Rozpisana na kilka postaci opowieść, której narratorką jest szesnastoletnia niewolnica Florens, oddana przez własną matkę na służbę do amerykańskiego farmera.

Brytyjska kolonia Nowy Jork, schyłek XVII wieku. Jacob Vaarak, sierota wychowywany w przytułku, otrzymuje w spadku 120 akrów ziemi w Nowych Niderlandach. Zakłada farmę, hoduje bydło, zajmuje się kupiectwem i stopniowo dochodzi do zamożności. Za pieniądze sprowadza z Anglii żonę - młodziutką Rebekkę. Po poślubieniu obcego mężczyzny, utracie zmarłych krótko po urodzeniu synów i córki, Rebekka nie radzi sobie z życiem w nieprzychylnym jej środowisku. Jej mąż wierzy, że obecność małej niewolnicy Florens pozwoli Rebece przezwyciężyć samotność. Kilka lat później Vaarak umiera na ospę a zarażona Rebekka wysyła Florens do kowala, wolnego Murzyna, który zna sposób, by wyciągnąć ją ze strasznej choroby. Nieprzytomnie zakochana w kowalu Florens rusza w drogę, by odnaleźć ukochanego...

Książka przywiodła mi na myśl słowa Ernesta Hemingwaya: "Człowieka można zniszczyć, ale nie pokonać" i Zofii Nałkowskiej "Ludzie ludziom zgotowali ten los".

Opowieść o marzeniach, zależności ludzi od ludzi, pieniądzach, za które można kupić wszystko, a przede wszystkim drugiego człowieka, który dla swojego właściciela jest dokładnie tyle wart ile za niego zapłacił. Niewolnicy, mimo swojego beznadziejnego położenia marzą o lepszej przyszłości. Młode niewolnice marzą o mężczyźnie, który zapewniłby im lepszą przyszłość. Dla jednej z nich szansą na nowe życie jest jej nowo narodzone dziecko. Dla Florens, według jej pojęcia, szansą na lepszy byt jest jej ukochany kowal, jednak życie ma dla niej gorzką niespodziankę. Matka Florens ucząc ją pisać i potem, w odruchu serca, oddając na farmę człowieka, który wydawał jej się lepszy od jej obecnego właściciela, marzyła dla niej o lepszej przyszłości.

Zależność ludzi od ludzi też regulują pieniądze. Właściciel farmy jest dla niewolników Panem, natomiast wobec swojego pożyczkodawcy Wasalem. Tylko niewolnicy, żyjący na tej samej stopie życiowej, są dla siebie nawzajem partnerami, przyjaciółmi i pomocnikami.

Jest to też powieść o samotności. Samotny jest Jacob, wychowanek domu dziecka, który od swej samotności ucieka w pracę i dalekie podróże. Samotna jest Florens, która oddana obcym ludziom, na zawsze została odebrana matce. Samotna jest Reebeka, wysłana za ocean, w obce strony, do obcego mężczyzny, została na zawsze odcięta od rodziny a po jego śmierci zostaje sama, zdana tylko na siebie. Swoją samotność pokonuje tylko niewolnica - Żałość, która ma dla kogo żyć odkąd została matką. Przesłanie powieści zawiera się w ostatnim zdaniu: "Otrzymanie władzy nad drugim człowiekiem jest ciężką rzeczą; zagarnięcie władzy nad drugim człowiekiem jest zła rzeczą; oddanie władzy nad sobą drugiemu człowiekowi jest niegodziwą rzeczą."

Powieść czyta się bardzo dobrze, jednym tchem. Charakterystyki osób napisane są z dużą starannością, dobrze oddają motywacje bohaterów. Obrazy i opisy są bardzo plastyczne i przemawiające do wyobraźni. Jest to książka, do której na pewno warto wracać. Mnie zachęciła do sięgnięcia po inne książki tej autorki.

Rozpisana na kilka postaci opowieść, której narratorką jest szesnastoletnia niewolnica Florens, oddana przez własną matkę na służbę do amerykańskiego farmera.

Brytyjska kolonia Nowy Jork, schyłek XVII wieku. Jacob Vaarak, sierota wychowywany w przytułku, otrzymuje w spadku 120 akrów ziemi w Nowych Niderlandach. Zakłada farmę, hoduje bydło, zajmuje się kupiectwem i...