przeczytane i to kilka krotnie ulubione MAM WSZYSTKIE TOMY
CUDOWNIE CIEPŁE PEŁNE HUMORU KSIĄŻKI

przeczytane i to kilka krotnie ulubione MAM WSZYSTKIE TOMY
CUDOWNIE CIEPŁE PEŁNE HUMORU KSIĄŻKI

Autobiograficzne książki Jamesa Herriota to dla mnie małe arcydzieła. "Weterynarze mogą latać" jest piątą częścią cyklu o młodym weterynarzu, który od razu po studiach zaczyna praktykować na wsi w Yorkshire w pierwszej połowie XX wieku.
Każda książka trzyma swój poziom zabawnych, wzruszających anegdot z życia jego, jego pacjentów i ich właścicieli ukazując obraz dobrego, choć czasem ciężkiego życia na wsi. Przebija tu miłość do zwierząt i natury.
Jednak przede wszystkim Herriot ma niesamowity dar opowiadania. W jego historiach każda, nawet tyko jednokrotnie pojawiająca się postać jest jakaś. Poznajemy ją przez interakcję z weterynarzem lub przez jej zwierzęcego kompana, ale zawsze ta osoba jest z krwi i kości. Ma swój charakter, przywary, zasady lub śmieszne powiedzonka. Nawet najmniej lubiane są przedstawione z pewną dozą sympatii.

"Weterynarze mogą latać" jest jeszcze bardziej nostalgiczna, bo Herriot pisze ją z perspektywy właśnie powołanego do wojska rekruta szkolonego na lotnika (II Wojna Światowa).

Jeśli szukacie ciepłej, wzruszającej, ale i podnoszącej na duchu opowieści, sięgnijcie po którykolwiek z tomów cyklu. Wprawdzie niektóre postaci się pojawiają co jakiś czas rozwijając nieco swoją historię, ale można też te książki czytać niechronologicznie.

Autobiograficzne książki Jamesa Herriota to dla mnie małe arcydzieła. "Weterynarze mogą latać" jest piątą częścią cyklu o młodym weterynarzu, który od razu po studiach zaczyna praktykować na wsi w Yorkshire w pierwszej połowie XX wieku.
Każda książka trzyma swój poziom zabawnych, wzruszających anegdot z życia jego, jego pacjentów i ich właścicieli ukazując obraz dobrego,...

Historie weterynarza z okopów - poruszające.

Historie weterynarza z okopów - poruszające.

Ta niepozorna książka to dla mnie arcydzieło. Naprawdę, to jest to tak bardzo moja historia, tak bardzo trafia w moją wrażliwość.
Książki Herriota są przepełnione ogromnym szacunkiem do zwierząt, innych ludzi oraz pracy i wdzięcznością za wszystko, za piękno świata, za to, że zwierzęta zdrowieją, towarzyszą nam i za to że ma się wokół siebie bliskich. W tym tomie pojawia się także nuta tęsknoty, bo James Herriot opuszcza swoje okolice i wstępuje do RAF-u, do służby wojskowej.

Odczuwam to jakoś trochę inaczej niż wcześniej. Przy mojej podstawowej chociaż wiedzy weterynaryjnej rozumiem, o czym autor pisze. I to jest piękne. Niezmiennie przypomina mi się cytat z poprzedniej części - że to szczęście nie tylko kochać zwierzęta, ale także mieć wiedzę o nich.
W tym momencie uwielbiam tę serię jak chyba jeszcze nigdy wcześniej.

Ta niepozorna książka to dla mnie arcydzieło. Naprawdę, to jest to tak bardzo moja historia, tak bardzo trafia w moją wrażliwość.
Książki Herriota są przepełnione ogromnym szacunkiem do zwierząt, innych ludzi oraz pracy i wdzięcznością za wszystko, za piękno świata, za to, że zwierzęta zdrowieją, towarzyszą nam i za to że ma się wokół siebie bliskich. W tym tomie pojawia...

Choć w Europie trwa wojna, a James Herriot zmuszony jest rozstać się z rodziną (zgłosił się na szkolenie do RAF-u),książka nie opowiada o wojnie. Poszczególne rozdziały, po kilku zdaniach opisujących z czym się Herriot mierzy w koszarach, szybko przenoszą nas w świat dobrych wspomnień z Darrowby. Dawno się tak nie uśmiałem jak przy tej książce...

Choć w Europie trwa wojna, a James Herriot zmuszony jest rozstać się z rodziną (zgłosił się na szkolenie do RAF-u),książka nie opowiada o wojnie. Poszczególne rozdziały, po kilku zdaniach opisujących z czym się Herriot mierzy w koszarach, szybko przenoszą nas w świat dobrych wspomnień z Darrowby. Dawno się tak nie uśmiałem jak przy tej książce...

Wspomnienia dowcipnego doktora weterynarii to balsam na duszę, odskocznia od poważniejszej literatury. Postać głównego bohatera przesympatyczna, przygody ciekawe. Polecam.

Wspomnienia dowcipnego doktora weterynarii to balsam na duszę, odskocznia od poważniejszej literatury. Postać głównego bohatera przesympatyczna, przygody ciekawe. Polecam.

James dostał przydział do wojska. Zmęczony ciągłymi ćwiczeniami i musztrą tęskni do swojej pracy i do domu. Przypomina sobie niefortunne spotkania z zaprzyjaźnionym weterynarzem. Szuka sposobów na odwiedziny u Helen spodziewającej się dziecka.
Ten tom, podobnie jak pozostałe części cyklu, wzrusza i bawi do łez.
Świetna lektura na długie wieczory.

James dostał przydział do wojska. Zmęczony ciągłymi ćwiczeniami i musztrą tęskni do swojej pracy i do domu. Przypomina sobie niefortunne spotkania z zaprzyjaźnionym weterynarzem. Szuka sposobów na odwiedziny u Helen spodziewającej się dziecka.
Ten tom, podobnie jak pozostałe części cyklu, wzrusza i bawi do łez.
Świetna lektura na długie wieczory.

Wspomnienia z obozu przygotowawczego RAF-u oraz jednostki szkoleniowej stanowią niewielką część tomu. Lwia część to opowieści o praktyce w Darrowby. W tym tomie znajduje się chyba najbardziej poruszające opowiadanie z całego cyklu, o zaniedbanym chłopcu i jego chorym na nosówkę piesku.

Wspomnienia z obozu przygotowawczego RAF-u oraz jednostki szkoleniowej stanowią niewielką część tomu. Lwia część to opowieści o praktyce w Darrowby. W tym tomie znajduje się chyba najbardziej poruszające opowiadanie z całego cyklu, o zaniedbanym chłopcu i jego chorym na nosówkę piesku.

Wspomnienia weterynarza to bardzo miła odskocznia czytelnicza od morderstw, intryg, tajemnic oraz sag rodzinnych. Nawet rozdział dziennie poprawi nastrój i oderwie od kłopotów, złej aury czy po prostu da wytchnienie po ciężkim dniu. Polecam na wyciszenie oraz każdemu, kto kocha-lubi-szanuje zwierzęta małe i duże.
P.S. Po przeczytaniu rozdziału jak świni po porodzie wkładał łożysko- stwierdziałm, że moja praca wcale nie jest aż taka zła!

Wspomnienia weterynarza to bardzo miła odskocznia czytelnicza od morderstw, intryg, tajemnic oraz sag rodzinnych. Nawet rozdział dziennie poprawi nastrój i oderwie od kłopotów, złej aury czy po prostu da wytchnienie po ciężkim dniu. Polecam na wyciszenie oraz każdemu, kto kocha-lubi-szanuje zwierzęta małe i duże.
P.S. Po przeczytaniu rozdziału jak świni po porodzie wkładał...

"Weterynarze mogą latać" to piąta część wspomnień angielskiego weterynarza Jamesa Herriota.
Poznałam ją w formie audiobooka rewelacyjnie czytanego przez Jacka Kissa - polecam tę wersję z czystym sumieniem.

Tym razem nasz bohater powołany zostaje do wojska, gdyż trwa druga wojna światowa. Zostaje również ojcem, co wprowadza w jego życie wiele zamieszania, a czytelnika bawi w niezrównany sposób (scena z oglądaniem dziecka i porównywaniem go z innym noworodkiem to jeden z najlepszych fragmentów powieści).

Przechodząc ciężkie szkolenie, James nie może przestać myśleć o żonie i wciąż wspomina swoją pracę, racząc czytelnika kolejnymi porcjami zabawnych anegdot o zwierzakach i ich właścicielach (opowieść o skąpej staruszce i jej agresywnej kotce ubawiła mnie do łez).

Herriot pisze nie tylko w humorystyczny sposób. W jego podejściu do czworonożnych pacjentów widać wielką życiową pasję, oddanie, poświęcenie i szacunek.
Autor potrafi też wzruszać i poruszać, na przykład wówczas, gdy pisze o szaleńcu trującym psy strychniną czy niewidomym mężczyźnie i jego psie-przewodniku.

Cykl "Wszystkie stworzenia duże i małe" to na pewno zapiski godne uwagi, przesycone wielką miłością do zwierząt, ludzi i świata, zabawne i mądre.

"Weterynarze mogą latać" to piąta część wspomnień angielskiego weterynarza Jamesa Herriota.
Poznałam ją w formie audiobooka rewelacyjnie czytanego przez Jacka Kissa - polecam tę wersję z czystym sumieniem.

Tym razem nasz bohater powołany zostaje do wojska, gdyż trwa druga wojna światowa. Zostaje również ojcem, co wprowadza w jego życie wiele zamieszania, a czytelnika...