Moje dzieciństwo przypadło jeszcze na te piękne czasy, kiedy godzinami wisiało się na trzepaku, grano w gumę i chowanego, wymieniano karteczkami oraz różnorodnymi kartami znalezionymi w chrupkach; komunikowano się z rówieśnikami twarzą w twarz, a nie poprzez smartfony czy komputery, na co mogły pozwolić sobie tylko naprawdę zamożne rodziny. Tak jak teraz dzieci trzeba niekiedy siłą zmuszać do wyjścia na podwórko, tak kilkanaście lat temu wracało się z płaczem, bo z koleżankami i kolegami było dużo ciekawiej niż w domu. Jedynie mama wołająca na "Wieczorynkę", mogła zachęcić do powrotu. Tamtym bajkom wiele brakowało do współczesnych, ale to właśnie one tkwią w głowie do tej pory, ze względu na swoją wyjątkowość. Moją ulubioną dobranocką były właśnie "Muminki".

"W dolinie Muminków" wszyscy bohaterowie budzą się z zimowego snu i stawiają czoła cieplejszym dniom. Dużo zamieszania pojawia się, kiedy odnajdą Czarodziejski Kapelusz, który nieźle namiesza w ich życiu...

Jak przystało na wiele bajek - kiedy sięga się po nie w nieco starszym wieku, dostrzega się zupełnie inne rzeczy i, co tu dużo kryć, nie przyjmuje się ich z taką łatwowiernością, dziecięcą naiwnością oraz bezsprzecznym zachwytem. Przez to zwraca się także uwagę na aspekty, jakich nie widziało się przedtem. Dwa pierwsze tomy, czyli "Małe trolle i duża powódź" oraz "Kometa nad Doliną Muminków" zawiodły mnie. Teraz było nieco lepiej, aczkolwiek to nadal nie jest to, czego oczekiwałam...

Nie ukrywam, że zastanawiam się, czy dobrym pomysłem było zabieranie się za Muminki w dorosłym wieku. Nie wiem teraz czy wspominam tę historię całkiem nieźle, ponieważ naprawdę wywarła niegdyś na mnie pozytywne wrażenie, czy po prostu minione lata zatarły pewne ślady, powodując, iż pamiętam tylko to, co dobre. Na pewno postaram się dobrnąć do końca cyklu i nadal ślepo wierzę, że w końcu ujrzę ten cały muminkowy urok...

Książka przeczytana w ramach wyzwania WyPożyczone: http://www.rudymspojrzeniem.pl/2018/01/wypozyczone-wyzwanie-czytelnicze-2018.html

Moje dzieciństwo przypadło jeszcze na te piękne czasy, kiedy godzinami wisiało się na trzepaku, grano w gumę i chowanego, wymieniano karteczkami oraz różnorodnymi kartami znalezionymi w chrupkach; komunikowano się z rówieśnikami twarzą w twarz, a nie poprzez smartfony czy komputery, na co mogły pozwolić sobie tylko naprawdę zamożne rodziny. Tak jak teraz dzieci trzeba...