„Życie składa się z takiego łańcucha złączonych ze sobą rozstań.”


Życie Pip'a - osieroconego chłopca, wychowywanego przez szorstką w obyciu siostrę i jej ciepłego i dobrodusznego męża o imieniu Joe'go - nie obfituje za bardzo w niesamowite, zapierające dech w piersiach przygody. Chłopiec razem ze swoimi bliskimi egzystuje sobie spokojnie w miasteczku pod Londynem, niemal każdego dnia bezlitośnie sztorcowany i krytykowany przez siostrę oraz najbliższych sąsiadów, m.in. pana Pamblechooka. Jednak pewnego dnia mały Pip spotyka całkiem przypadkiem mężczyznę w którym bez trudu można rozpoznać zbiegłego galernika. Ów zbiegły więzień zmusza - jakby nie patrzeć - Pip'a do pomocy. Tak więc chłopiec późnym wieczorem, po kryjomu przynosi mu jedzenie, wodę i pilnik (żeby galernik mógł pozbyć się kuli ciążącej mu u nogi) - a to wszystko podwędzone z domu siostry. To wydarzenie tak mocno odcisnęło się w pamięci Pip'a, że nigdy nie zapomniał tego niesamowitego i zarazem przerażającego dnia.

Mija kilka lat. Pip - teraz dwudziestokilkuletni - pracuje jako czeladnik u swojego szwagra. Jest zakochany w pięknej i chłodnej Estelle, wychowanicy zdziwaczałej starej panny Havisham. Niestety, jest to uczucie nieodwzajemnione. Estelle staje się dręczycielką Pipa.
Życie głównego bohatera niespodziewanie zmienia się, gdy otrzymuje od anonimowego darczyńcy ogromną sumę pieniędzy. Tajemniczy darczyńca stawia przy tym jeden warunek: chłopak ma wyjechać od Londynu i kształcić się na prawdziwego dżentelmena. I tak Pip, pełen wielkich nadziei, rozpoczyna swoją przygodę w Londynie.

„Bóg wie, że nie należy nigdy wstydzić się własnych łez. Są one jak deszcz obmywający pył, który zalega nasze stwardniałe serca."


Po przeczytaniu "Wielkich Nadziei" miałam mieszane uczucia. Z jednej strony, nie takiego zakończenia się spodziewałam. Z drugiej zaś, jestem absolutnie nią zauroczona. "Wielkie Nadzieje" to doprawdy piękna powieść o przyjaźni, spełnianiu wielkich marzeń, trochę też o miłości, ale przede wszystkim o dorastaniu. Bardzo polubiłam Pip'a. Owszem, momentami potrafił zirytować swoim zachowaniem albo durnymi, tchórzliwymi decyzjami, aczkolwiek Pip to tylko człowiek, a ludzie popełniają błędy.

Podsumowując: "Wielkie Nadzieje" to piękna powieść o dorastaniu, może nieco smutna ale jakże wspaniała :) Skuszę się jeszcze na inne książki Dickensa: "Klub Pickwicka" oraz "Davida Copperfielda".


„Takie nowe dla niego, a takie stare dla mnie, takie dziwne dla niego, takie powszednie dla mnie. Takie smutne dla nas obojga...”

„Życie składa się z takiego łańcucha złączonych ze sobą rozstań.”


Życie Pip'a - osieroconego chłopca, wychowywanego przez szorstką w obyciu siostrę i jej ciepłego i dobrodusznego męża o imieniu Joe'go - nie obfituje za bardzo w niesamowite, zapierające dech w piersiach przygody. Chłopiec razem ze swoimi bliskimi egzystuje sobie spokojnie w miasteczku pod Londynem,...