''Grek niosący złote dary".

Armator grecki, najbogatszy człowiek tamtej epoki. Kobieciarz, bawidamek, cynik oraz pragmatyk. Zmieniał kobiety jak rękawiczki. Bałamutnik bez skrupułów.

''Chciał mieć wszystko: pieniądze, kobiety i szczęście. I miał wszystko, miał swój prywatny raj i najsłynniejszą wdowę świata. Później wszystko przestało się liczyć (...)".

W 1922 roku podczas wojny grecko-tureckiej jego rodzina straciła cały dobytek. Przyszły miliarder cudem ocalał, życie uratował mu turecki porucznik. Rok później przedostaje się do Argentyny i dzięki swojej przedsiębiorczości zbija majątek na handlu tytoniem.

W 1932 roku inwestuje w sześć statków, które przyniosły mu krocie. Jego imperium zaczyna rozkwitać. W 1957 roku zostaje właścicielem i zarządcą greckiej kompanii lotniczej. W 1957 roku romansuje z diwą Marią Callas, owocem ich związku jest syn Homer, który umiera. Szybko porzuca ją dla Jacqueline Kennedy.

''Dwie kobiety weszły w jego legendę: Callas, która go kochała aż do śmierci i chciwa Kennedy, która go kosztowała pieniądze, pieniądze, pieniądze. Był twardy rywalem Niarchosa, czarną owcą dla Johna F. Kennedy'ego. (...). Załatwiał sprawy miłosne, tak jak sprawy biznesu".

''Arystoteles Onassis" to jedna z lepszych książek tego autora. Barwnie zaakcentowano wątek rodziny Kennedych.

''Grek niosący złote dary".

Armator grecki, najbogatszy człowiek tamtej epoki. Kobieciarz, bawidamek, cynik oraz pragmatyk. Zmieniał kobiety jak rękawiczki. Bałamutnik bez skrupułów.

''Chciał mieć wszystko: pieniądze, kobiety i szczęście. I miał wszystko, miał swój prywatny raj i najsłynniejszą wdowę świata. Później wszystko przestało się liczyć (...)".

W 1922 roku...

W porównaniu do innych książek od p Forestiera minimalnie słabiej, ale nadal to super rozbudowana opowieść o dawnych czasach, jak zawsze wątek o JFK i Kennedych się pojawia :)
Bardzo sprawnie i szybko się to czyta, jak zawsze rozbudowane wątki to ogromny plus tej książki.

W porównaniu do innych książek od p Forestiera minimalnie słabiej, ale nadal to super rozbudowana opowieść o dawnych czasach, jak zawsze wątek o JFK i Kennedych się pojawia :)
Bardzo sprawnie i szybko się to czyta, jak zawsze rozbudowane wątki to ogromny plus tej książki.

Chciał mieć wszystko: pieniądze, kobiety i szczęście. I miał wszystko, miał swój prywatny raj i najsławniejszą wdowę świata. Później wszystko przestało się liczyć: syn zginął tragicznie, córka straciła smak życia, a on sam ugiął karku przed śmiercią na swojej wyspie Skorpios. Ostatnim jego przyjacielem był bezpański pies.
Arystoteles Onassis był nie byle jakim grekiem: płomiennym, uwodzicielskim, irytującym. Uniknął masakry w Smyrnie w 1922 roku, był właścicielem setki statków, polował na wieloryby, był "królem" Monako, o mały włos położyłby rękę na nafcie w Arabii Saudyjskiej. Dwie kobiety weszły w jego legendę: Callas, która go kochała aż do śmierci i chciwa Kennedy, która go kosztowała pieniądze, pieniądze, pieniądze. Był twardym rywalem miliardera Niarchosa, czarną owcą dla Johna Fitzgeralda Kennedy'ego. Otoczony światem nienawiści, fortun i znakomitości, na swoim bajecznym jachcie Christina załatwiał sprawy miłosne tak jak sprawy biznesu.

Arystoteles Onassis miał bezgraniczną dumę i niezwyciężony upór tak jak jego babka Gethsemani. Pozostała po nim książeczka do nabożeństwa po turecku, płomień świec w kaplicy Notre-Dame-de Bonne- Nouvelle, cień jego rąk w amfiteatrze Epidauros i ta nieoczekiwana miłość do śpiewaczki, która go poniosła do nowych gwiazd, na granice wszechświata. Gdy umarł, wszyscy bohaterowie Odysei, jego ulubionej książki, eskortowali go w deszczu na Skorpios, gdzie pyskiem do morza leży pies Vana. Rokrocznie brodaty ksiądz mamrocze na jego grobie: "Bożę mój, wybacz nam nasze grzechy", a cisza morska rozrywa się jak delikatny jedwab.

W 1922 w czasie wojny grecko-tureckiej miasto zdobyli Turcy i jego rodzina straciła prawie wszystko. Onasisowi uratował życie turecki porucznik. Wtedy prawdopodobnie sfałszował swoją datę urodzenia (miał przyjść na świat w 1904). W 1923 roku na pokładzie parowca Tommaso di Savoia wyjechał do Argentyny i tam zarobił majątek na handlu tytoniem.

W 1928 został poproszony przez rząd grecki o negocjowanie układu handlowego z Argentyną, później został mianowany konsulem generalnym. W wieku 25 lat był milionerem, interesowała go produkcja papierosów i handel surowcami. W 1932 kupił sześć pierwszych statków. W latach czterdziestych i pięćdziesiątych jego flota wzrosła, a handlowe imperium rozkwitło. Zbudował flotyllę olbrzymich kontenerowców i zbiornikowców, większą niż posiada marynarka wielu krajów. W 1957 został właścicielem i zarządcą greckiej kompanii lotniczej.

Głównym źródłem dochodów, obok flotylli, były polowania na wieloryby. Łamał międzynarodowe umowy chroniące wieloryby (95% złowionych przez jego statki nie spełniało warunków pozwalających na ich legalne odławianie, w świetle ówczesnych – lata 50. i 60. – przepisów). Statki wielorybnicze należące do niego pływały pod panamską banderą, gdyż Panama nie podpisała międzynarodowych umów o ochronie wielorybów. Po pewnym czasie rząd Peru, u którego wybrzeży miały miejsce połowy, zarekwirował statki, a ich właściciela obłożył wysoką karą pieniężną.

Onasis dążył wówczas do uzyskania monopolu na transport ropy wydobytej w Arabii Saudyjskiej. Zagroziło to interesom amerykańskich przewoźników ropy naftowej, którzy zwrócili się do swojego rządu, a ten do służb specjalnych, z zadaniem osłabienia finansowej potęgi Onasisa. W efekcie rząd peruwiański w ciągu 24 godzin zakończył nielegalne wielorybnictwo floty Greka, angażując w to swoją marynarkę wojenną. Onasis zaprzestał dziesiątkowania wielorybów, stracił statki, lecz nie poniósł strat finansowych, ponieważ ubezpieczył się na taką ewentualność w londyńskim towarzystwie ubezpieczeniowym Lloyd's i otrzymał liczone w milionach funtów odszkodowanie.

Nadzieje na kontynuowanie interesów wiązał z synem, którego nagła śmierć w wypadku samolotowym (22 stycznia 1973) położyła kres tym planom. Po tym zdarzeniu córka stała się spadkobierczynią całego majątku. Półtora roku po wypadku na skutek przedawkowania barbituranów zmarła Athina Onasis, pierwsza żona Onassisa. On sam zapadł na zdrowiu (zachorował na miastenię) i zmarł mając 69 lat. Został pochowany w Grecji, obok syna Aleksandra.

Jego spadek oszacowano na miliard dolarów. 250 tysięcy dolarów przepisał Jacqueline. Christina podważyła testament i Jacqueline otrzymała jeszcze 26 milionów dolarów.

Kalendarium:
Aristotelis Sokratis Onasis ur. 15 stycznia 1906 w Smyrnie, zm. 15 marca 1975 w Paryżu.
Ślub: Athina Livanos i Aristotelis Sokratis Onasis- 28 grudnia 1946.
Dzieci:
Aleksander
Christina
Rozwód z Athina Livanos- 1960r.
Ślub: Jacqueline Bouvier-Kennedy i Aristotelis Sokratis Onasis- 22 październik 1968r.

Chciał mieć wszystko: pieniądze, kobiety i szczęście. I miał wszystko, miał swój prywatny raj i najsławniejszą wdowę świata. Później wszystko przestało się liczyć: syn zginął tragicznie, córka straciła smak życia, a on sam ugiął karku przed śmiercią na swojej wyspie Skorpios. Ostatnim jego przyjacielem był bezpański pies.
Arystoteles Onassis był nie byle jakim grekiem:...