Zacznę od układu książki. We wstępie autor omawia źródła i literaturę z których korzystał przy pisaniu książki. Właściwą treść publikacji Bonarek rozpoczyna od śmierci Bazylego II i przedstawia sytuację wewnętrzną Bizancjum do panowania Konstantyna X. Następnie autor przedstawia sytuację Bizancjum w Italii oraz omawia relacje Bizantyjczyków z Pieczyngami. Kolejne rozdziały skupiają się na stosunkach Bizancjum z sąsiadami oraz tytułowymi Seldżukami. Dwa ostatnie rozdziały to kampanie Romana Diogenesa z lat 1068-1070, tytułowa bitwa pod Manzikertem oraz opis sytuacji po samej bitwie i śmierci Romana IV.
Zaletą książki jest bardzo bogata bibliografia. Na plus z pewnością można także zaliczyć brak literówek czy błędów językowych. Wadą książki są natomiast bardzo rozbudowane przypisy, co trochę utrudnia czytanie pozycji. Myślę, że można było trochę lepiej wyważyć proporcje między przypisami a właściwą treścią książki. Nie zmienia to jednak faktu, że praca jest ciekawa, trzeba jednak pamiętać, iż książka może być ciężkostrawna dla kogoś kto na co dzień nie interesuje się historią Bizancjum.

Zacznę od układu książki. We wstępie autor omawia źródła i literaturę z których korzystał przy pisaniu książki. Właściwą treść publikacji Bonarek rozpoczyna od śmierci Bazylego II i przedstawia sytuację wewnętrzną Bizancjum do panowania Konstantyna X. Następnie autor przedstawia sytuację Bizancjum w Italii oraz omawia relacje Bizantyjczyków z Pieczyngami. Kolejne rozdziały...