Średnia ocena dla obu książek ("Amelia i Kuba" + "Kuba i Amelia"): 6,5.
Książki z tego cyklu należy omawiać po dwie i oceniać obie wersje, "Kuba i Amelia" i "Amelia i Kuba", łącznie, ponieważ - choć można czytać je osobno - stanowią jednak całość. To ta sama historia opowiedziana z dwóch uzupełniających się punktów widzenia, a zatem wszystkie niuanse, detale i motywacje postaci pozna czytelnik dopiero po zestawieniu obu książek. Świetny zabieg narracyjny - wielkie gratulacje dla autora za ten pomysł, nigdy za wcześnie na wprowadzanie dzieci w nieco bardziej skomplikowane rozwiązania literackie.
Główny wątek całkiem wciągający, zapewne dla czytelnika docelowego bardziej niż dla mnie. Irytowało mnie z początku zachowanie Amelii, Kuby i Klementyny - jedenastoletnie dzieci poznają się i pierwsze, co przychodzi im do głowy, to ocena urody drugiej strony, podryw i randkowanie? Na szczęście znajomi bliżsi wiekowo czytelnikom oświecili mnie, że to normalne zachowanie - takie bawienie się w chodzenie ze sobą - i częste są dramy miłosne u wielu piątoklasistów, a więc zwracam honor autorowi. Chyba przespałam nad książkami ten wiek...
"Amelię i Kubę" oceniam na 6 - ta wersja historii jest uboższa w detale od "Kuby i Amelii" (którym dostaje się 7 gwiazdek), a zachowania Amelii, choć realistyczne, mają mniejszą podbudowę psychologiczną i jej postać wydaje się ledwie naszkicowana - a przynajmniej w porównaniu z Kubą, któremu autor poświęcił wiele troski (dziecięce alter ego pisarza? Nie zdziwiłabym się - ta miłość do modeli samochodów :)...). Jedno, co bardziej przemówiło do mnie w "Amelii", to stosunki rodzinne i zachowanie rodziców wobec dzieci, mama redaktorka redagująca do nocy złe powieści i tracąca kontrolę nad czasem... Och, poruszyło to we mnie czułą strunę! Widać, że autor wie, o czym pisze (rodzice Kuby zresztą też są fajni; wielki plus za to realistyczne i pozytywne przedstawienie relacji niedoskonali rodzice-dzieci dostrzegające wady swoich rodziców, ale i tak ich kochające).
Poza tym najciekawsze jest rodzeństwo głównych bohaterów: elokwentna mała Mi, siostra Kuby i brat Amelii Albert z zespołem Aspergera. Są uroczy, zabawni, pełni życia - bardziej niż tytułowi Amelia i Kuba. I to dla nich wraz z Dalekiem wrócimy do tego cyklu.

Średnia ocena dla obu książek ("Amelia i Kuba" + "Kuba i Amelia"): 6,5.
Książki z tego cyklu należy omawiać po dwie i oceniać obie wersje, "Kuba i Amelia" i "Amelia i Kuba", łącznie, ponieważ - choć można czytać je osobno - stanowią jednak całość. To ta sama historia opowiedziana z dwóch uzupełniających się punktów widzenia, a zatem wszystkie niuanse, detale i motywacje...