Klasyka literatury światowej, jedna z najważniejszych pozycji mojego dotychczasowego życia.
Jako że podejmuję się napisania recencji mogę śmiało pozwolić sobie na subiektywne zachwyty nad tym tytułem.
"Pani Bovary" to realistyczne studium psychologiczne głównej bohaterki- Emmy Bovary. Pisarz w swej powieści zobrazował zmiany zachodzące w duszy człowieka. Czyż może istnieć coś bardziej interesującego niż poznawanie tajemnic ludzkiej natury?
Każdy miłośnik powieści psychologicznych stanowczo zaprzeczy.Ja też zaprzeczę, odkrywanie najgłębszych myśli, uczuć, namiętności jednostki dostarcza wielu niezapomnianych wrażeń, czasem wielu więcej niż powieść kryminalna czy sensacyjna.
Tyle samo emocji wywołała publikacja "Pani Bovary" w drugiej połowie XIX w. Pozycja została uznana za skandalizującą, łamiącą wszelką moralność, konwenanse i religijne obyczaje. Współcześnie lektura nie budzi tak wielu gwałtownych reakcji, lecz wydarzenia z przeszłości pozwalają mniemać, że autor wykazał się wielką odwagą i był w stanie poruszyć ówczesną społeczność- to świadczy o wielkości pisarza.

Wspomniałam o niemal chirurgicznej dokładności w kreowaniu głównej bohaterki? Jej postać pociąga od pierwszego momentu kiedy pojawia się na kartach powieści. Widzimy, że mamy do czynienia z kobietą nieprzeciętną i zdolną do wielu czynów w imie uczuć nią targających. Pozostali bohaterowie również wymagają wyróżnienia. Zadziwiający był fakt, że spod pióra mężczyzny pojawił sie tak genialny obraz kobiety.
Przedstawiciele płci autora bynajmniej nie zawodzą. Spotykamy ironiczny wizerunek męża Emmy, którego poczciwość, zwyczaje zmuszają jednocześnie do śmiechu, pogardy i pożałowania.
Kochankowie bohaterki to kolejne fascynujące postaci. Leon- sentymentalny i delikatny młodzieniec przeciwstawiony nowemu wydaniu Don Juana- Rudolfowi.
"Pani Bovary" to bez wahania galeria charakterów.

Muszę również zwrócić uwagę na język i narrację. Flaubert jest jednym z mistrzów jeśli chodzi o budowanie pięknych fraz. Charakteryzuje go bogactwo językowe, jest to zauważalne w polskim tłumaczeniu, nie wspominając o oryginale. Miłośnikom wykwintności stylu, różnorodności i talentu w tworzeniu przejmujących opisów, jak i analiz, z całą odpowiedzialnością mogę polecić "Panią Bovary". Nie zawiedzie Was.

Flaubert marzył o tym, aby stworzyć powieść "o niczym". Powstała z tego "Pani Bovary", która opowiada o kobiecie, mężczyznach, o XIX w. prowincji, o pasjach, namiętnościach, szaleństwie. Dzieło stało się szeroko zakrojoną pozycją literacką, która podejmuje tak wiele sfer życia.Paradoksalnie "Pani Bovary" nie jest obrazem wyegzaltowanej, nieszczęśliwej kobiety, która dokonała złego wyboru wychodząc za mąż. Temat powieści należy rozumieć dużo szerzej- jako tragizm jednostki, która nie potrafi pogodzić rzeczywistości z wyimaginowanymi marzeniami. Jednostki, która sama doprowadza się do klęski i szaleństwa.
Dla jednych Emma będzie bohaterką, która niezwykle irytuje poprzez swą różnorodność uczuć i dążenie do stanu nieuchwytnego, nierealnego. Dla pozostałych będzie ona wizerunkiem skomplikowanej natury, która nie potrafi zaspokoić swoich pragnień.
Flaubert nie ukazał banalnego tematu kapryśnej kobiety, lecz jedno z największych nieszczęść ludzkości: przegraną z życiem.
Wierzę, ze pisarz miał rację mówiąc, że jego biedna Emma cierpi i płacze jednocześnie w 20 miastach Francji. Śmiem nawet twierdzić, że autor mocno się ograniczył.

Klasyka literatury światowej, jedna z najważniejszych pozycji mojego dotychczasowego życia.
Jako że podejmuję się napisania recencji mogę śmiało pozwolić sobie na subiektywne zachwyty nad tym tytułem.
"Pani Bovary" to realistyczne studium psychologiczne głównej bohaterki- Emmy Bovary. Pisarz w swej powieści zobrazował zmiany zachodzące w duszy człowieka. Czyż może istnieć...