Przyznam się, że bardzo często płaczę nad książkami. Ale jeszcze chyba nad żadną nie przelałam tyle słonej wody, co nad drugim tomem ,,Nawałnicy mieczy''. Doradzam czytanie jej w samotności, bo u mnie lektura urozmaicona była piskami przerażenia, jękami zaskoczenia, łkaniem, głośnymi przekleństwami miotanymi pod adresem bohaterów i samego Autora, okrzykami zachwytu, głośnym śmiechem czy też dopingiem zwieńczonym pełnym zadowolenia ,,TAK JEST! Dobrze jej tak!''.

Nooo więęęc... Książka że paluszki lizać. NICZEGO już nie można być pewnym, wyjaśniają się intrygi z pierwszej części sagi. Bohaterowie padają jak muchy. Fani klną, krzyczą, płaczą, płaczą, płaczą... O ile akurat nie są zajęci zbieraniem szczęki z podłogi.

Coś niesamowitego.

A w mojej siostrze odezwał się ironiczny potwór. Podarowała mi tę książkę na Święta z dopiskiem pod dedykacją: ,,Wesołych Świąt Z Pieśnią Lodu i Ognia''. W e s o ł y c h ? Cóż, JEJ było bardzo wesoło, kiedy pytała mnie, rozbeczany wrak człowieka, kto tym razem wyciągnął kopytka...

Cóż, przeczytajcie, a dowiecie się, co to znaczy ZWROT AKCJI. I R.I.P. dla wszystkich poległych, których nie wymienię tu z dwóch powodów. Po pierwsze: nie chcę spoilerować. Po drugie: spisanie ich wszystkich zajęłoby mi całą noc, a książki same się przecież nie przeczytają ;) .

Valar morhulis.

Przyznam się, że bardzo często płaczę nad książkami. Ale jeszcze chyba nad żadną nie przelałam tyle słonej wody, co nad drugim tomem ,,Nawałnicy mieczy''. Doradzam czytanie jej w samotności, bo u mnie lektura urozmaicona była piskami przerażenia, jękami zaskoczenia, łkaniem, głośnymi przekleństwami miotanymi pod adresem bohaterów i samego Autora, okrzykami zachwytu, głośnym...