Daruję sobie streszczanie fabuły, zatem krótko o moich odczuciach.
Na plus: styl i język - biorąc pod uwagę, że akcję osadzono na początku lat trzydziestych XX w. i narracja jest pierwszoosobowa, niełatwe to zadanie. Szczygielski świetnie sobie poradził, tworząc wiarygodne, sugestywne opisy, wyszukane, jak na czasy przystało, momentami zabawne, monologi.
Doskonale oddany klimat retro - z wyrazistymi, pretensjonalnymi postaciami, rozmowami w stylu "bułkę przez bibułkę" i całą otoczką powiązaną z różnorodnością społeczną uczestników zdarzeń.
Nie da się odmówić autorowi bujnej wyobraźni, bo niełatwo jest, mając jedynie zaczątek, rozkręcić porywającą historię, która, w dodatku, jak to horror - ma przerażać. I w tym momencie przechodzę płynnie do minusów powieści ;) Bujna wyobraźnia okazała się, moim zdaniem, zbyt rozbuchana 😂 Za dużo wszystkiego, co spowodowało mnóstwo chaosu, a poczucie braku panowania nad sytuacją, powoduje u mnie irytację 🙄Nie poczułam klimatu horroru, więcej - w ogóle nie odczuwałam strachu, który, chwilami, zastąpiło obrzydzenie i, niestety (o zgrozo!) rozbawienie😏Moim zdaniem, coś zaszwankowało i zabrakło pomysłu na poprowadzenie akcji.
Do połowy, a nawet dalej, czytałam z ogromną przyjemnością i zdecydowanie bardzo wysoko oceniam tę stronę , później dzieje się już gorzej, aby mocno zadziwić posłowiem, będącym dowodem na to, że Marcin Szczygielski, jest twórcą rzetelnym, wnikliwym i szanującym czytelnika, co bardzo cenię! mimo pewnych niedociągnięć, polecam, bo dla mnie, polecam, bo dla mnie, stroniącej od tego typu literackich klimatów, było to jednak ciekawe doznanie ;)

Daruję sobie streszczanie fabuły, zatem krótko o moich odczuciach.
Na plus: styl i język - biorąc pod uwagę, że akcję osadzono na początku lat trzydziestych XX w. i narracja jest pierwszoosobowa, niełatwe to zadanie. Szczygielski świetnie sobie poradził, tworząc wiarygodne, sugestywne opisy, wyszukane, jak na czasy przystało, momentami zabawne, monologi.
Doskonale oddany...