Rzadko mi się to zdarza, ale po tę książkę sięgnęłam, zauroczona obejrzanym wpierw filmem o tym samym tytule. Wiadomo, powinno się to robić w odwrotnej kolejności, ale cóż - tym razem dla mnie to książka miała dorównać filmowi ;). I dorównała, choć na początku trudno mi było się przyzwyczaić do dość specyficznego stylu pisania Backmana (no chyba, że to kwestia tłumaczenia, ale jednak wątpię) - krótkie i proste zdania wydawały mi się irytujące. Może dlatego "Mężczyznę imieniem Ove" czytałam równocześnie z inną książką, pisaną normalnie, żeby nie męczyć się językiem. Po kilkunastu rozdziałach jednak przestało mi to przeszkadzać i resztę książki skończyłam w jedno popołudnie ;).
Ove to podchodzący pod sześćdziesiątkę facet, któremu zmarła żona, z pracy wysłano go na wczesną emeryturę i nagle odkrywa, że jego życie na starość właściwie nie ma sensu. Choć zawsze był zgorzkniały - w końcu życie go nie rozpieszczało - to teraz osiąga to punkt kulminacyjny. Ove to po prostu stary zgred, który nikogo nie lubi i któremu wszystko przeszkadza. Może nie brzmi to jak lekka książka na wakacje, ale jednak taka właśnie jest. Bo "Mężczyzna imieniem Ove" to powieść napisana z humorem, pełna aż przerysowanych sytuacji, które mimowolnie wywołują uśmiech. Uśmiechałam się, gdy Ove próbował kupić komputer, gdy pytał "czyli jesteś tym homoseksualnym gejem?" i prawie za każdym razem, gdy jego sąsiadka Parvaneh wkraczała na scenę.
"Mężczyzna imieniem Ove" to książka łącząca dobry humor z trudną tematyką, o której w Szwecji mówi się coraz głośniej - samotności starszych ludzi i ich poczuciu bezużyteczności. W czasach, gdy młodość i nowoczesność królują w mediach, Szwedzi zakochali się w tym starszym, zrzędliwym bohaterze. Bo choć początkowo Ove nas wkurza, to szybko odkrywamy, że nie da się go nie lubić ;).

Zobacz więcej: https://direction-sweden.blogspot.se/2017/07/trzy-szwedzkie-ksiazki-na-lato.html

Rzadko mi się to zdarza, ale po tę książkę sięgnęłam, zauroczona obejrzanym wpierw filmem o tym samym tytule. Wiadomo, powinno się to robić w odwrotnej kolejności, ale cóż - tym razem dla mnie to książka miała dorównać filmowi ;). I dorównała, choć na początku trudno mi było się przyzwyczaić do dość specyficznego stylu pisania Backmana (no chyba, że to kwestia tłumaczenia,...