Wiecie, jaki jest problem z Azją Południowo-wschodnią? Nie ma o niej książek. Ktoś gdzieś pojechał na wakacje, ktoś gdzieś mieszkał przez rok, ale to nie są książki, z których można dowiedzieć się czegoś więcej.
(Przy okazji - jeśli ktoś z was zna i może polecić dobre opracowanie o kulturze tego regionu, a nie tylko dekolonizacji i jej konsekwencjach, bardzo proszę o kontakt).

"Birma..." Torzeckiego to rzeczywiście książka, która wypełnia pewną lukę. Nie koncentruje się na politycznej historii Birmy w XX wieku, ale sięga dalej w przeszłość, do królestw, które zajmowały tereny obecnej Birmy i władców, których panowania są podwalinami birmańskiej tożsamości i "mitologii" politycznej. Nadal nie zaspokoiła mojego głodu wiedzy o kulturze tego regionu (jakaś literatura, jakiś teatr, muzyka?),ale przynajmniej sporo się dowiedziałam o korzeniach niezwykłych związków birmańskiego buddyzmu i władzy.

Tak, miejscami są dłużyzny. Tak, książka mogłaby być napisana sprawniej i zgrabniej, ale jakby na to nie patrzeć, jest to opracowanie o historii politycznej i tu nie zawsze się da rozwinąć dobry warsztat. Tak, ma pewne wady - ale nadal jest to jedyna taka pozycja na rynku. Brać i nie narzekać.

Wiecie, jaki jest problem z Azją Południowo-wschodnią? Nie ma o niej książek. Ktoś gdzieś pojechał na wakacje, ktoś gdzieś mieszkał przez rok, ale to nie są książki, z których można dowiedzieć się czegoś więcej.
(Przy okazji - jeśli ktoś z was zna i może polecić dobre opracowanie o kulturze tego regionu, a nie tylko dekolonizacji i jej konsekwencjach, bardzo proszę o...

Warto przeczytać tę książkę jako uzupełnienie przewodnika, kiedy podróżuje się po Birmie. Choć pomija wiele regionów kraju i w kilku miejscach odrobinę nuży, to zawiera wiele barwnych opowieści, które na pewno zostaną w pamięci, np. taki jak ta o Anawaracie i królestwie Paganu.
Na pewno w przyszłości powstaną inne książki o historii Birmy - ciekawsze, obszerniejsze, dokładniejsze. Tymczasem jednak ta jest na razie najpełniejsza z tych dostępnych w sprzedaży.
Polecam również dlatego, że stoją za nią doświadczenia autora z podróży i dni spędzone na poznawaniu tego kraju z aparatem w ręku.

Warto przeczytać tę książkę jako uzupełnienie przewodnika, kiedy podróżuje się po Birmie. Choć pomija wiele regionów kraju i w kilku miejscach odrobinę nuży, to zawiera wiele barwnych opowieści, które na pewno zostaną w pamięci, np. taki jak ta o Anawaracie i królestwie Paganu.
Na pewno w przyszłości powstaną inne książki o historii Birmy - ciekawsze, obszerniejsze,...