Z opisu wydawcy: "Marshall z doskonałą znajomością realiów - sam był żołnierzem i jak Methuen brał udział w obu wojnach światowych - rysuje tło powieści: college w Braemount, cnotliwe i niecnotliwe epizody z życia garnizonu szkockiego, paniczny odwrót wojsk francuskich w roku 1940, i tak dalej, i tak dalej, a to wszystko niezwykle żywo, barwnie, z subtelnym anglosaskim poczuciem humoru". Wszystko świetnie, lecz humor Marshalla niestety się zestarzał, a gry słów i nawiązania są już dziś w dużej mierze nieczytelne. Pozostaje fabuła. Jej osią są losy głównego bohatera, Szkota, oficera Stranga Nairna Methuena: jego udział w I i II wojnie światowej, małżeństwo z pustą Fioną, nienawistny i prześladujący go kolega z czasów szkolnych Hermiston, a zwłaszcza wszechobecny pech, który dotyka go w miłości i na froncie. Sympatyczny jest ten pechowiec wierzący we "Wzniosłe Ideały", a opowieść całkiem, całkiem, ze szczyptą życiowej goryczy, a także z typowym dla Marshalla etycznym przesłaniem, choć nie wybrzmiewa jak w innych jego, lepszych książkach. Jest miły akcent: obrzydzenie Methuena do Francuzów kapitulujących w 1940 r. kontrastuje z szacunkiem, jaki wyrażał sprężystym salutowaniem wobec żołnierzy Wolnych Francuzów i Polaków. Nie zapomniał o naszych żołnierzach na Wyspach, poczciwe Szkocisko!

Z opisu wydawcy: "Marshall z doskonałą znajomością realiów - sam był żołnierzem i jak Methuen brał udział w obu wojnach światowych - rysuje tło powieści: college w Braemount, cnotliwe i niecnotliwe epizody z życia garnizonu szkockiego, paniczny odwrót wojsk francuskich w roku 1940, i tak dalej, i tak dalej, a to wszystko niezwykle żywo, barwnie, z subtelnym anglosaskim...