Zaczynałam czytać tę sagę dawno temu, bo na początku lat 80-tych, od "Szkoły pod baobabem". Nawet nie wiedziałam, że to jakaś saga. Byłam zachwycona, a gdy po latach zapytałam o tę książkę w bibliotece, bo chciałam pożyczyć dla córki, dowiedziałam się, że to jest druga część większej całości. Od tego czasu zaczęłam czytać po kolei i śledzić kolejne tomy, jakie wychodziły spod pióra pani Rybałtowskiej.
Niestety z każdym tomem było tylko gorzej. Czy to wina wypalonej autorki, czy jej wieku, nie wiem, ale mocno zastanowię się, czy sięgnąć po kolejny tom, który właśnie wchodzi do księgarń. Akcja jakby na siłę ciągnięta, autorka jakby prześlizgiwała się po wydarzeniach, spotkaniach, dialogi słabiutkie i niewiarygodne, a powinny być wiarygodne, bo ta powieść w dużej (jeśli nie przeogromnej mierze) oparta jest na przebogatej biografii samej autorki i jej bliskich. Jednak nie przekonuje. Polecam tylko pierwsze dwa tomy: "Bez pożegnania" i "Szkoła pod baobabem"

Zaczynałam czytać tę sagę dawno temu, bo na początku lat 80-tych, od "Szkoły pod baobabem". Nawet nie wiedziałam, że to jakaś saga. Byłam zachwycona, a gdy po latach zapytałam o tę książkę w bibliotece, bo chciałam pożyczyć dla córki, dowiedziałam się, że to jest druga część większej całości. Od tego czasu zaczęłam czytać po kolei i śledzić kolejne tomy, jakie wychodziły...