Mówcie co chcecie, ale mnie się ta książka podobała. Owszem, była strasznie nierówna pod każdym względem - wartka akcja przecinała gwałtownie nudne fragmenty, język z prostego stawał się normalny i na odwrót etc, logika czasem się gubiła. ALE widać było, że auto faktycznie przemyślał całą historię. Owszem, w przypadku Mocy Miecza Shannary trochę zabrakło mu polotu, ale za to jak epicko opisał drogę do niego!
Wiecie, co było jeszcze fajne? Niewinność tej książki. Żyjemy w czasach niecnych, niebezpiecznych, pełnych podtekstów. Nasza obecna literatura ślicznie oddaje te nastroje. A kiedyś? Kiedyś faktycznie wyruszyło w drogę ośmiu niespokrewnionych ze sobą mężczyzn, razem wojowało i było w stanie poświęcić życie dla siebie nawzajem. Łączyły ich więzy braterstwa i honoru. Współczesny bohater jest samotny; stacza walkę ze złem w pojedynkę. Ten przedstawiony w starym fantasy miał dzielnych i wiernych towarzyszy.
Czytając "Miecz Shannary" miałam wrażenie, że pisarz cały swój kunszt poświęcił na wykreowanie postaci Allanona. To, co zrobił z druidem: jak go opisał, przedstawiał, słowa, których używał. Normalnie piszczałam z zachwytu! Jak mała dziewczynka. Już chyba do końca życia tajemniczy badacz dziejów będzie miał we mnie fankę.
Spotkałam się z zarzutem, że Autor za mało czasu poświęcił na opisanie świata, który wykreował. No dobra, ale gdzie to miał zrobić? I tak już ta książka była opasła. Wydanie "Repliki" ma 444 strony, moja wersja - coś koło 536. Z resztą, po co mieszać w jednej pozycji, skoro cała seria liczy ponad 20 tomów?
Ogólnie - super początek wielkiej serii. Mam nadzieję, że pozostałe części będą jeszcze lepsze.

Mówcie co chcecie, ale mnie się ta książka podobała. Owszem, była strasznie nierówna pod każdym względem - wartka akcja przecinała gwałtownie nudne fragmenty, język z prostego stawał się normalny i na odwrót etc, logika czasem się gubiła. ALE widać było, że auto faktycznie przemyślał całą historię. Owszem, w przypadku Mocy Miecza Shannary trochę zabrakło mu polotu, ale za...