Długo zastanawiałem się nad sensem w pisania kolejnej opinii o tej książce.
Czytający moje opinie wiedzą, że nie dzielę się w nich treścią, ale moimi wrażeniami. A przecież ilu czytelników, tyle odczuć, a czasem może i więcej, bo w jednej głowie mogą gościć ambiwalentne wnioski.
Lektura przesiąknęła moje życie w ciągu ostatnich trzech tygodni. Pewnej nocy miałem sen. A w nim spotkałem Sołżenicyna, który chwycił mnie za rękę i powiedział: “Chodź, pokażę ci jak żyliśmy”. I wtedy obudziłem się. Choć sen się skończył - opowieść trwa. A cóż to za powieść! Pełna prawdziwych bohaterów i zbrodniarzy. Pełna jak obóz,ale i pusta jak miska zeka.
Dzieło, które ocala od zapomnienia miliony ludzkich istnień, które dla władzy radzieckiej były tylko statystyką. Autor wyłuskuje z lodów historii losy poszczególnych osób. Robi to w mistrzowski sposób, pełen szacunku dla współwięźniów i ironii pod adresem systemu.
Uważam to dzieło za lekturę obowiązkową dla każdego, kto chce zrozumieć świat ludzkich losów.
To PRAWDZIWE MAUZOLEUM wykute w słowie, które nie domaga się kwiatów, ni zniczy, ale naszej pamięci. Wieczny odpoczynek racz im dać Panie…

Długo zastanawiałem się nad sensem w pisania kolejnej opinii o tej książce.
Czytający moje opinie wiedzą, że nie dzielę się w nich treścią, ale moimi wrażeniami. A przecież ilu czytelników, tyle odczuć, a czasem może i więcej, bo w jednej głowie mogą gościć ambiwalentne wnioski.
Lektura przesiąknęła moje życie w ciągu ostatnich trzech tygodni. Pewnej nocy miałem sen. A w...