Z kontynuacją jakiejś historii, bez względu na to, czy ma to miejsce w filmie, książce bywa różnie. Raz się uda, nieraz niekoniecznie.
Najgorzej mają ci, którym udało się stworzyć coś wybitnego, coś co przechodzi do historii, coś co zapada w pamięć i zyskuje wśród opinii wielkie uznanie.
Tak wysoko postawiona poprzeczka sprawia, że później ciężko jest dorównać lub choć trochę zbliżyć się do tak doskonałego dzieła. Lecz próbować trzeba.
W przypadku "Czasu zabijania" Grisham bardzo wysoko postawił sobie tę poprzeczkę. Wymyślił historię, która chwyta za serce, która wchodzi na ścieżkę bardzo ważnych tematów, która zmusza do refleksji i zastanowienia się nad tym dokąd zmierza świat. Bowiem dopiero wtedy, gdy dojdzie do jakiejś ekstremalnie skrajnej sytuacji bądź zachowania tak złego, że wymyka się poza granice wyobraźni, świat doznaje olśnienia, budzi się z nieświadomości. Lecz dopiero wtedy jak do czegoś takiego dojdzie, a nie zanim się stanie. Jakby nie można było wcześniej.

Jednak jednak mówiąc całkowicie szczerze, z czystym sumieniem muszę napisać, że jest to książka dobra, która pokazuje w inny sposób problem rasizmu, mierzy tolerancję..., lecz nie ma tego czegoś, co miała książka „Czas zabijania”...
To nie chodzi o jakość, wykonanie, grę słów..., sama historia opowiedziana w „Czasie zabijania”, miała to coś, po prostu
Ta silnie zakorzeniona nienawiść wobec człowieka o innym kolorze skóry nigdy nie wygaśnie w sercach pewnej części ludzkości. Lecz zmienił się trochę sposób, w jakim walczy się z wszelkimi przejawami rasizmu..., na szczęście na lepsze...
Temat rasizmu, tolerancji jest bardzo bliski Grishamowi i jest często spotykany w jego książkach...

Czy warto przeczytać „Czas zapłaty”...
Moim zdaniem powiem, że zdecydowanie tak. Bowiem Grisham jak nikt inny potrafi zamienić proces sądowy w przedstawienie, które trzyma w napięciu i sprawia, że od książki ciężko się odkleić...
...poza tym, sama historia budzi ciekawość i nie pozwala jej spać spokojnie..., ciągle w myślach pojawia się pytanie...,

***co będzie dalej?***

Z kontynuacją jakiejś historii, bez względu na to, czy ma to miejsce w filmie, książce bywa różnie. Raz się uda, nieraz niekoniecznie.
Najgorzej mają ci, którym udało się stworzyć coś wybitnego, coś co przechodzi do historii, coś co zapada w pamięć i zyskuje wśród opinii wielkie uznanie.
Tak wysoko postawiona poprzeczka sprawia, że później ciężko jest dorównać lub choć...