Przez ponad miesiąc nie przeczytałam żadnej książki, więc cieszę się, że dziś mogę przerwać swoją złą passę, spowodowaną nawałem obowiązków. :D

Na mojej maturze z języka polskiego jeden z tematów pracy pisemnej dotyczył właśnie "Przedwiośnia", wtedy go nie wybrałam, bo nie przeczytałam tej lektury, teraz po czasie dałabym radę. :D Musiałam wybrać zatem coś innego, za dobrze na tym nie wyszłam, ale chociaż kojarzyłam o co chodzi. :D

"Przedwiośnie" w zamyśle autora miało być zapewne próbą przedstawienia aktualnej sytuacji Polski, która niedawno odzyskała niepodległość i wyzwań stojących przed Polakami (na przykładzie głównego bohatera Cezarego Baryki), ale według mnie nie do końca mu ten pomysł wyszedł. Żeromskiemu musiała przyświecać jakaś misja, jak w 'Syzyfowych pracach", ale w drugim utworze lepiej to wyglądało.

Szklane domy, Nawłoć i Wiatr od wschodu - to tytuły rozdziałów. Pierwszy i trzeci skupiają się na problemach tożsamościowych i ideologicznych. Ścierają się ze sobą poglądy komunistów i ludzi, którzy powoli chcą odbudować kraj (takich jak Szymon Gajowiec), a pośrodku nich stoi niepewny i zagubiony Czaruś. Autor dostrzegł, że niektórzy nie wiedzą w którą stronę pójść i że jest ich spora grupa.

Tylko wszystko przesłoniła Nawłoć i rozterki miłosne, na dodatek nie rozwiązały się one po mojej myśli (choć tę część czytało mi się najłatwiej). Chciałam, żeby Czaruś był z Karoliną, a tak dzięki otwartemu zakończeniu zastanawiam się, czy jednak udało mu się koniec końców zmądrzeć, bo przecież jakieś przebłyski miewał. :D Jeśli wskazówką miałyby być dalsze losy Polski, to... nie dopowiem. :D

Przez ponad miesiąc nie przeczytałam żadnej książki, więc cieszę się, że dziś mogę przerwać swoją złą passę, spowodowaną nawałem obowiązków. :D

Na mojej maturze z języka polskiego jeden z tematów pracy pisemnej dotyczył właśnie "Przedwiośnia", wtedy go nie wybrałam, bo nie przeczytałam tej lektury, teraz po czasie dałabym radę. :D Musiałam wybrać zatem coś innego, za...