"Wierzy, że świat będzie kiedyś gorszy" - głosi o autorze tylna okładka. I to widać. Bo wszystkie elementy nadprzyrodzone, występujące w serii, są tylko dodatkiem, otoczką do zła, które siedzi w ludzkich głowach i czeka na sygnał, że już można wyleźć na wierzch. I jest też o tym, że niewyleczone rany z przeszłości nie dadzą o sobie zapomnieć. Zwłaszcza, jeśli będą odpowiednio dokarmione i zaopiekowane.
Trochę jak u Kinga (porównania narzucają się same, w pierwszej części z tyłu głowy miałam "Lśnienie", a tu "Pod kopułą"). Zamknij ludzi na odludziu, bądź pod kosmiczną kopułą i patrz, jak niedobre robi swoje. Tyle tylko, że Kulpa wciągnął mnie chyba bardziej, niż King.
Gdyby tę książkę napisać w innej konwencji, nie w powieści grozy, i odjąć z niej elementy nadprzyrodzone, mogłaby być niemożliwym do zniesienia studium ludzkiego zła. Wydaje się, że autor puszcza oko do czytelnika, haha, kto w to uwierzy, nikt nie żyje wiecznie, magiczny korzeń, skrzypce i tak dalej, ale to tylko pozory. Zło, siedzące w bohaterach, nawiasem mówiąc, bardzo dobrze skonstruowanych, jest jak najbardziej prawdziwe. I może siedzieć w każdym, wystarczy tylko dać mu odpowiednią pożywkę.
https://www.facebook.com/ksiazkikawaija/

"Wierzy, że świat będzie kiedyś gorszy" - głosi o autorze tylna okładka. I to widać. Bo wszystkie elementy nadprzyrodzone, występujące w serii, są tylko dodatkiem, otoczką do zła, które siedzi w ludzkich głowach i czeka na sygnał, że już można wyleźć na wierzch. I jest też o tym, że niewyleczone rany z przeszłości nie dadzą o sobie zapomnieć. Zwłaszcza, jeśli będą...