Kumple z klasy

Dwóch sprawiedliwych kontra reszta świata i wbrew mnożącym się przeciwnościom – tak można określić powieść w telegraficznym skrócie.

Kiedy otworzyłam tę książkę, wsiadłam na rollercoaster, z którego nie mogłam wysiąść aż do 544 strony. Akcja rusza z kopyta i gna na łeb na szyję, a w chwili, gdy autor daje czytelnikowi chwilę oddechu, okazuje się, że to jest ten moment, gdy wisimy w wagoniku głową w dół, aby za chwilę rozpocząć kolejny, szalony zjazd.

Kim są główni bohaterowie? To przyjaciele z licealnej klasy, pułkownik Karol Siennicki z MON i dziennikarz, Adam Wierzbicki. Fabuła osadzona jest w polskich realiach, akcja dzieje się głównie w Warszawie, w Suwałkach i w Krakowie.

Polski kontrwywiad rozpracowuje amerykańską firmę East Fund, która planuje eksploatować złoża tytanu w pobliżu Suwałk. Tak się składa, że w polskim oddziale firmy pracuje kilka osób z klasy Karola i Adama, zwanego „Wierzbą”. W grę wchodzą duże pieniądze. Bardzo duże.

Nagle znikają pieniądze i jeden z wiceprezesów firmy. Zdążył tylko zadzwonić do radia, do dawnego kolegi z klasy, z prośbą o jego numer telefonu.
Czy rasowy dziennikarz przepuściłby dobrą okazję? Czy kumpel nie pomógłby koledze w tarapatach?

W książce roi się od pościgów, zdrad, porwań i podsłuchów. Nie brakuje strzelaniny, wybuchów i walki wręcz. Doskonale skonstruowana intryga trzyma w napięciu do ostatniej strony i ani razu nie miałam wrażenia, że czytam wymyśloną historię. Fabuła jest nakreślona z maksymalnym prawdopodobieństwem, krótkie rozdziały przypominają kino akcji, gdzie szybko zmieniające się sceny podkręcają tempo, a bohaterowie są tak pełnokrwiści, że całość przewijała mi się przed oczami jak film. Zarówno przestępcy jak i wojsko używają najnowszej techniki, a jakakolwiek moja próba przewidzenia dalszego ciągu, okazywała się kulą w płot. Dialogi są doskonałe, zero zbędnych słów.

Ponadto wielkie brawa ode mnie dla autora za minimalną, po prostu niezbędną ilość wulgaryzmów.

A tytułowa klasa? Jej rola jest i dosłowna i metaforyczna. Istnieje jako przeszłość, która ciągnie się za człowiekiem. Z tej przeszłości, jak się okazuje, wypływają nieoczekiwane sekrety.

Wizja świata zaproponowana nam przez Dominika W. Rettingera jest przygnębiająca, politycy są skorumpowani i nikomu nie można ufać. Tylko dzięki takim zapaleńcom jak Karol i „Wierzba” świat jaki znamy, istnieje, a zwłaszcza piękne rejony Suwałk.
Pomimo ogromnego realizmu powieści, mam nadzieję, że jest to tylko polityczny thriller, a nie relacja z rzeczywistej akcji.

Jako książkę z gatunku political fiction, czytało mi się „Klasę” znakomicie. Gorąco polecam każdemu miłośnikowi gatunku oraz każdemu, kto chce zapomnieć o całym świecie przy wciągającej książce.

Kumple z klasy

Dwóch sprawiedliwych kontra reszta świata i wbrew mnożącym się przeciwnościom – tak można określić powieść w telegraficznym skrócie.

Kiedy otworzyłam tę książkę, wsiadłam na rollercoaster, z którego nie mogłam wysiąść aż do 544 strony. Akcja rusza z kopyta i gna na łeb na szyję, a w chwili, gdy autor daje czytelnikowi chwilę oddechu, okazuje się, że to...