania i wiele innych autor próbuje odpowiedzieć. 

Stylistycznie i merytorycznie nie mam jej nic do zarzucenia. Czytało się tę książkę naprawdę bardzo dobrze. Niestety fabularnie w moim odczuciu jest chaotyczna, a kreacja bohaterów jest strzępkowa, byle by przekazać myśli, które według autora są najważniejsze. Warto po ten tytuł sięgnąć, jednak myślę, że temat, który porusza autor, najbardziej jednak trafi do osób, które są bezpośrednio z nim związane. 

„Niewiedza” Milana Kundery to moje pierwsze spotkanie z tym autorem. Po przeczytaniu tej krótkiej historii mam mieszane uczucia, ale jednocześnie zaciekawiona jak wypadają inne jego książki. 

Jest melancholijnie, jest tu dużo tęsknoty, smutku i niezrozumienia, ponieważ Milan Kundera traktuje w „Niewiedzy” o ogólnie pojętej emigracji, w najprostszy z możliwych sposobów....

Rewelacyjna opowieść o tym, jak to jest być emigrantem czy człowiekiem, który zmienia swoje miejsce zamieszkania. Niezwykłe ukazanie prostej sprawy, że życie toczy się dalej i po pewnym czasie wszyscy zapominają o człowieku w miejscu, z którego wyemigrował.

Rewelacyjna opowieść o tym, jak to jest być emigrantem czy człowiekiem, który zmienia swoje miejsce zamieszkania. Niezwykłe ukazanie prostej sprawy, że życie toczy się dalej i po pewnym czasie wszyscy zapominają o człowieku w miejscu, z którego wyemigrował.

"- Co ty tu jeszcze robisz!"

Kundera pomiędzy opowieść o prywatnych dziejach życia obojga bohaterów wplata erudycyjną, eseistyczną opowieść o genezie pojęcia nostalgia (czyli tęsknota za krajem rodzinnym) oraz o innych emigranckich powrotach: poczynając od Odysa, przez Hallgrímsona, na Schönbergu kończąc. Losy Ireny i Josefa służą mu jako egzemplifikacja - uzasadnienie na przykładach. Wykorzystuje je dla przedstawienia młodzieńczych naiwności, jakie naznaczyły ich Itakę, oraz naświetlenia przyczyn ich wahań w wieku dojrzałym. Analizuje plusy i minusy - zarówno emigracji jak i powrotów. Podziwiam jego umiejętność notowania drobnych obserwacji, zwłaszcza tego, co się dzieje między ludźmi. Osobliwie do ujawniania wstydliwych chwil i głupich myśli, które ludzie najchętniej zapominają i ukrywają. On ro wyciąga. A służy mu ku temu w tej powieści młodzieńczy dziennik Josefa. Znamy przecież jego predylekcję do tego zabiegu już z wczesnych opowiadań czy powieści, jak Śmieszne miłości czy Żart.

Cała recenzja na stronie: https://nakanapie.pl/recenzje/opowiesc-jako-prawdziwa-itaka-niewiedza

"- Co ty tu jeszcze robisz!"

Kundera pomiędzy opowieść o prywatnych dziejach życia obojga bohaterów wplata erudycyjną, eseistyczną opowieść o genezie pojęcia nostalgia (czyli tęsknota za krajem rodzinnym) oraz o innych emigranckich powrotach: poczynając od Odysa, przez Hallgrímsona, na Schönbergu kończąc. Losy Ireny i Josefa służą mu jako egzemplifikacja - uzasadnienie na...

Tesknota, powroty i pamięć.

Podchodząc do "Niewiedzy" Milana Kundery w sposób szkolny, powinnam napisać, że to książka o wielkiej historii, komunizmie, zjawisku emigracji, nostalgii, różnych obliczach powrotu.

I tak istotnie jest. Ale szkoda by było nie wspomnieć, że jest to też piękna i smutna (uwielbiam, gdy książki łączą w sobie te dwie cechy) powieść o tożsamości. O tożsamości, jako tym, co nas buduje, a także kim jesteśmy i dlaczego.

Czy miejsce - ojczyzna - rzeczywiście jest jedynym właściwym portem? Czy może kotwicę można zapuścić tam, gdzie w duszy gra?

"Niewiedza" to też opowieść o pamięci i wspomnieniach. A oba te terminy są pojemne i głębokie, bo - jak pisze Kundera - gdy po latach spotykają się dwie osoby, które niegdyś żyły razem, wspólnie i ze sobą, mają z przeszłości zupełnie odmienne wspomnienia.

Taśma pamięci to nie taśma filmowa. Każdy zapamiętuje swoją perspektywę i nakłada filtr własnych wrażeń i uczuć.

W zasadzie nie napisałam, o czym jest "Niewiedza" Kundery. Ale nic nie szkodzi, bo tak, jak wspomnienia każdy buduje swoje, tak odczucia na temat tej powieści każdy będzie miał diametralnie odmienne. Dlatego zachęcam do zapoznania sie z tą cieniutką książeczką i własnej refleksji.

I przygotujcie notes na cytaty!

Tesknota, powroty i pamięć.

Podchodząc do "Niewiedzy" Milana Kundery w sposób szkolny, powinnam napisać, że to książka o wielkiej historii, komunizmie, zjawisku emigracji, nostalgii, różnych obliczach powrotu.

I tak istotnie jest. Ale szkoda by było nie wspomnieć, że jest to też piękna i smutna (uwielbiam, gdy książki łączą w sobie te dwie cechy) powieść o tożsamości. O...

Niedługa, ale pełna treści książka. Lejtmotiwem jest emigracja i tęsknota lub jej brak, za tym co się zostawiło. Pada wiele cennych myśli o tym jak różnie można odbierać swoja tożsamość , czym są tzw korzenie wspólnoty, w której się wrasta, ile emocji odczuwamy naprawdę a ile sobie narzucamy. Na tej bazie Kundera pokazuje nam dwójkę czeskich emigrantów, którzy po wielu latach odwiedzaja Pragę. Co się w nich i z nimi zadzieje na tej "starej " a przecież "nowej" dla nich ziemi ?

Niedługa, ale pełna treści książka. Lejtmotiwem jest emigracja i tęsknota lub jej brak, za tym co się zostawiło. Pada wiele cennych myśli o tym jak różnie można odbierać swoja tożsamość , czym są tzw korzenie wspólnoty, w której się wrasta, ile emocji odczuwamy naprawdę a ile sobie narzucamy. Na tej bazie Kundera pokazuje nam dwójkę czeskich emigrantów, którzy po wielu...

Przy odrobinie wyobraźni można wiele przemyśleń dotyczących emigracji oddzielić od komunistycznych realiów. Miałem tak m.in. z oceną rodaków do których przyjeżdża imigrant, a którzy są bardziej zainteresowani mówieniem co u nich i co w kraju, niż wysłuchaniem opowieści o życiu odwiedzającego poza granicami.

Wcześniej przeczytałem wszystko napisane przez Jerzego Pilcha, więc zauważyłem podobny typ gawędy, zwłaszcza kiedy przytaczano przemyślenia o Odyseuszu.

Przy odrobinie wyobraźni można wiele przemyśleń dotyczących emigracji oddzielić od komunistycznych realiów. Miałem tak m.in. z oceną rodaków do których przyjeżdża imigrant, a którzy są bardziej zainteresowani mówieniem co u nich i co w kraju, niż wysłuchaniem opowieści o życiu odwiedzającego poza granicami.

Wcześniej przeczytałem wszystko napisane przez Jerzego Pilcha,...

To moja pierwsza książka Milana Kundera, nieświadomie zaczęłam ją czytać w dniu, gdy autor zmarł. Z pewnością przeczytam jeszcze inne pozycje spod pióra Kundery, natomiast w tej nie zatraciłam się bez reszty. Pomimo tego jak była krótka, czytałam ją na raty. Nie wciągała mnie, dopiero ostatnie 20 stron zamieszało mi w głowie. Końcówka wręcz wybiła z rytmu. Praga miasto, jedno z moich ulubionych, to tam przeplata się powrót do ojczyzny, z tęsknota do życia w innym kraju, w jakim żyje się od lat.

To moja pierwsza książka Milana Kundera, nieświadomie zaczęłam ją czytać w dniu, gdy autor zmarł. Z pewnością przeczytam jeszcze inne pozycje spod pióra Kundery, natomiast w tej nie zatraciłam się bez reszty. Pomimo tego jak była krótka, czytałam ją na raty. Nie wciągała mnie, dopiero ostatnie 20 stron zamieszało mi w głowie. Końcówka wręcz wybiła z rytmu. Praga miasto,...

Anemiczny cień Nieznośnej lekkości bytu.Dla mnie nie ma w niej żadnej myśli przewodniej.Czytając ja odniosłem wrażenie.
że autor jest twórczo wypalony , ale nadal chce istnieć jako pisarz.

Anemiczny cień Nieznośnej lekkości bytu.Dla mnie nie ma w niej żadnej myśli przewodniej.Czytając ja odniosłem wrażenie.
że autor jest twórczo wypalony , ale nadal chce istnieć jako pisarz.

Rzecz o emigracji i powrotach. Zakorzenianiu i wykorzenieniu. Niezwykle aktualna na dzisiejsze czasy. Kundera nie zawiódł i jak zwykle czyta się go szybko i przyjemnie.

Rzecz o emigracji i powrotach. Zakorzenianiu i wykorzenieniu. Niezwykle aktualna na dzisiejsze czasy. Kundera nie zawiódł i jak zwykle czyta się go szybko i przyjemnie.

Opowieść o powrocie dwójki emigrantów do Pragi. Powrót ma tutaj wiele znaczeń - Kundera stawia tezę, że emigrant nie może oczekiwać, że przyjmie się go jak powracającego - wszyscy oczekują tej samej osoby, która kraj opuszczała, zatem dla nich w meta znaczeniu emigrant, chociaż obecny cieleśnie - nie istnieje. Nie posiada on swojej aktualnej wersji, a wartości, które nabywał za granicą nie mają dla nich żadnego znaczenia.
Koncepcja i wstawki filozoficzne bardzo mi odpowiadały, jednak to sposób narracji, płytkość przemyśleń w ich kulminacjach, całkowicie nie angażująca i prosta historia oraz bohaterowie, w których motywacje trudno uwierzyć (chociaż książka skupia się na nich w 100%) powodują, że czytało mi się Niewiedzę z bólem. A nie tak powinien wyglądać slow reading spod szyldu twórcy "Nieznośnej lekkości bytu". Nie sięgnę po pozostałe książki Kundery.

Opowieść o powrocie dwójki emigrantów do Pragi. Powrót ma tutaj wiele znaczeń - Kundera stawia tezę, że emigrant nie może oczekiwać, że przyjmie się go jak powracającego - wszyscy oczekują tej samej osoby, która kraj opuszczała, zatem dla nich w meta znaczeniu emigrant, chociaż obecny cieleśnie - nie istnieje. Nie posiada on swojej aktualnej wersji, a wartości, które...