Pamiętam z czasów liceum kolegów, który nosili koszulki z podobizną Che Guevary i nie byłam przekonana czy to taki dobry pomysł. Z jednej strony był bojownikiem o wolność i niepodległość a z drugiej strony (przynajmniej dla mnie) mordercą. Nie wiedziałam wiele o jego życiu prywatnym bo nie tego uczy się nas w szkole. Dlatego z entuzjazmem sięgnęłam po wspomnienia jego drugiej żony. Kobiety, która znała go takiego jakim być może był na prawdę. Jeśli chodzi o postacie historyczne czasem ciężko dowiedzieć się jacy byli w domu, czy bawili się ze swoimi dziećmi, czy chodzili na randki. Wspomnienia zawarte w tej książce, uzupełnione fragmentami listów, wierszy pisanych przez Che Guevarę przybliżają nam mężczyznę, który szczerze wierzył w to, o co walczył. Kochał swoje dzieci, mimo że ze względu na swoje obowiązki nie mógł spędzać z nimi tyle czasu ile by chciał. Kochał kobietę, z którą spędził ostatnie lata swojego życia i dla której pisał wspaniałe listy i wiersze miłosne. W połowie czytania prawie sama się w nim zakochałam. A na koniec wzruszyłam się informacją o jego śmierci. Jest to z pewnością bardzo subiektywny wybór wspomnień, nie wspomina np. o jego kochance, z którą miał syna. Pominiętych jest też z pewnością wiele wydarzeń z jego życia rewolucyjnego, o których Aleida nie pamięta bądź woli nie pamiętać. Polecam przeczytać i wyrobić sobie własne zdanie na temat człowieka, który do tej pory jest uważany za bohatera narodowego nie tylko na Kubie ale i w innych krajach Ameryki Łacińskiej.

Pamiętam z czasów liceum kolegów, który nosili koszulki z podobizną Che Guevary i nie byłam przekonana czy to taki dobry pomysł. Z jednej strony był bojownikiem o wolność i niepodległość a z drugiej strony (przynajmniej dla mnie) mordercą. Nie wiedziałam wiele o jego życiu prywatnym bo nie tego uczy się nas w szkole. Dlatego z entuzjazmem sięgnęłam po wspomnienia jego...