Wbrew tytułowi uważam, że ta książka jest potrzebna.
Jest potrzebna, żeby burzyć mity o Afganistanie czy Iraku jako o rodzaju młodzieńczej przygody, czy w najlepszym razie o formie ćwiczeń na trochę bardziej odległym poligonie. Jest też potrzebna, bo odsłania wstydliwie przemilczaną rzeczywistość skutków tzw. misji pokojowych, w których uczestniczyli polscy żołnierze. Tragedie rodzin poległych, to tylko wierzchołek góry lodowej, choć niewątpliwie najbardziej spektakularny i medialny. Ale za nimi kryją się dramaty tysięcy młodych ludzi, którzy wrócili okaleczeni fizycznie i psychicznie oraz niezliczona liczba rozbitych rodzin, nie potrafiąca poradzić sobie w tej sytuacji, pozostawiona przez państwo bez należytego wsparcia i opieki.
O tym pisze Marcin Ogdowski w swojej powieści, której nadał formę zbliżoną do reportażu, nie unikając wątków politycznych, co pozwoliło mu jeszcze bardziej zachować realizm opowiedzianej historii.
Wydźwięk tej książki jest przygnębiający, bo kolejny raz jak na dłoni widać, jak władza (bez względu na opcję) traktuje wojsko i jego problemy w sposób instrumentalny i wykorzystuje dla własnych nędznych celów politycznych.
Warto przeczytać.

Wbrew tytułowi uważam, że ta książka jest potrzebna.
Jest potrzebna, żeby burzyć mity o Afganistanie czy Iraku jako o rodzaju młodzieńczej przygody, czy w najlepszym razie o formie ćwiczeń na trochę bardziej odległym poligonie. Jest też potrzebna, bo odsłania wstydliwie przemilczaną rzeczywistość skutków tzw. misji pokojowych, w których uczestniczyli polscy żołnierze....

Jestem fanem literatury faktu i po takich książkach jak ta coraz bardziej się utwierdzam w przekonaniu, że powieści nie są dla mnie. Zdecydowanie lepiej czytali mi się książkę Ogdowskiego "zAfganistanu.pl" niż "(Nie)potrzebnych". Temat ciekawy i trzeba o nim mówić bo weteranów w Polsce nie traktuje się z należytym szacunkiem, a PTSD jest realnym zagrożeniem dla uczestników wojen. W bardzo ciekawy sposób do specyfiki zespołu stresu pourazowego poszedł Kevin Ivision w "Saperze". I tą polecam zdecydowanie bardziejej. A tą pozycję Ogdowskiego traktuję jako przerywnik.

Jestem fanem literatury faktu i po takich książkach jak ta coraz bardziej się utwierdzam w przekonaniu, że powieści nie są dla mnie. Zdecydowanie lepiej czytali mi się książkę Ogdowskiego "zAfganistanu.pl" niż "(Nie)potrzebnych". Temat ciekawy i trzeba o nim mówić bo weteranów w Polsce nie traktuje się z należytym szacunkiem, a PTSD jest realnym zagrożeniem dla uczestników...

Marcin Ogdowski jest korespondentem wojennym najbardziej znanym z prowadzenia w latach 2009-2014 r. bloga „zAfganistanu.pl” opisującego sprawy związane z polskim kontyngentem wojskowym stacjonującym w Afganistanie. Dziennikarz napisał także parę książek fabularnych skupionych na tematyce wojskowych. Jedną z nich jest właśnie powieść „(Nie)potrzebni”.

Polski kontyngent wycofuje się z Afganistanu. Wielu żołnierzy nie może sobie znaleźć miejsca po powrocie do ojczyzny. Samobójcza śmierć jednego z weteranów staje się początkiem politycznych przepychanek.

Motyw powojonnej traumy to nie jest nic nowego w fikcji. Wystarczy wspomnieć takie filmy jak „Urodzony czwartego lipca”, „Łowca jeleni” czy nawet „Rambo – Pierwsza krew”. Powielonych jest tu wiele klisz historii o ludziach, których złamała służba w wojsku. Przy tym jednak ciekawe jest poczytanie tego jak to wygląda w polskich realiach. Pokazane są problemy, którymi w Polsce nikt nie może się zająć. Podobało mi się, że poza pokazywaniem ogólnej beznadziei autor podaje też sposoby na radzenie sobie ze swoją sytuację, a nawet podaje autentyczny numer do polskiego telefonu zaufania dla weteranów.

Trochę męczące były dla mnie wątki polityczne. Dobrze, że pokazywały problemy niedofinansowania polskiego wojska. Z drugiej jednak strony kolejne polityczne intrygi były dosyć nużące i nie miałem ochoty ich śledzić. Brakowało tu jakiś ciekawych postaci.

Podobały mi się sceny osadzone w Afganistanie. Autor wykazuje się tu dużą wiedzą jeśli chodzi o realiów. Poza tym pojawia się dużo fachowego żargonu, który dla mnie był bardzo interesujący.

Książka nie zrobiła na mnie dużego wrażenia i była raczej nużącą lekturą. Wydaje mi się, że lepiej sprawdziłaby się jako literatura faktu bez zbędnych wątków dramatycznych. Przypuszczam, że ktoś bardziej zainteresowany wojskową tematyką oceniłby ją wyżej.

Marcin Ogdowski jest korespondentem wojennym najbardziej znanym z prowadzenia w latach 2009-2014 r. bloga „zAfganistanu.pl” opisującego sprawy związane z polskim kontyngentem wojskowym stacjonującym w Afganistanie. Dziennikarz napisał także parę książek fabularnych skupionych na tematyce wojskowych. Jedną z nich jest właśnie powieść „(Nie)potrzebni”.

Polski kontyngent...

Smutna powieść skłaniająca do refleksji. Z jednej strony żołnierze kalecy zarówno fizycznie jak i psychicznie, a z drugiej strony politycy, którzy pod płaszczykiem troski o tych pierwszy podbijają słupki popularności i za wszelką cenę starają się dorwać do władzy.
Warto przeczytać. Polecam.

Smutna powieść skłaniająca do refleksji. Z jednej strony żołnierze kalecy zarówno fizycznie jak i psychicznie, a z drugiej strony politycy, którzy pod płaszczykiem troski o tych pierwszy podbijają słupki popularności i za wszelką cenę starają się dorwać do władzy.
Warto przeczytać. Polecam.

Kolejny raz sięgnąłem po książkę Marcina Ogdowskiego i byłem święcie przekonany, że jest to następna pozycja z kręgu literatury faktu. Na pierwszy rzut oka, wszystko się zgadzało - Afganistan, polscy żołnierze, misja stabilizacyjna. Jakże wielkie było moje zdziwienie kiedy w końcu doczytałem się, że zamiast dziennika czy też raportu z misji, trzymam w dłoniach fikcję literacką.

Ostatnie cztery pory roku, bo w taki właśnie sposób autor przestawił tą historię. Ostatnie dziewięć miesięcy misji w Afganistanie kiedy to nadchodzi czas podsumowań, zbierania pochwał oraz bicia się w piersi. Mimo, że żołnierze wracają do swoich domów, to dla części z nich wojna jeszcze trwa. "(...) nie wszystkie fizyczne i psychiczne rany da się zaleczyć."

Marcin Ogdowski przedstawił losy weteranów pod różnym kątem. Od strony politycznej, w której armia jest kartą przetargową w drodze do rządowej władzy jak i od strony dziennikarza, który tworząc Raport afgański prowadzi rozmowy z rodzinami poszkodowanych. Jest też i głos żołnierzy, którzy próbują odnaleźć się w nowej i najważniejszej bitwie. W bitwie nazywanej codziennością, z którą muszą się zmierzyć obarczeni bólem i wspomnieniami.

Bardzo dobra pozycja. Mimo to, że przedstawiony temat stresu pourazowego ujęty został na przykładzie fikcyjnej historii, to jednak jest on problemem jak najbardziej realnym i niestety lekceważonym.

Kolejny raz sięgnąłem po książkę Marcina Ogdowskiego i byłem święcie przekonany, że jest to następna pozycja z kręgu literatury faktu. Na pierwszy rzut oka, wszystko się zgadzało - Afganistan, polscy żołnierze, misja stabilizacyjna. Jakże wielkie było moje zdziwienie kiedy w końcu doczytałem się, że zamiast dziennika czy też raportu z misji, trzymam w dłoniach fikcję...

Bardzo ciekawa książka.Fabularyzowana opowieść o naszych weteranach z Afganistanu którzy muszą zmagać się z problemami zdrowotnymi, kalectwem, jak również zespołem stresu pourazowego (PTSD). Fajnie ukazuje nasze realia zarówno społeczne jak i polityczne oraz ich uwarunkowania.Pokazuje również skalę problemów żołnierzy i ich rodzin.

Bardzo ciekawa książka.Fabularyzowana opowieść o naszych weteranach z Afganistanu którzy muszą zmagać się z problemami zdrowotnymi, kalectwem, jak również zespołem stresu pourazowego (PTSD). Fajnie ukazuje nasze realia zarówno społeczne jak i polityczne oraz ich uwarunkowania.Pokazuje również skalę problemów żołnierzy i ich rodzin.

Przygnębiająca, smutna w swojej wymowie powieść Ogdowskiego o wracających z Afganistanu żołnierzach. Sięgnij po nią!

Przygnębiająca, smutna w swojej wymowie powieść Ogdowskiego o wracających z Afganistanu żołnierzach. Sięgnij po nią!

Moja recenzja pod linkiem --> http://trzynasty-schron.net/ie_ksiazki_niepotrzebni.htm

Moja recenzja pod linkiem --> http://trzynasty-schron.net/ie_ksiazki_niepotrzebni.htm

Przepiękna wspaniała gorąco polecam.

Przepiękna wspaniała gorąco polecam.

Według mnie bardzo ciekawa książka. Dla mnie było to coś nowego, bo nienawidziłem książek wcześniej. Po przeczytaniu tego utworu zdałem sobie sprawę w jakim błędzie byłem. Polecam dla każdego fana militarii ;)

Według mnie bardzo ciekawa książka. Dla mnie było to coś nowego, bo nienawidziłem książek wcześniej. Po przeczytaniu tego utworu zdałem sobie sprawę w jakim błędzie byłem. Polecam dla każdego fana militarii ;)