Na mojej podróżniczej półeczce wiele jest książek, które zabrały mnie na zapierające dech w piersiach wyprawy. Konkurencja na tym poletku jest spora: niełatwy, acz szalenie satysfakcjonujący Wojciech Jagielski, pasjonująca Martyna Wojciechowska, czy kontrowersyjny, ale podróżniczo bezkonkurencyjny Wojciech Cejrowski. Obok nich dumnie stanęła ostatnio „Gaumardżos!” autorstwa państwa Mellerów. Już na pierwszy rzut oka, kiedy książeczki stoją na półce dumnie prężąc swoje grzbiety, widać, że „Guamardżos!” daje radę. Jednak czy aby tak do końca?

Ile znacie książek opowiadających o Gruzji? A ile z nich jest napisanych ciekawie? Mellerowie podjęli się trudnego zadania i udało im się je wykonać z bardzo dobrym skutkiem. „Gaumardżos!” opowiada o teoretycznie znanej każdemu Gruzji. Zapewne większość z Was wie, gdzie mniej więcej ten kraj leży. Wiadomo tez powszechnie, że w 2008 roku, został najechany przez Rosjan i że prezydent Kaczyński odważnie poleciał wtedy do Tbilisi. Czy wiecie jednak coś więcej o tym pasjonującym kraju? Ja nie wiedziałem i bardzo jestem kontent, że dane było im tą lukę w mojej wiedzy zapełnić.

Kiedy odpakowałem książkę, zaskoczyła mnie jakość wydania i cena. Za 36,90,- dostajemy prawie 400 stronicową księgę, zadrukowaną na bielutkim kredowym papierze, z mnóstwem bardzo dobrej jakości zdjęć. Po wewnętrznej stronie obu okładek (ze skrzydełkami) znajdują się aktualne mapy Gruzji i okolic (fizyczna jak i polityczna). Relacja cena – jakość wypada po prostu rewelacyjnie.

Początki z „Gaumardżos!” nie były jednak takie różowe. Przez pierwsze kilkadziesiąt stron, trzeba po prostu przebrnąć. Jakoś nie potrafiłem wstrzelić się w klimat książki. Dopiero po jakimś czasie, zupełnie niepostrzeżenie, ocknąłem się na dwusetnej stronie. Mellerowie, to ludzie zakochani w Gruzji i miłość tę widać na każdym kroku. Kiedy czyta się o przygodach, jakie zdarzały im się podczas ich wielokrotnych wędrówek, aż ma się ochotę zabukować bilet na samolot i wyruszyć w ten dziwny, ale bezgranicznie gościnny kraj.

Pasja płynie z kart książki, niczym wartki strumień. Szczególnie udane są fragmenty, w których autorzy opisują bezpośrednie sytuacje, jakim musieli stawić czoła. Moment z ewakuacją z Suchumi przepełnionym promem, czy wędrówka do Szatili to bodaj najlepsze momenty. W niczym nie ustępują najlepszym fragmentom podróżniczej gawędy Cejrowskiego. Rozdziały te stanowią największą zaletę jak i wadę „Gaumardżos!”.

Te kilka wyśmienitych kawałków, obnaża niestety największą słabość książki państwa Mellerów. Kontrastują one mocno z kilkoma słabszymi fragmentami (które robią wrażenie niepotrzebnie przegadanych). Podczas czytania wywoływało to u mnie małą frustrację. Wojciechowską czyta się od dechy do dechy, Cejrowskiego z zapartym tchem, a Mellerów skokowo. Czy naprawdę podczas tak wielu pobytów zabrakło ciekawych przeżyć, by zapełnić całą książkę od początku do końca?

„Gaumardżos!” to kawał bardzo dobrej literatury podróżniczej, której niewiele zabrakło do miana rewelacyjnej. W ciekawy i pasjonujący sposób, przybliżyła mi Gruzję, która kusi teraz mocno, a wakacje tuż tuż. Polecam ją gorąco każdemu. Idealnie nadaje się na prezent zarówno dla młodego i starszego globtrotera, jest pięknie wydana i kompletna. Opisuje zarówno historię, jak i aktualne problemu i zmiany nurtujące społeczeństwo. Można narzekać, że mogło być więcej akcji czy zdjęć, jednak zaręczam, że po przeczytaniu, „Gaumardżos!” odkłada się na półkę z wielkim żalem. Ta książka ma w sobie po prostu to „coś”.

Polecam!

http://podsluch.wordpress.com

Na mojej podróżniczej półeczce wiele jest książek, które zabrały mnie na zapierające dech w piersiach wyprawy. Konkurencja na tym poletku jest spora: niełatwy, acz szalenie satysfakcjonujący Wojciech Jagielski, pasjonująca Martyna Wojciechowska, czy kontrowersyjny, ale podróżniczo bezkonkurencyjny Wojciech Cejrowski. Obok nich dumnie stanęła ostatnio „Gaumardżos!” autorstwa...