Autor dla większości młodych osób to dzisiaj postać w zasadzie anonimowa, chyba, że Jego rozmowy o filmie z Tomaszem Raczkiem pozwalają kojarzyć nazwisko z osobą. Kałużyński to ten z rozradowaną na cały ekran twarzą. A była to kiedyś postać prawie legendarna. Wspomina o nim Leopold Tyrmand w swoich dziennikach. Jego żoną (przez jakiś czas)była Julia Hartwig. Kojarzony z reguły z tygodnikiem Polityka.
Pisał sporo, a nawet więcej niż sporo.
Pod koniec życia popełnił właśnie "Pamiętnik orchidei", będący podsumowaniem dosyć barwnego i ciekawego życia. Zawarł wiele błyskotliwych i miejscami dosyć odważnych spostrzeżeń określających jednocześnie swój stosunek do świata kultury, polityki, czy obyczajów.
Jeden z rozdziałów poświęcił również prostytucji, prostytutkom i ich zwyczajom. Nie, żebym był wybitnie zainteresowany tą tematyką, ale ten wątek potraktował Kałużyński w swojej książce jakoś szczególnie. Posłużył on także do wyciągnięcia wniosków ogólniejszej natury, czyli "świat nie podąża w dobrym kierunku".
Krótkie przybilżenie toku wywodu autora.
Profesja płatnych dam do towarzystwa zupełnie schodzi na psy. W naszej pszenno-buraczanej krainie jest to szczególnie widoczne.
Kałużyński nie wysuwa swoich oskarżeń jako teoretyk.Jego teza poparta jest sporą dozą empirii. Szczególnie tej pochodzącej z okresu jego młodości. Ale i nie tylko.
Z czym spotykamy się dzisiaj (tekst pisany przez Kałużyńskiego na przełomie tysiącleci) dostrzegając w swoim pobliżu kobiety pracujące w najstarszej profesji rodzaju ludzkiego? Mało wyszukane zdanie pytające w rodzaju: "Czy można panu ulżyć?" niestety nie świadczy zbyt dobrze o intelektualnych możliwościach pani spod hotelu "Polonia". A już zdaniem słynnego krytyka filmowego pytanie o zapałki, czy zapalniczkę woła o pomstę do nieba. Przecież może zdarzyć się, że mężczyzna jest niepalący.

Kiedyś bywało pod tym względem zupełnie inaczej. Oczywiście w tym przypadku inaczej, znaczy dużo, dużo lepiej.
Nie jakieś tam zapałki, czy zapalniczki, ale na przykład: "Ty, zabawimy się w dzikich?"
Czy dosyć kontrowersyjne, ale jakże emocjonalne: "Będziemy dziś katować to dupsko?"
W przypadku prostytutek narodowości żydowskiej były nieraz problemy gramatyczno-leksykalne i stąd na pytanie "Pójdziemy na dupie?" dama mogła usłyszeć "Nie mam zdolności akrobaty", ale ogólnie interes raczej się kręcił i wszyscy byli zadowoleni.
Ze szczególnym uznaniem wypowiada się autor o prostytutkach rosyjskich. Miejsce spotkania to nie jakaś przypadkowa speluna , czy pozbawiony klimatu hotelowy pokój, ale przytulne mieszkanko, pelargonie w oknie, kanarek w klatce , haftowane poduszki , a i samo spotkanie miało charakter towarzyski, gościnny, gospodarski. Coś w rodzaju "wizyty u cioci".
Kałużyński wspomina (powołując się na Izaaka Babla),ż e kiedy gospodyni zaproponowała klientowi przerwę odpoczynkową to robiła to w sposób naprawdę taktowny:"Może kawaler teraz trochę się pobawi moim cycem, a ja tymczasem napiję się herbaty".

Autor dla większości młodych osób to dzisiaj postać w zasadzie anonimowa, chyba, że Jego rozmowy o filmie z Tomaszem Raczkiem pozwalają kojarzyć nazwisko z osobą. Kałużyński to ten z rozradowaną na cały ekran twarzą. A była to kiedyś postać prawie legendarna. Wspomina o nim Leopold Tyrmand w swoich dziennikach. Jego żoną (przez jakiś czas)była Julia Hartwig. Kojarzony z...

Większość z nas, zna Kałużyńskiego jako faceta od opowiadania o filmach, najczęściej z Raczkiem.
Książka pokazuje, że to raczej filozof i myślicie o bardzo dużej wiedzy ogólnej, który był miłośnikiem książek i bardzo lubił filmy, o których wręcz plastycznie bajał.

Najbardziej podobała mi się część o filmach

Większość z nas, zna Kałużyńskiego jako faceta od opowiadania o filmach, najczęściej z Raczkiem.
Książka pokazuje, że to raczej filozof i myślicie o bardzo dużej wiedzy ogólnej, który był miłośnikiem książek i bardzo lubił filmy, o których wręcz plastycznie bajał.

Najbardziej podobała mi się część o filmach

Zaskoczony jestem. Nie pamiętam dlaczego i kiedy kupiłem tę książkę, ale poznałem tu Zygmunta Kałużyńskiego jako zupełnie inną osobę. Pamiętam go jako takiego zabawnego, starszego pana, który opowiada i pisze o filmach. Tu napisał naprawdę ciekawe i głębokie przemyślenia na temat XX wieku, który akurat miał okazję oglądać niemal w całości. Mógłbym się czepiać, że to trochę od sasa do lasa, bo jest tu zarówno o militaryzmie, o kapitalizmie, o nacjonalizmie i o pornografii, ale życie generalnie układa się nieliniowo. To jest książka, którą zachowam i wrócę do niej, żeby przemyśleć głębiej.

Jedna słabość: doklejono do niej kilka felietonów o różnych tematach kinowych, które zupełnie tu nie pasują.

Zaskoczony jestem. Nie pamiętam dlaczego i kiedy kupiłem tę książkę, ale poznałem tu Zygmunta Kałużyńskiego jako zupełnie inną osobę. Pamiętam go jako takiego zabawnego, starszego pana, który opowiada i pisze o filmach. Tu napisał naprawdę ciekawe i głębokie przemyślenia na temat XX wieku, który akurat miał okazję oglądać niemal w całości. Mógłbym się czepiać, że to trochę...

Zdziwiła mnie ta książka. Może dla tego, że wcześniej nastawiłam się na Kałużyńskiego jako krytyka filmowego. Tymczasem ta książka składa się z dwóch części i to dopiero jej druga część (obejmująca mniej niż 1/3 całości) dotyczy filmów i podejmowanych w nich różnych tematów np. wojny, szpiegostwa, muzyki, tradycji czy generalnie festiwali filmowych. Natomiast pierwsza część książki to przemyślenia na różne tematy, bazujące na osobistych doświadczeniach i przekonaniach autora. A tematyka jest zadziwiająco szeroka - od pierwszej i drugiej wojny światowej (które to rozdziały pokazują zresztą bardzo głęboką wiedzę autora w tej dziedzinie),przez filozofię, religię, św. Jana Pawła II (co ciekawe, bardziej wspominanego jako aktora niż papieża),po literaturę, stosunek rosyjskich pisarzy do Polski, pieniądze, pornografię, aż do Pottera i kwestie higieny osobistej. Zadziwiający zbiór tematów - zaciekawia, intryguje i zachęca do przewracania kolejnych kartek tej książki.

Zdziwiła mnie ta książka. Może dla tego, że wcześniej nastawiłam się na Kałużyńskiego jako krytyka filmowego. Tymczasem ta książka składa się z dwóch części i to dopiero jej druga część (obejmująca mniej niż 1/3 całości) dotyczy filmów i podejmowanych w nich różnych tematów np. wojny, szpiegostwa, muzyki, tradycji czy generalnie festiwali filmowych. Natomiast pierwsza część...

Bardzo przyjemne, mądre felietony, odkrywające fragmenty biografii autora.

Bardzo przyjemne, mądre felietony, odkrywające fragmenty biografii autora.