Cecelię Ahern rozsławiła książka pt. „P.S. Kocham Cię”. Następne powieści tylko udowadniały, że jej warsztat literacki jest po prostu doskonały. Historie opowiadane przez tę autorkę wzruszają i skłaniają do przemyśleń. Nazwisko Ahern stało się, przynajmniej dla mnie, gwarancją doskonałej lektury.

Któż by nie chciał kochać? Wielu kocha, kochało lub będzie kochać. Książek o miłości jest cała masa. Różnie autorzy traktują ten temat. Byłam bardzo ciekawa, w jaki sposób tym razem Cecelia Ahern opowie czytelnikowi o poszukiwaniach zagubionej miłości. Ci, którzy znają twórczość autorki, mogą być pewni, że zrobiła to w mistrzowski sposób, natomiast ci, którym nazwisko Ahern nic nie mówi, niech natychmiast się o tym przekonają.

Christine Rose to młoda kobieta, sympatyczna, aczkolwiek lekko zakręcona. Całe jej życie kręci się wokół poradników. Nie potrafi sama podjąć żadnej decyzji. Ma w swojej biblioteczce poradniki chyba na każdy temat. Pewnej mroźnej nocy na dublińskim moście spotyka młodego mężczyznę, który chce popełnić samobójstwo. Cudem udaje się jej odwieść go od zaplanowanego skoku. Christine nie ma pojęcia, kim jest ów mężczyzna, wie tylko, że musi mu jakoś pomóc. Adam Basil, niedoszły samobójca, po krótkiej rozmowie ze swoją wybawczynią postanawia pójść za nią, zaryzykować i zostawić plan odebrania sobie życia może na inny termin. Christine zawiera z nim szaloną, spontaniczną umowę: Adam zrezygnuje z samobójstwa, jeżeli ona przed jego trzydziestymi piątymi urodzinami udowodni mu, że jednak warto żyć.

Termin urodzin się zbliża. Każdy kolejny dzień ucieka bardzo szybko, tym bardziej, że w życiu Christine jest sporo osób oczekujących pomocy i wsparcia. Poza tym ona sama też wcale nie jest szczęśliwa ….

Drodzy Czytelnicy, książka „Zakochać się” wciąga niesamowicie. Nie pozostawia chwili na oddech, czyta się ją jednym tchem. Kreacja bohaterów jest po prostu doskonała. Przyznać się muszę, że w Adamie Basilu zakochałam się bez pamięci. Z Christiną zaprzyjaźniłam się już po kilku stronach. Bohaterowie drugoplanowi są tak skonstruowani, że wcale nie schodzą na drugi plan. Byłam równie ciekawa ich losów. Cecilia Ahern jest moją mistrzynią. Nikt nie potrafi opowiadać o miłości tak jak ona. Napełnia czytelnika optymizmem i przywraca wiarę w drugiego człowieka. Niektórzy mogą zarzucić autorce, że jej historie są przewidywalne, przez co niczym nie zaskakują. Stanę w jej obronie zawsze, a nawet jeśli trzeba, będę walczyć. Co prawda rzeczywiście fabuła tych opowieści bywa łatwa do przewidzenia, ale w niczym to nie przeszkadza. Mogę zaręczyć, że Ahern potrafi też zaskakiwać czytelnika. Zresztą przekonajcie się sami, że nie można gonić za szczęściem. Radość pojawia się spontanicznie, nie jest żadnym wzorem, który można stosować.

Życie czasami zaskakuje, sprawia niespodzianki i podobnie jest z książkami. „Zakochać się” warto przeczytać i warto zapamiętać. To jedna z tych książek, po których człowiek zaczyna się uśmiechać i marzyć. 

Iwona Migowska