Trochę książek w życiu przeczytałam, ale z taką nigdy się nie spotkałam. Jest wyjątkowa. Przede wszystkim napisana pięknym, współczesnym językiem. Opisy Australii zachwyciły mnie. Podczas czytania niemal słyszałam śpiew rozmaitych gatunków ptaków a pod stopami czułam długie, kłujące kłosy płowobrązowej trawy. Oszałamiające były dla mnie nie tylko opisy przyrody, ale także uczuć, gestów, podtaci. Autorka stworzyła coś więcej niż plejadę sztucznych, papierowych bohaterów. Wykreowała niemal namacalnych, realnych ludzi, opisując wszstkie zawiłości ludzkiego charakteru. Mnie najbardziej podobała się postać Justyny - córki Meggie (głównej bohaterki) i jej męża Luke'a. Jej postać dodała tej książce wiele uroku. Drugą najbardziej intrygującą osobą w powieści jest Fiona Cleary, zamknięta w sobie i tajemnicza matka Meggie. Zresztą nie ma tutaj postaci niepotrzebnych czy mało ważnych - każda jest inna i na swój sposób ciekawa. Bardzo podobał mi się również główny wątek powieści, czyli romans Meggie i księdza Ralpha. Autorka nie opisała go w sposób rażący ani też drażniąco nie wysuwała go na pierwszy plan.
Znakomita powieść o ponadczasowych przesłaniu, serdecznie polecam.

Trochę książek w życiu przeczytałam, ale z taką nigdy się nie spotkałam. Jest wyjątkowa. Przede wszystkim napisana pięknym, współczesnym językiem. Opisy Australii zachwyciły mnie. Podczas czytania niemal słyszałam śpiew rozmaitych gatunków ptaków a pod stopami czułam długie, kłujące kłosy płowobrązowej trawy. Oszałamiające były dla mnie nie tylko opisy przyrody, ale także...