"Z zimną krwią" to książka, którą przez pierwsze kilkadziesiąt stron czytało mi się bardzo ciężko. Jednak im dalej tym lepiej.

Autor umiejętnie budował napięcie, niepewność i tajemnicę. Poznajemy tą historię z kilku stron, powoli dołączają kolejne elementy układanki. Najpierw poznajemy dobrze zamordowaną czteroosobową rodzinę. Jacy byli, ich życie, plany na przyszłość. W międzyczasie czytamy jak dwóch przestępców przygotowuje się powoli do zbrodni, którą zamierzają popełnić. Wnikamy w umysły morderców.

Czytamy dokładny opis z odkrycia ciał i badania miejsca zbrodni, a potem śledztwa i pościgu za mordercami. Dodatkowo znajdujemy wstawki, gdzie autor oddaje głos mieszkańcom miasteczka. O tym jak dowiedzieli się o morderstwie, jak reagowali jak budowali między sobą nieufność.

Mamy tutaj motyw doskonale znany w literaturze. Motyw zbrodni i kary.

Początkowo nie za bardzo podobała mi się ta lektura. Lecz im dalej tym lepiej. Z każdą kolejną stroną wciągałam się coraz bardziej. Nie jest to lekka i łatwa książka. Czytałam ją przez kilka dni. Język, opisy i fabuła bywają niekiedy toporne, trudne. Jednak dzięki temu w jaki sposób została napisana ta historia zyskuje pewną głębię. Tytuł ten został określony jako dokument zbrodni.

Było to bardzo ciekawe literackie doświadczenie. Jestem zadowolona z lektury tej książki. To wyjątkowa i ciekawa pozycja. Do tego zaskakująca, trudno przewidzieć gdzie dalej poprowadzi nas autor. Polecam!

"Z zimną krwią" to książka, którą przez pierwsze kilkadziesiąt stron czytało mi się bardzo ciężko. Jednak im dalej tym lepiej.

Autor umiejętnie budował napięcie, niepewność i tajemnicę. Poznajemy tą historię z kilku stron, powoli dołączają kolejne elementy układanki. Najpierw poznajemy dobrze zamordowaną czteroosobową rodzinę. Jacy byli, ich życie, plany na przyszłość. W...

Wspaniała powieść dla wszystkich miłośników psychologii, zbrodni i kar. „Z zimną krwią” zachwyca nietuzinkowym spojrzeniem na ofiary i ich oprawców oraz skłania do głębszych przemyśleń.

Wspaniała powieść dla wszystkich miłośników psychologii, zbrodni i kar. „Z zimną krwią” zachwyca nietuzinkowym spojrzeniem na ofiary i ich oprawców oraz skłania do głębszych przemyśleń.

Książka - protoplasta wszystkich true-crimów. Językowo przewyższająca swoich następców. Czytelnik czuje się jakby przyjechał do Holcomb i mieszkańcy opowiadają mu o tej bezsensownej zbrodni i o tym jak im się żyje i oba te tematy są na równi ciekawe.

Książka - protoplasta wszystkich true-crimów. Językowo przewyższająca swoich następców. Czytelnik czuje się jakby przyjechał do Holcomb i mieszkańcy opowiadają mu o tej bezsensownej zbrodni i o tym jak im się żyje i oba te tematy są na równi ciekawe.

Nie jest to tandetne dzisiejsze true crime. Polecam

Nie jest to tandetne dzisiejsze true crime. Polecam

W połowie listopada 1959 roku, w domu państwa Clutterów w stanie Kansas zamordowano cztery osoby, właścicieli wraz z dwójką ich nastoletnich dzieci. Co dziwne, z posiadłości niemal nic nie zginęło, a nawet jeśli, to nie przedstawiało to zbyt wysokiej wartości. Jako czytelnicy wiemy, kto za tę zbrodnię jest odpowiedzialny, poznajemy przeszłość i teraźniejsze poczynania morderców, a także mamy wgląd w śledztwo, które z czasem nabiera tempa. 
Książkę czytało mi się ciężko ze względu na tematykę i fakt, że powstała ona na podstawie prawdziwych wydarzeń. Fikcyjne kryminały jakoś łatwiej jest przyswoić, choć często są bardziej brutalne, ale też bardziej umotywowane. Truman Capote jednak stara się wyjaśnić co doprowadziło do tych tragicznych wydarzeń, zagłębia się w przeszłość morderców, która z pewnością nie jest tu bez znaczenia. Autor przedstawia także perspektywy innych osób zaangażowanych w sprawę, detektywów, bliskich zamordowanych osób, a także ich dalsze losy, gdyż akcja powieści toczy się w sumie na przestrzeni sześciu lat. Czasem ciężko było mi się połapać kto kim jest, na początku wprowadzono za dużo postaci na raz, a potem mieszali mi się mordercy, bo nie umiałam zapamiętać który to który (mam nadzieję, że nie tylko ja tak mam  ). Końcówka była mało ciekawa, trochę odbiegała od głównego wątku i często zastanawiałam się czy ten fragment był tutaj niezbędny, bo ja chciałabym poznać dalsze losy panów Smitha i Hickocka. Książka ta z pewnością nie jest dla każdego, ale ci którzy mają mocne nerwy, lubią historie pisane na faktach, zagłębianie się w portrety psychologiczne zbrodniarzy, z pewnością nie będą żałować lektury. 

W połowie listopada 1959 roku, w domu państwa Clutterów w stanie Kansas zamordowano cztery osoby, właścicieli wraz z dwójką ich nastoletnich dzieci. Co dziwne, z posiadłości niemal nic nie zginęło, a nawet jeśli, to nie przedstawiało to zbyt wysokiej wartości. Jako czytelnicy wiemy, kto za tę zbrodnię jest odpowiedzialny, poznajemy przeszłość i teraźniejsze poczynania...

Świetna książka, w szczególności dla fanów kryminałów i reportażu. Bardzo szczegółowa i dokładna książka opisująca przerażającą zbrodnie i jej koniec. Czuć emocje czuć jak bardzo zaangażował się w tą historie Capote. Nie bez przyczyny ta książka stała się klasykiem i obowiązkową pozycją.

Niestety w szczególności na końcu miałem wrażenie, że książka mi się trochę dłużyła.

Świetna książka, w szczególności dla fanów kryminałów i reportażu. Bardzo szczegółowa i dokładna książka opisująca przerażającą zbrodnie i jej koniec. Czuć emocje czuć jak bardzo zaangażował się w tą historie Capote. Nie bez przyczyny ta książka stała się klasykiem i obowiązkową pozycją.

Niestety w szczególności na końcu miałem wrażenie, że książka mi się trochę dłużyła.

To byli tacy dobrzy ludzie!
Pomocni, życzliwi, nieba by uchylili.
Co za bestia mogła zrobić im coś takiego..

Od początku wiesz, kto to zrobił. I towarzysz mordercom zarówno przed, jak i po popełnieniu zbrodni. Czytasz o tym, jakie emocje im towarzyszyły. Jak krok, po kroku pozbawiali życia. Poznajesz kontekst, ich dzieciństwo, utracone nadzieje, krzywdy.
Zostajesz poddany próbie - czy jesteś w stanie ich rozgrzeszyć? Czy potrafisz znaleźć jakieś okoliczności łagodzące?
A może zasiądziesz na ławie oskarżonych i będziesz krzyczał wraz z tłumem: oko za oko!

„Z zimną krwią” to rodzaj kryminału, który nie ma zaskoczyć fabułą, czy rozwiązaniem zagadki, ale wywołać masę różnorodnych emocji. Poznasz, polubisz i przywiążesz się do bohaterów, którzy masz świadomość, że zostaną zamordowani. I towarzysz mordercom, w czasie ich przygotowania się do zbrodni.
I nic nie możesz zrobić..
Nie możesz nikogo ostrzec. Nie możesz zmienić biegu wydarzeń.
Czekasz. I poddajesz się tysiącom różnych przemyśleń. Czy kara śmierci, za odebranie życia komuś innemu powinna być praktykowana..?

Świetna narracja. Świetna kreacja bohaterów. Polecam zarówno do czytania, jak i słuchania w audiobooku.

To byli tacy dobrzy ludzie!
Pomocni, życzliwi, nieba by uchylili.
Co za bestia mogła zrobić im coś takiego..

Od początku wiesz, kto to zrobił. I towarzysz mordercom zarówno przed, jak i po popełnieniu zbrodni. Czytasz o tym, jakie emocje im towarzyszyły. Jak krok, po kroku pozbawiali życia. Poznajesz kontekst, ich dzieciństwo, utracone nadzieje, krzywdy.
Zostajesz poddany...

Truman Capote, słynny amerykański prozaik, pokusił się napisać książkę, której treść będzie oparta na faktach. Tą książką jest właśnie „Z zimną krwią”, historia dwóch mężczyzn, którzy po wyjściu z więzienia, gdzie przebywali skazani za drobne wykroczenia, postanawiają powrócić na drogę przestępstwa i mordują czteroosobową rodzinę. Jak sugeruje tytuł, robią to bez cienia wyrzutów sumienia czy empatii.

Truman Capote jak przystało na rasowego pisarza, którego utwory znajdują się na odpowiednio wysokim poziomie literackim, nie skupił się tylko i wyłącznie na odtworzeniu wydarzeń z dnia zbrodni, ale pokusił się o rekonstrukcję życia rodziny, która padła ofiarą przestępstwa. Pierwsza część książki to opowieść o zwykłym codziennym życiu, jakie w amerykańskim społeczeństwie wiedzie wiele nie rzucających się w oczy rodzin. Te przyjemne, wręcz sielankowe scenki życia codziennego przeplata Capote diametralnie różnymi scenami z życia dwójki mężczyzn, czyli sprawców. W obu przypadkach autor przedstawia ludzi z ich perypetiami życiowymi i tym wszystkim, co wydarzyło się w  przeszłości, a doprowadziło do spotkanie Dicka i Perry’ego z rodziną Clutterów, a stamtąd do miejsca zwanego Dziuplą, gdzie mężczyźni oczekiwali na karę śmierci.

„Z zimną krwią” jest reportażem. Ale zupełnie niepodobnym do przeciętnych utworów tego gatunku. Chyba po raz pierwszy trzymam w ręku reportaż- powieść, dzieło literackie, które zasługuje na najwyższe wyróżnienia. Capote ani na chwilę nie zapomina o eleganckim języku, na jaki powinien się zdobyć każdy szanujący się literat, unika bylejakości wynikającej z pośpiechu czy braku staranności.

Kolejna sprawa na którą zwróciłam uwagę to treść. Autor nawet na chwilę nie zapomina się, nie szuka poklasku ani nie goni za tanią sensacją. Chce w swojej książce przedstawić po pierwsze fakty, po drugie, na wzór utworów Dostojewskiego, motywy i predyspozycje psychologiczne sprawców. Obraz, który rysuje przed czytelnikiem ma na celu prezentację ludzi, których te a nie inne drogi i wybory doprowadziły do konkretnego celu i miejsca. Capote nie sądzi, nie wydaje werdyktu, ale zmusza do tego wszystkiego czytelnia, który na podstawie całego materiału może dokonać oceny, autor pozostawił sobie rolę pośrednika.

Książka nie jest lekka i łatwa w odbiorze. Przede wszystkim beznamiętność narracji sprawia, iż przedstawione fakty są bardziej wymowne niż pełne emocji wykrzykniki. Ponadto język literacki to nie tanie słownictwo typowej ekscytującej relacji przeciętnego sprawozdawcy. I każde słowa Capote ma znaczenie. Odbioru nie ułatwia także treść. Brutalność zbrodni, brak motywów i zwyczajność ofiar wywołuje u czytelnika całą gamę emocji, które powodują, że książka staje się trudną lekturą wzbudzającą niepokój, a jednocześnie sprawia, że ciężko ją odłożyć niedoczytaną.

Truman Capote, słynny amerykański prozaik, pokusił się napisać książkę, której treść będzie oparta na faktach. Tą książką jest właśnie „Z zimną krwią”, historia dwóch mężczyzn, którzy po wyjściu z więzienia, gdzie przebywali skazani za drobne wykroczenia, postanawiają powrócić na drogę przestępstwa i mordują czteroosobową rodzinę. Jak sugeruje tytuł, robią to bez cienia...

Bezsensowna zbrodnia…

Listopad 1959r. Czteroosobowa rodzina farmera z Kansas – on, jego ciężko chora żona, nastoletnia córka i syn zostają zamordowani we własnym domu. Powód? Standardowy – pieniądze. Jednak pomimo oddania wszystkiego co mieli i tak stracili życie. A sprawcy zapytacie? Ano zostali złapani i doczekali się kary… Jednak bezsens oraz szczegółowe zaplanowanie tej zbrodni, brak wyrzutów sumienia czy skruchy u morderców przerażają…

„Z zimną krwią” to pierwsza współczesna książka true crime. Wydana w 1965r. zyskała niemały rozgłos. Autor pieczołowicie zbadał życie ofiar i ich zabójców, podjął się przedstawienia profilu psychologicznego sprawców, opisał szczegółowo postępy śledztwa oraz proces, jak również przedstawił egzekucję skazańców. Książka jest bardzo bogata w szczegóły. Omawia tę zbrodnię w szerszym kontekście – również jej wpływu na innych mieszkańców wioski, znajomych i najbliższych ofiar. Do tego przedstawia postrzeganie tej zbrodni przez członków rodziny skazańców.

I choć ta szczegółowość opisów może przytłaczać i momentami nużyć to trzeba przyznać, że dzięki temu można wręcz ’wsiąknąć’ w tę historię. Poczuć jakbyśmy przebywali w Kansas roku 1959.

Autor zamieszcza na kartach książki zapisy dialogów, przesłuchań, listy (w tym list, który napisała siostra jednego ze skazańców, gdy ten trafił do więzienia. List ten bardzo mnie zainteresował z psychologicznego punktu widzenia. Zresztą tak jak i jego późniejsza analiza przez współosadzonego brata autorki listu),co dodaje całości szerszego kontekstu i tym bardziej wzmaga poczucie prawdziwości zdarzeń.

„Z zimną krwią” to kompleksowe studium zbrodni z 1959r. z kansaskiego Holcomb, motywów jakimi kierowali się sprawcy oraz jej wpływu na innych ludzi. Pomimo powolności akcji ze względu na wysoką szczegółowość, historia ta jest warta poznania.

Moja ocena: 7,5/10

Za egzemplarz do recenzji dziękuję Domowi Wydawniczemu Rebis.

https://www.instagram.com/w_otchlani_wyobrazni

Bezsensowna zbrodnia…

Listopad 1959r. Czteroosobowa rodzina farmera z Kansas – on, jego ciężko chora żona, nastoletnia córka i syn zostają zamordowani we własnym domu. Powód? Standardowy – pieniądze. Jednak pomimo oddania wszystkiego co mieli i tak stracili życie. A sprawcy zapytacie? Ano zostali złapani i doczekali się kary… Jednak bezsens oraz szczegółowe zaplanowanie...

Truman Capote spędził sześć lat badając sprawę morderstwa czteroosobowej rodziny w miasteczku Holcomb. Towarzyszyła mu w tym jego przyjaciółka, autorka głośnego Zabić drozda, Harper Lee. To jej zadedykował wydaną w 1966 roku powieść Z zimną krwią. Książkę szybko okrzyknięto mianem arcydzieła i wciąż wymieniana jest jako największe osiągnięcie autora. Już pod względem gatunkowym jest to nietypowa pozycja. Z jednej strony, reportaż podparty wnikliwymi poszukiwaniami. Z drugiej, to powieść tak wciągająca i mrożąca krew w żyłach, że bije na głowę fabularyzowane kryminały.

W pierwszej części książki autor odmalował tło historii. Opisał charaktery poszczególnych członków rodziny Clutterów, czyli ofiar morderstwa i przybliżył sylwetki najważniejszych osób ze społeczności miasteczka Holcomb. Spisał również przebieg podróży kryminalistów, Perry'ego i Dicka. Dzięki wnikliwym portretom bohaterów, czekający na czytelnika finał oddziaływuje jeszcze mocniej. Jest niczym nagłe zderzenie z brutalną rzeczywistością.

Capote zaskakuje sposobem w jaki poprowadził chronologię wydarzeń. Koniec pierwszej części przynosi nam przeskok w czasie. Sąsiedzi odkrywają zwłoki i rozpoczyna się śledztwo. Capote omija jednak opis wydarzeń z nocy morderstwa. Wiemy, że kryminaliści byli blisko swojej destynacji, wiemy, że rodzinę zamordowano. Co się wydarzyło w domu Clutterów? Żeby się tego dowiedzieć, Capote każe nam czekać dosyć długo. Z zimną krwią osiąga zatem jeden z głównych celów kryminałów, bo czytelnik w tym momencie nie jest już w stanie odłożyć lektury.

Autor nie sili się na wprowadzanie mrocznej atmosfery. Przedstawia fakty, które zupełnie wystarczają, żeby wzbudzić w nas przerażenie. Opis tego w jakim stanie były ofiary, kiedy je znaleziono pozostaje w głowie na długo po lekturze. W dużej mierze to styl Capote'a sprawia, że czytanie jest tak emocjonujące. Również przybliżenie sylwetek dwójki morderców jest podszyte ciągłym uczuciem niepokoju. Wydaje się, że takie osoby są wokół nas. Zagubione, popełniające mniejsze i większe wykroczenia. Jak daleko są od popełnienia największej zbrodni?

Capote opisując to morderstwo, przedstawia fakty z nim związane, ale porusza też temat zła, które tkwi w człowieku. Czytając Z zimną krwią trudno nie zadawać sobie pytania „dlaczego?”. Przecież musi być konkretny motyw, coś musiało popchnąć tę dwójkę zbrodniarzy do zamordowania całej rodziny. Szukamy logicznego wytłumaczenia, potrzebujemy dostać zapewnienie, że ludzie nie są po prostu źli, bo okrucieństwo musi mieć swoje źródło. Przeczesywanie tekstu w celu znalezienia odpowiedzi jest prawdziwie fascynujące.

Nieważne czy jesteście fanami true crime czy nie – Z zimną krwią po prostu warto przeczytać. Chociaż ostrzegam, że może okazać się to przerażającym doświadczeniem.

Truman Capote spędził sześć lat badając sprawę morderstwa czteroosobowej rodziny w miasteczku Holcomb. Towarzyszyła mu w tym jego przyjaciółka, autorka głośnego Zabić drozda, Harper Lee. To jej zadedykował wydaną w 1966 roku powieść Z zimną krwią. Książkę szybko okrzyknięto mianem arcydzieła i wciąż wymieniana jest jako największe osiągnięcie autora. Już pod względem...